Η
ιστορία μοιάζει με ένα ιδιότυπο «συμβολαιογραφείο» με πολλά χαρτιά ποτισμένα με αίμα, αγώνες ,
ιδρώτες για την λευτεριά και την αξιοπρέπεια του ανθρώπου. Συμβόλαια τιμής,
συμβόλαια ιστορικής μνήμης, συμβόλαια θανάτου, αλλά και διαθήκες με προικοσύμφωνα
εμπεριέχουν τα ερμάρια του.
Γράφει
ο Δρ. Κωνσταντίνος Βαρδάκας
Αύγουστος 2019 οι Έλληνες ετοιμάζονται να
εορτάσουν την ΚΟΙΜΗΣΗ της ΥΠΕΡΑΓΙΑΣ ΘΕΟΤΟΚΟΥ με το ιδιαίτερο αγιοπνευματικό
άρωμα που φέρνει η ΧΑΡΗ ΤΗΣ από τα Κυκλαδονήσια του Αρχιπελάγους μας, την
στιγμή που οι γείτονες προδικάζουν νέες παράνομες γεωτρήσεις στα όρια του Καστελόριζου , Ρόδου
και ουδείς γνωρίζει που άλλου.
(μας κρατούν πράγματα για έκπληξη ανήμερα
της Μεγάλης Εορτής του καλοκαιριού )
Φυσικά δεν θα είναι τόσο εύκολο πράγμα για αυτούς, διότι ο τούρκος μπορεί να
κάνει τον καμπόσο, αλλά γνωρίζει ιστορία και τι έπαθε.
Οι τούρκοι πριν εισέλθουν στην πολεμική φωτιά υπογράφουν διαθήκες, όπως
παρακάτω.
«Η ναυμαχία της Έλλης στις 3 Δεκεμβρίου
1912, ήταν η πρώτη από τις δύο κορυφαίες μάχες μεταξύ του Ελληνικού Πολεμικού
Ναυτικού και του Οθωμανικού Στόλου κατά τον Α’ Βαλκανικό Πόλεμο και
πραγματοποιήθηκε στην έξοδο των στενών των Δαρδανελλίων (ή Ελλησπόντου).
Η ναυμαχία έληξε με τη νίκη του Ελληνικού
στόλου και τον εγκλεισμό του οθωμανικού εντός των Στενών.
Την παραμονή, το βράδυ της 2 Δεκεμβρίου
1912, σύμφωνα με τη διήγηση του παρόντος Τούρκου Πλωτάρχη Χασάν Σαμί Μπέη, οι
Τούρκοι αξιωματικοί έγραψαν τις διαθήκες τους και αποσύρθηκαν νωρίς για ύπνο
ώστε να είναι ακμαίοι το πρωί. Τα ξημερώματα, ο Μουεζίνης κάλεσε τα πληρώματα
γονατιστά να προσευχηθούν.
Αμέσως μετά, ο Τουρκικός στόλος
απέπλευσε. Το πρωί της 3/16 Δεκεμβρίου στις 8 η ώρα με καλό καιρό και ήσυχη θάλασσα,
άρχισε η έξοδος του Τουρκικού στόλου από τα Στενά» .
Αν αυτή την φορά ξέχασαν να γράψουν οι
τούρκοι την διαθήκη τους δεν πειράζει διότι είναι ήδη κατατεθειμένη στο υποθηκοφυλακείο
του ΑΙΓΑΙΟΥ και μάλιστα είναι Δημόσια με υπογραφές αδιάψευστων μαρτύρων.
«Με κοίταξε χαμογελώντας και μου είπε:
«Μην ανησυχείς καθόλου. Άκου να σου πω τι συμβαίνει. ” Εξαμίλι ” είναι κάθε
σημείο πού απέχει από τις ακτές τής Τουρκίας έξη ναυτικά μίλια. Όταν ο
Τουρκικός στόλος ξεκινήσει
κατά τής Ελλάδος και φθάσει στα 6 μίλια, πράγματι θα καταστραφεί. Οι Τούρκοι έχουν τα κόλλυβα στο ζωνάρι τους…»
κατά τής Ελλάδος και φθάσει στα 6 μίλια, πράγματι θα καταστραφεί. Οι Τούρκοι έχουν τα κόλλυβα στο ζωνάρι τους…»
– Τον ρώτησα, τι θα γινόταν από εκεί και
πέρα;
«μου είπε, ότι έφθασε πια ή ώρα, για να
πάρουμε την Πόλη… »
– Πώς θα την πάρουμε την Πόλη; Θα έχουμε
πάλι πόλεμο;
«Την Πόλη θα μάς την δώσουν…»
– Ποιοι; Οι Τούρκοι; Είναι ποτέ δυνατόν;
«Όχι. Την Πόλη θα μάς τη δώσουν οι Ρώσοι
σε πόλεμό τους με την Τουρκία… Θα μάς τη δώσουν, όχι γιατί μάς αγαπούν αλλά
γιατί αυτό θα είναι το συμφέρον τους…»
– Και οι Τούρκοι Γέροντα τι θα γίνουν; –
«Αυτοί θα καταστραφούν! Θα σβήσουν από
τον χάρτη, γιατί είναι ένα έθνος πού δεν προέκυψε από την ευλογία τού Θεού
Θα σβήσουν ως έθνος, και ή έκταση
ολόκληρης τής Τουρκίας θα καταντήσει αχανής έρημος.
Επτά ώρες θα περπατάς για να συναντήσεις
εκεί άνθρωπο…» Μαρτυρία του Στέφανου Παπαβασιλείου – Κουβουκλιώτη από τη
Θεσσαλονίκη.
«ΜΑΡΤΥΡΙΕΣ ΠΡΟΣΚΥΝΗΤΩΝ – Γέροντας ΠΑΪΣΙΟΣ
ο ΑΓΙΟΡΕΙΤΗΣ 1924-1994» του Νικόλαου Ζουρνατζόγλου, Επισμηναγού ε.α.
Η ΔΙΑΘΗΚΗ της Τουρκίας είναι η συμβολαιογραφική πράξη με τον τίτλο
η ΜΠΛΕ Πατρίδα.
Όμως υπάρχουν και ΠΡΟΙΚΟΣΥΜΦΩΝΑ σε αυτό
το συμβολαιογραφείο της ιστορίας
Στο αέρα του ΑΙΓΑΙΟΥ ακούγονται ιαχές
απειλών. Ο αγαρηνός – τούρκος αφήνιασε.
Θέλει να αλλάξει την συνθήκη της Λωζάννης
και τα περί αυτής και δίχως να το καταλάβει θα καταστήσει άκυρα τα
δικά του προικοσύμφωνα.
Αυτό που είδε ο Μακρυγιάννης , αυτό
σήμερα και γίνεται την στιγμή που οι
μεγάλοι της γης θέλουν να την κομματιάσουν ευγενικά:
«Δι αυτό της Τουρκίας, είναι καιρός οπού
είδα εις τον ύπνο μου ότι ένας λαμπροφορεμένος ως δεσπότης μου δίνει δύο χαρτιά
τούρκικα και μου λέγει:
¨Δώστα του Σπυρίδωνα, (ΑΓΙΟΣ
ΣΠΥΡΙΔΩΝ) ότ’ είναι τα παλιά προικοσύφωνα της Τουρκίας και να της τα
δώσει, ότι εγώ έκαμα νέα.¨» ΟΡΑΜΑΤΑ ΚΑΙ ΘΑΜΑΤΑ
Το 1821 δεν ολοκληρώθηκε, το 1921-22
κλαίγαμε στην προκυμαία της Σμύρνης , το 2021-25, 200 χρόνια μετά το ηρωικό 21
θα σουλατσάρουμε σε νέες ανακαινισμένες προκυμαίες της Κωνσταντινούπολης στον
Βόσπορο και στον Κεράτιο .
Ο Τούρκος επιβίωσε με πολεμικά
τετελεσμένα για αυτό και σήμερα η έξοδος του από την Ιστορία θεωρείται
τετελεσμένη.
Μέσα σε ένα 24ωρο πιθανής εμπλοκής με
τους γείτονες θα καταλάβουμε πολλά και διάφορα.
Τότε πρέπει να ανακαλύψουμε πάλι τι
σημαίνει Δημοκρατία και συνάνθρωπος και πατρίδα.
Αλληλοδιάδοχα γεγονότα στο ίδιο χρονικό
διάστημα μπορούν να μας πουν τι έρχεται.
Πρέπει να προμηθευτούμε πνευματικούς
πυροκροτητές του 1821 για να επιβιώσουμε από τις μπόρες-μπόρες που θα
έρχονται..
Ψάξτε να βρείτε αν στον διπλανό σας, μέσα
στα ίδια μέλη της οικογένειας σας αλλά και στους εαυτούς σας κρύβονται τέτοιες
¨ψυχές –πυροκροτητές¨, όπως μας επισημαίνει ο Άγιος Παίσιος, τους έχει άμεση ανάγκη
η Πατρίδα μας.
«Ἔτσι ἀπὸ μερικὰ παλληκάρια κρατήθηκε τὸ Ἔθνος!
Ὅσοι πεθαίνουν παλληκαρίσια, δὲν πεθαίνουν. Ἂν δὲν ὑπάρχει ἡρωισμός, δὲν γίνεται τίποτα. Καὶ νὰ ξέρετε ὁ πιστὸς εἶναι καὶ γενναῖος. Ὁ Μακρυγιάννης ὁ καημένος τί τράβηξε! Καὶ σὲ τί χρόνια!
Ὅσοι πεθαίνουν παλληκαρίσια, δὲν πεθαίνουν. Ἂν δὲν ὑπάρχει ἡρωισμός, δὲν γίνεται τίποτα. Καὶ νὰ ξέρετε ὁ πιστὸς εἶναι καὶ γενναῖος. Ὁ Μακρυγιάννης ὁ καημένος τί τράβηξε! Καὶ σὲ τί χρόνια!
–«Κάπνισαν τὰ μάτια μου», λέει κάπου
Γέροντα.
– Ναὶ κάπνισαν τὰ μάτια του. Ἀπὸ τὴν ἔνταση
καὶ τὴν ἀγωνία ποὺ εἶχε, ἦταν σὰν νὰ ἔβγαζαν ὑδρατμοὺς τὰ μάτια του. Βρέθηκε σ’
ἐκείνη τὴν κατάσταση καὶ ἀπὸ πόνο καὶ ἀγάπη θυσιαζόταν συνέχεια. Δὲν σκέφθηκε,
δὲν ὑπολόγισε ποτὲ τὸν ἑαυτό του. Δὲν φοβήθηκε μὴν τὸν σκοτώσουν, ὅταν ἀγωνιζόταν
γιὰ τὴν Πατρίδα.
Ὁ Μακρυγιάννης ζοῦσε πνευματικὲς
καταστάσεις. Ἀν γινόταν καλόγερος, πιστεύω ὅτι ἀπὸ τὸν Ἅγιο Ἀντώνιο δὲ θὰ εἶχε
μεγάλη διαφορά. Τρεῖς χιλιάδες μετάνοιες ἔκανε καὶ εἶχε καὶ τραύματα καὶ
πληγές. Ἄνοιγαν οἱ πληγές του, ἔβγαιναν τὰ ἔντερά του, ὅταν ἔκανε μετάνοιες, καὶ
τὰ ἔβαζε…
μέσα. Τρεῖς δικές μου μετάνοιες κάνουν μία δική του. Ἔβρεχε τὸ πάτωμα μὲ τὰ δάκρυά του.
μέσα. Τρεῖς δικές μου μετάνοιες κάνουν μία δική του. Ἔβρεχε τὸ πάτωμα μὲ τὰ δάκρυά του.
Ἐμεῖς, ἂν ἤμασταν στὴ θέση του, θὰ πηγαίναμε στὸ νοσοκομεῖο νὰ μᾶς ὑπηρετοῦν…» Ἀπόσπασμα ἀπὸ τὸ βιβλίο: Γέροντος Παϊσίου Λόγοι Β΄, «Πνευματικὴ Ἀφύπνιση» ,σ. 205-206, ἔκδ. Ι. Η. Ἰω. Θεολόγου, Σουρωτὴ Θεσσαλονίκης
ΞΥΠΝΕΙΣΤΕ και ΓΡΗΓΟΡΕΙΤΕ
¨τα παραμύθια της Χαλιμάς¨ του
Μακρυγιάννη ζωντανεύουν στις ημέρες μας Τάδε έφη και έγγραψε ο Μακρυγιάννης
¨Αναγνώστες, αναγνώστες, αναγνώστες
διαβάστε σας παρακαλώ, με προσοχή αυτά που σημειώνει ο χειρότερος απ’ούλο το
πλάσμα του Θεού και αγράμματος ¨΄
δεν είναι παραμύθια της Χαλιμάς, είναι
αγανάκτηση Θεού και οδηγίες σε μας τους αμαρτωλούς. Ανθρώπους…
τον πήρε ο Χριστός εις το χέρι, και ευτύς
βγαίνει ένας και είχε μία μεγάλη τρομπέτα και την έβαλε εις το στόμα του και
φώναξε πρώτα αριστερά και δεύτερα δεξιά, και ευτύς κίμησαν δύο καβαλαραίγοι με
τις σημαίες,
και συγχρόνως ο σταυρός, και ακολουθούσαν μαζί τους από πίσω στρατεύματα, ύστερα άρχισε μία θάλασσα και γιομάτη όλο καράβια, μεγάλα και τρανά, με διάφορες σημαίες, και πλήθος από αυτά, πνιμένη όλη η θάλασσα, όλο διάβαιναν¨¨ ύστερα άρχισαν μυρμήγκοι στρατευμάτων, μαύροι, κόκκινοι και τα εξής:
και συγχρόνως ο σταυρός, και ακολουθούσαν μαζί τους από πίσω στρατεύματα, ύστερα άρχισε μία θάλασσα και γιομάτη όλο καράβια, μεγάλα και τρανά, με διάφορες σημαίες, και πλήθος από αυτά, πνιμένη όλη η θάλασσα, όλο διάβαιναν¨¨ ύστερα άρχισαν μυρμήγκοι στρατευμάτων, μαύροι, κόκκινοι και τα εξής:
Διαβαίνοντας και αυτά πολλή ώρα,
παρουσιάζεται μία σαν αντάρα, καπνός πολύς, και ένας μεγάλος ποταμός όλο αίμα¨
΄και τελειώνοντας αυτά, άρχισαν τούρκικα
γράμματᨨ
ο τουράς τους πρωτοβήκε και κίνησε ομπρός, και κοντά τα γράμματα.
ο τουράς τους πρωτοβήκε και κίνησε ομπρός, και κοντά τα γράμματα.
Τελειώνοντας αυτά, περνούν γράμματα δικά
μας, έλεγαν: «Παίρνει τέλος.»…: »παίρνει τέλος το βασίλειον»…. «Θεία δίκη δίνει
τέλος εις την ασέβειαν»…
Δι αυτό της Τουρκίας, είναι καιρός οπού
είδα εις τον ύπνο μου ότι ένας λαμπροφορεμένος ως δεσπότης μου δίνει δύο χαρτιά
τούρκικα και μου λέγει:
¨Δώστα του Σπυρίδωνα, ότ’είναι τα παλιά
προικοσύφωνα της Τουρκίας και να της τα δώσει,ότι εγώ έκαμα νέα.
ΑΠΟ ΤΟ ΒΙΒΛΙΟ»ΟΡΑΜΑΤΑ ΚΑΙ ΘΑΜΑΤΑ» ΤΟΥ
ΣΤΡΑΤΗΓΟΥ ΙΩΑΝΝΗ ΜΑΚΡΥΓΙΑΝΝΗ.ΣΕΛ.197-199. orthodoxathemata.blogspot.gr/
Πάνω στο ΓΕΩΠΟΛΙΤΙΚΟ ΣΥΝΑΞΑΡΙ των ημερών
μας.
«Υπάρχουν ΠΑΤΕΡΕΣ-ΑΣΚΗΤΕΣ που εύχονται
και προσεύχονται με γυμνά πόδια πάνω στην σκληρή γη της αμαρτίας και μας
προτρέπουν να μην αποκάμουμε με αυτά που μας κάνουν γιατί είναι μεγαλύτερη
αμαρτία να μην δεχτούμε τα δώρα που ετοίμασε ο ΟΥΡΑΝΟΣ για την αδικημένη
Ελλάδα.
¨Μπήκαμε στην τελική ευθεία. Πρέπει
κάποιος να κοιμάται με τα τσαρούχια , όπως έλεγε ο ΑΓΙΟΣ ΠΑΙΣΙΟΣ για να μην
καταλαβαίνει τι γίνεται γύρω του.
Οι νεοποχίτες και τα ψηφιακά εργαλεία
τους βάλθηκαν να ξεθωριάσουν από την μνήμη της Ελληνικής ψυχής τον θρύλο του
ΠΟΘΟΥΜΕΝΟΥ και μάλιστα στις σημερινές χρονικές γεωπολιτικές συγκυρίες που βοούν
ότι η Τουρκία έχει μεγάλα προβλήματα .
Την θέση ότι η Τουρκία δεν είναι διατεθειμένη να κάνει την παραμικρή υποχώρηση από τα συμφέροντά της για τους υδρογονάνθρακες, ούτε στην Κύπρο, ούτε στο Αιγαίο, ούτε στην ανατολική Μεσόγειο μας το υπενθυμίζουν κάθε τόσο και λιγάκι
Οι ισχυροί της γης περιμένουν, πως και
πως, αυτή την στιγμή και μέχρι τότε , όπως βλέπετε και όπως μας προείπε ο ΑΓΙΟΣ
ΠΑΙΣΙΟΣ, πάνε τον τούρκο μαλακά και
ευγενικά.
Μαζί με τις γεωπολιτικές ανατροπές πού
ήδη σκάζουν μύτη και στη περιοχή μας θα χαλαστούν και αυτά που προγράψανε για
τον οικονομικό και κοινωνικό θάνατο της Ελλάδος τα θηρία των τοκογλύφων,
μάλιστα το χάλασμα τους δεν θα κρατήσει ούτε μια νύκτα.
Και ο αντίλογος το τι θα κάνουμε την ΠΟΛΗ
συνεχίστηκε αμείωτος όλα αυτά τα χρόνια .
Όπως ένας επισκέπτης ρώτησε τον ΑΓΙΟ
ΠΑΙΣΙΟ στο ΠΕΡΙΒΟΛΙ της ΠΑΝΑΓΙΑΣ …
-Γέροντα και να μας την δώσουν την
Κωνσταντινούπολη. Τι θα την κάνουμε;
Tότε ο Άγιος τον κοίταξε ¨απαξιωτικά¨ και
του είπε…
-Πω-Πω παιδάκι μου με εσένα δεν άντεχα να
πάω μέχρι την Ιερισσό της Χαλκιδικής.
Λοιπόν τι θα κάνουμε στην ΚΩΝΣΤΑΝΤΙΝΟΥΠΟΛΗ
εμείς οι ξυπόλητοι, γυμνοί και πτωχοί από τα μνημόνια και τις προσωπικές μας
αμαρτίες σημερινοί Νεοέλληνες;
Έστω
και έτσι είναι ΘΕΛΗΜΑ του ΑΓΙΟΥ ΘΕΟΥ η γενιά μας να συμμετάσχει σε αυτό.
Η
ΟΣΙΑ ΣΟΦΙΑ της Κλεισούρας υπονοεί ότι το
πάρσιμο της ΠΟΛΗΣ είναι κάτι το τετελεσμένο.
«αν
μετανοήσετε θα την πάρετε με χαρές ,αν όχι θα την πάρετε με δάκρυα» https://konstantinoupolipothoumeno.blogspot.com/
ΚΑΛΗ
ΠΑΝΑΓΙΑ
Δρ.
Κωνσταντίνος Βαρδάκας