Προσωπικά ονευρεύομαι την "πράσινη επανάσταση" για την οποία - τολμώ να πω! - προφήτεψε ο Καντιώτης (ΕΔΩ) και η οποία θα συντελεστεί στην πατρίδα μας αμέσως μετά την μνημονιακή λαίλαπα, εφ' όσον συνειδητοποιήσουμε τον πλούτο του τόπου μας και τα μοναδικά πλεονεκτήματα ώστε αυτή να λάβει σάρκα και οστά.
Ο ευλογημένος τόπος που ζούμε είναι εδώ. Οι επιστήμονες είναι εδώ. Τα μέσα (τρακτέρ κ.λπ.) είναι εδώ. Μένει ένα πανεθνικό σχέδιο που θα ανατρέψει την κατιούσα πορεία και θα βοηθήσει την πλειοψηφία του ελληνικού πληθυσμού να ζήσει στην ύπαιθρο σε αρμονία με την μοναδική ελληνική φύση και με τον Θεό στην καρδιά του.
Τα ωραία έπονται...
Διαβάστε το πολύ ενδιαφέρον κείμενο για την αγάπη και μέριμνα του Πατροκοσμά για τα δέντρα :
Ο πάτερ Κοσμάς και τα δέντρα
Από το βιβλίο του Αρχιμανδρίτη, Χαράλαμπου Δ. Βασιλόπουλου " Ο ΑΓΙΟΣ ΚΟΣΜΑΣ Ο ΑΙΤΩΛΟΣ" (Έκδοση 12η / Εκδόσεις "Ορθοδόξου Τύπου") :
Στην Ζίτσα εκάθησε αρκετόν χρονικόν διάστημα. Είναι το ησυχαστήριόν του. Κοντά σ' αυτή βρίσκεται η Μονή των Πατέρων και πιο κοντά, επάνω από την Ζίτσα άλλο Μοναστήρι διατηρούμενο. Κάποιος ζωγράφος τότε του αποθανάτισε την μορφή σε μια εικόνα στο ναό του Αγίου Νικολάου. Η εικόνα αυτή σώζεται μέχρι σήμερον. Εις την Ζίτσα ίδρυσε Σχολήν, Δασκαλειό, όπως το ωνόμαζαν και ονομάζουν μέχρι σήμερον την τοποθεσία.
Κατά τις εξορμήσεις του που έκανε με κέντρον την Ζίτσαν προς διάφορα μέρη της Ηπείρου ο εκπολιτιστής αυτός Άγιος, εκτός των άλλων ειργάσθη και δια την διάδοση της δεντροκομίας. Δια τους πολλούς ο Κοσμάς είναι γνωστός κήρυξ του Ευγγελίου. Κι όταν διαβάζει κανείς τον τίτλο "ο π. Κοσμάς και τα δέντρα", διερωτάται ίσως : Μα ήταν γεωπόνος; Όχι. Πορσέφεραν όμως τόσα, όσα δεν προσέφεραν πολλοί γεωπόνοι μαζί και το Υπουργείο Γεωργίας.
Ο Κοσμάς δεν ήτο άνθρωπος του γραφείου, αλλά της υπαίθρου. Ήλθεν εις επαφήν με τον αγροτικόν κόσμο, όσον κανένας άλλος και τοίν επόνεσεν, γιατί κι αυτός από αγρότας και εις αγροτικήν περιφέρειαν εγεννήθη και ως αγρότης έζησε τα είκοσι πρώτα χρόνια του. Και κατά τα 17 έτη που έζησεν στο Άγιον Όρος ως μοναχός, εκτός της σπουδής και της ασκήσεως ησχολείτο ασφαλώς και με τας αγροτικάς εργασίας του Μοναστηριού. Εκεί κατάλαβε την ωφελιμότητα των δένδρων και έμαθε την καλλιέργειά τους, επειδή ανέκαθεν στα Μοναστήρια, εθεράπευαν την δενδροκομίαν. Και δι' αυτό σήμερα βλέπει κανείς, ότι υπάρχουν και ελαιώνες, καστανιώνες, αμυγδαλεώνες, κ.λπ.
Είκοσι έτη κατόπιν που έδρασε ως ιεροκήρυξ εις την ύπαιθρον, ειργάσθη και εγνώρισε όλην την αγροτιά της σκλαβωμένης Ελλάδος. Από την Κωνσταντινούπολιν μέχρι τας Ιονίους νήσους και από τα Δωδεκάννησα μέχρι τα Τίρανα συνεδέθη με τους κατοίκους κάθε χωριού και κάθε συνοικισμού. Έβλεπε την ηθικήν κατάπτωσιν, αλλά και την υλικήν δυστυχίαν, την φτώχειαν τους και τον έπιανε λύπη.
Η αγάπη του όμως ήταν μεγάλη. Έπρεπε να τους βγάλει από την δυστυχίαν. Αν εφρόντιζει να τους κάμει ευτυχείς εις την μέλουσσαν ζωήν, καθήκον είχε να τους κάμει να ζήσουν καλά και εις την τωρινήν. Και το φωτεινό μυαλό του αμέσως συνέλαβε πως μπορούσαν οι αγρώτες να βελτιώσουν τη οικονομικήν τους κατάστασιν. Αυτό θα εγίνετο κυρίως με την δενδροκομίαν.
Είδε λοιπόν, ότι τα άγονα μέρη της Ελλάδος μπορούσαν να αποδώσουν πολλά με την δενδροκαλλιέργειαν και να ζήσουν οι άνθρωποι πλούσια.
Δι' αυτό ρίχτηκε με πάθος εις την διάδοσίν της και άρχισε να προπαγανδίζει την αγάπη προς τα δένδρα, όχι απλώς από ποιητικήν διάθεσιν, όπως ο Φραγκίσκος της Ασίζης δια τα δημιουργήματα του Θεού, αλλά διότι έβλεπε την πρακτικήν ωφελιμότητά τους. Συχνά έλεγε : "Όσοι δεν αγαπούν τα δένδρα και τα φυτά θα ζουν φτωχικά". Στη Δρόπολι της Βορείου Ηπείρου προφήτεψε : "Οι άνθρωποι θα γίνουν πτωχοί, γιατί δεν έχουν αγάπη εις τα δένδρα". Και πράγματι θα υπήρχε σήμερα δυστυχία εις την Ελλάδα, αν ο κόσμος της υπαίθρου είχε επιδοθεί συστηματικά εις την δενδροκομίαν και αν απέραντες εκτάσεις αγρίων δένδρων δεν έμεναν ανεκμετάλλευτες;
Δεν περιωρίζετο μόνον εις την θωρητικήν διδασκαλίαν. Ο Άγιος αυτός εις το ζωνάρι του μαζί με το κομποχοίνι του, είχε τον σουγιά και το κλαδευτήρι. Και όπου επήγαινε, μετά το κήρυγμα, έπαιρνε τους χωρικούς και τους έδειχνε πώς να μπολιάζουν και να εξημερώνουν τα άγρια δένδρα και πώς να τα φυτεύουν και να τα πειποιούνται. Μετέφερε από επαρχίαν εις επαρχίαν χιλιάδες οπωροφόρα δένδρα προς φύτευσιν. Πολλά τα εφύτευσε με το χέρι του και πολλά απ' αυτά υπάρχουν ακόμη, ιδίως εις την Ήπειρον. "Ο τόπος ούτος - λέγει ο Λαμπρίδης - είναι επιδεκτικός εις δενδροκομίαν. Απαντώσιν όμως ολίγα οπωροφόραν δένδρα και ταύτα από των χρόνων του Αγίου Κοσμά διδάξαντος τον εμβολιασμόν των δένδρων. Μεταξύ δε τούτων υπάρχουσιν συκαί, καρυαί, μηλέαι και κερασέαι".
Και πράγματι από τότε μέχρι σήμερον ελάχιστα έγιναν εις αυτόν τον τομέα. Ας κοιτάξουμε τους γυμνούς λόφους, τα γυμνά βουνά και τους γυμνούς κάμπους. Και ας ελεεινολογήσωμεν τους εαυτούς μας. Με τόσα μέσα, με μηχανικές καλλιέργειες, με Γεωργικές υπηρεσίες, με Υπουργεία Γεωργίας, με Γεωπονικές σχολές που κάθε χρόνο ξεφουρνίζουν γεωπόνους και κόντρα γεωπόνους, με εκπαιδεύσεις εις το εξωτερικόν, με βοήθειες της Αμερικής κ.λπ. ουσιαστικά η δενδροκαλλιέργεια έμεινε εκεί που την άφησε ο Άγιος Κοσμάς. Και όμως αυτός έδωσε γενναίαν ώθησιν προς την κατεύθυνσιν αυτήν. Διατί λοιπόν τα πράγματα έμειναν στάσιμα; Διότι από εκείνους, που θα μπορούσαν να αναπτύξουν τον πλουτοπαραγωγικόν αυτόν πόρον της χώρας, έλλειψε το πραγματικόν ενδιαφέρον που δίνει την όρεξι για εργασία.
Ας το πούμε ξεκάθαρα : έλειψε η αγάπη, που μόνη αυτή δημιουργεί, έλλειψε η αγάπη του Κοσμά που δεν ροκάνιζε μισθούς, αλλά εργαζόταν αφιλοκερδώς, επειδή πονούσε τους φτωχούς και διαρκώς εσκέπτετο τι καλό θα μπορούσε να κάνει γι' αυτούς.
Δυστυχώς έτσι είναι, κι ας μην κρυβώμαστε πίσω από το δάκτυλό μας. "Αν ακολουθούσαν - γράφει ο Φ. Μιχαλόπουλος - τις υποδείξεις του Κοσμά, σήμερα τα χωριά της περιοχής εκείνης (της Ηπείρου) θα ζούσαν καλλίτερα και θάχαν μεταβληθεί σε περιβόλια".
Γιατί μόνον της περιοχής εκείνης και όχι όλης της Ελλάδος;
http://hggiken.pblogs.gr/2013/12/o-pater-kosmas-kai-ta-dentra.html
