Στο παρεκκλήσιο του Ακάθιστου Ύμνου
φυλάσσεται η ομώνυμη θαυματουργή εικόνα της Παναγίας. Την βρήκε μετά
από όραμα ο Άγιος Αθανάσιος και την μετέφερε στο Καθολικό της Μεγίστης
Λαύρας, η εικόνα όμως, θαυματουργικά γύρισε στο Σπήλαιο. Νέα απόπειρα
μεταφοράς της κατέληξε στο ίδιο αποτέλεσμα. Όρισε τότε ο Άγιος Αθανάσιος να
τιμάται πανηγυρικά με ολονύχτια αγρυπνία στο Σπήλαιο, το Σάββατο του Ακάθιστου
Ύμνου. Σύμφωνα με την παράδοση, η εικόνα (Παναγία η Εγγυήτρια) ήρθε στο Σπήλαιο
από τα Ιεροσόλυμα και είναι η εικόνα την οποία έβαλε εγγυήτρια της αποχής της
από τον πρότερο αμαρτωλό βίο της η Οσία Μαρία η Αιγυπτία, όταν αναχώρησε με μόνο
εφόδιο δύο φραντζόλες ψωμί και έμεινε στην έρημο επί 40 χρόνια.
Όλοι λίγο πολύ το όνομα της
ακουστά το έχουμε. Το όνομα της Παναγιάς της δώσανε. Μαρία την ονομάσανε και ως
Μαρία η Αιγύπτια στην ιστορία πέρασε…..
Γεννημένη τον 6ο μ. Χ. αιώνα
κυλισμένη από τα 12 της χρόνια στις ακολασίες της πορνείας και προσπαθούσε το
κενό μέσα της να γεμίσει.
Άντρας δεν τις αντιστεκόταν και
η ίδια το ομολογούσε και καμάρωνε.
Πόρνη σαν τις άλλες δεν ήταν
γιατί χρήματα δεν έπαιρνε, μόνο στις κάθε είδους ακολασίες τις σαρκικές
κυλιόταν για να κατευνάσει το πάθος της.
Και έρχεται η στιγμή που στα
αυτιά της ηχεί πως καράβι για τους Αγίους Τόπους αναχωρεί και άντρες πολλοί μες
το καράβι για τον Ναό της Αναστάσεως εκκίνησαν, το Τίμιο Ξύλο να παν να
προσκυνήσουν.
Δεύτερη σκέψη δεν υπήρξε, στο
καράβι μπήκε, όχι όμως με σκοπό το Ξύλο Του να προσκυνήσει, αλλά τους άνδρες
εκεί μέσα να κολάσει, το πάθος της να κατευνάσει.
Και πράγματι εκεί μέσα έκανε
τόσα πολλά που και η ίδια αναρωτιόταν πως το καράβι η θάλασσα δεν βούλιαξε,
στον Άδη να την οδηγήσει, μιας και τόσες ψυχές στον άλλον τον ‘’τρανό΄΄ τον
συφοριασμένο, έριξε, αυτόν που τόσο και την ίδια την εζήλεψε και την κυρίευσε.
Η ώρα της αλλαγής όμως είχε,
και για εκείνη, φτάσει. Μια εσωτερική μεταμόρφωση του πάθους της, σε άσκηση και
πόθο Θεϊκό θα μετέτρεπε, σε αυτό της το ταξίδι.
Στον Ναό ακολουθώντας τους
άντρες πήγε κι αυτή να προσκυνήσει ενώ σκοπό αρχικό δεν το ‘χε.
Μα στην είσοδο μια αόρατη
δύναμη την εμπόδιζε να μπει, μια και δυο και τρεις προσπάθειες μα όλες
αποτυχημένες, αόρατο χέρι δεν της επέτρεπε στον οίκο Του να εισχωρήσει.
Κι έρχεται η συναίσθηση, όλα
μπρος της σε μια στιγμή περνούν, ασωτίες, ακολασίες κάθε είδους σαν όνειρο
μπροστά της τα είδε. Στρέφεται σε ένα εικόνισμα της Παναγιάς και της ζητά
εγγυήτρια, της προς τον Υιό της, να μπει ώστε στον Ναό να καταφέρει να
προσκυνήσει κι αυτή ζωή υποσχέθηκε να αλλάξει.
Κι όντως η Παναγιά αμέσως τον
πόθο της αντιλήφθη και εγγυήτρια στον Υιό της μπήκε. Ξάφνου κάνει βήματα και
τίποτε πια δεν την εμπόδιζε. Δάκρυα ποτάμια, μετάνοια μεγάλη την συνεπήρε.
Από τον Ναό αφού προσκύνησε
βγήκε κλαίγοντας και για την έρημο τράβηξε δίχως εφόδια παρά μόνο τις ικεσίες
της στην μεσίτρια της και εγγυήτρια της, Παναγιά.
Κι όλοι τον βίο της ακουστά θα
έχουμε, παράδειγμα προς μίμηση έγινε για κάθε περιπεσούσα ψυχή. Ασκήτεψε
σαράντα χρόνους, η όψη της μες την έρημο άλλαξε, η σάρκα της με τα κόκκαλα της
ένα γινήκανε και κλαίγοντας πικρώς στην Αθανασία πέρασε, γιατί συναισθάνθηκε,
μετανόησε και την
Εγγυήτρια της δεν θέλησε ποτέ
να ξανά προδώσει.
Κι αυτό το εικόνισμα της
Παναγιάς άγνωστο το πότε και το γιατί από τον ναό στα Ιεροσόλυμα εξαφανίσθη και
σε ένα σπήλαιο του περιβολιού της Παναγιάς εμφανίσθη.
Σε όραμα ο ιδρυτής του
κοινοβιακού μοναχισμού, αυτού του πρώτου μοναστηριού της Λαύρας, την είδε και
στο σπήλαιο στην περιοχή της σημερινής Βίγλας του νοτιοανατολικότερου τμήματος
της χερσονήσου του Άθωνα πήγε και την εβρήκε.
Την πήρε με τιμές και στο
καθολικό της Μεγίστης Λαύρας την ετοποθέτησε, μα αυτή εκεί δεν ήθελε, το
σπήλαιο την ανάπαυε κ εκεί το βράδυ επέστρεψε και αφότου αυτό επαναλήφθηκε
πάλιν και πάλιν ο Άγιος Αθανάσιος ο Αθωνίτης σε θρόνο μες την σπηλιά την
ετοποθέτησε και έκτοτε κάθε βράδυ του Ακαθίστου αγρυπνία στο σπήλαιο τελείτε.
Χαίρε εγγυήτρια Μαρίας της
Αιγυπτίας
Χαίρε μεσίτρια της εμής
σωτηρίας.
Του
Σπύρου Συμεών - romfea.gr
