20-08-2013
ΤΟΥ ΔΡ. ΚΩΝΣΤΑΝΤΙΝΟΥ ΒΑΡΔΑΚΑ
Δύο μέρες μετά της ΠΑΝΑΓΙΑΣ παιδικός μου φίλος με ειδοποιεί μισο-πέλαγα του Βόρειου Αιγαίου.
“Κώστα σε μία ώρα θα βρίσκομαι στο λιμάνι της πόλης σου που όπως έμαθα πρόσφατα το μετονομάσατε σε λιμένα ΑΠΟΣΤΟΛΟΥ ΠΑΥΛΟΥ για να τιμήσετε αυτόν το Άγιο Προστάτη σας”. Όταν τον άκουσα χάρηκα γιατί είχα να δω τον φίλο μου πολύ καιρό και ήθελα να μάθω νέα για την νέα του επαγγελματική ζωή καθότι έκανε μια τολμηρή αλλά σωτήρια υπέρβαση στην ζωή του. Είχε τελειώσει προγραμματιστής και έκανε μάλιστα και μεταπτυχιακό. Πριν δύο όμως χρόνια η ανεργία και οι άμεσες οικογενειακές υποχρεώσεις τον οδήγησαν στην στρωμένη δουλεία του πατέρα του. Άλλωστε από μικρό παιδί δίπλα του γνώριζε καλά αυτή την τίμια δουλειά. Τώρα κουμαντάριζε ένα καλό θαλασσινό σκαρί και περιδιάβαινε με κέντρο την Χαλκιδική τους πλούσιους ψαρότοπους στο Βόρειο Αιγαίο. Πριν λίγο καιρό μου εκμυστηρεύθηκε ότι ξέχασε την ανεργία και μάλιστα το πλήρωμα του αντικαταστάθηκε με “άνεργους” Έλληνες επιστήμονες!!
Μόλις έδενε το ψαροκάικο εγώ κατέβαινα με το ποδήλατο μου στο λιμάνι για να τον συναντήσω. Όλο το πλήρωμα ήταν αναμαλλιασμένο αλλά και στις επιφάνειες του πλοίου υπήρχε μία επίστρωση από γκρίζα τέφρα.
“Τι έγινε ρε παιδιά και είσθε έτσι? Από πού έρχεσθε”
Στην κουπαστή αμέσως εμφανίσθηκε ο φίλος μου ο προγραμματιστής.
“Μην τρομάζεις αδελφέ που μας βλέπεις έτσι σε αυτό το χάλι, σαν μπαρουτοκαπνισμένους, δεν ερχόμασθε από πόλεμο!!”
“Βρεθήκαμε σε μία καλάδα ανάμεσα στην Θάσο και στο Άγιο Όρος την επόμενη της ΠΑΝΑΓΙΑΣ μετά το μεσημέρι, όταν ξέσπασε ένας δυνατός νοτιάς που ερχόταν από νοτιοανατολικά αλλά συνέχεια άλλαζε προσανατολισμό. Είχαμε πάρει από πριν πρόγνωση καιρού αλλά δεν προλαβαίναμε να μαζέψουμε τα δίκτυα, έτσι καθυστερήσαμε. Ξαφνικά μακριά και απέναντι, βορειοδυτικά της Θάσου είδαμε να ανεβαίνει μία στήλη καπνού. Καταλάβαμε ότι ήταν φωτιά, η οποία μάλιστα εξαπλωνόταν γρήγορα λόγω των θυελλωδών ανέμων που επικρατούσαν εκείνη την ώρα. Δεν το περιμέναμε ότι ένα τεράστιο σύννεφο κάπνας και ζεστής σκόνης από αποκαίδια στροβιλιζόμενο θα έπεφτε με πρωτόγνωρη ορμή επάνω μας. Τα αφήσαμε όλα και άρον-άρον τραβήξαμε προς την Αθωνική Χερσόνησο. Ξαποστάσαμε σε ένα φυσικό υπήνεμο ταρσανά και έτσι μας βρήκε το βράδυ γιατί οι αγέρηδες κρατούσαν στην ίδια ένταση , αλλά τώρα όσο νύκτωνε βλέπαμε και υψηλές φλόγες να κατακαίνε ένα μεγάλο κομμάτι από το πανέμορφο νησί της Θάσου.”
Με συγχωρείς φίλε μου που σε πήρα μονότερμα αλλά άκου και την συνέχεια γιατί είναι συγκλονιστική.
Είχε νυχτώσει και τα ρούχα μας ήταν μέσα στην κάπνα, είχαμε ρίξει λίγο νερό στα μάτια, αλλά από σεβασμό προς την Ιερότητα του χώρου δεν θελήσαμε να πέσουμε στην θάλασσα και να κάνουμε μπάνιο. Έτσι είχαμε πέσει στις κουκέτες μας εκτός από εμένα που με πόνο κοιτούσα τις φλόγες που κατέτρωγαν αυτό το όμορφο νησί που πέρασα τα παιδικά μου καλοκαίρια στο σπίτι της γιαγιάς μου.
Ο αέρας δυνάμωνε μαζί και οι φλόγες όμως μέσα στο απόλυτο σκοτάδι της στεριάς είδα ένα πολύ δυνατό φώς να κινείται προς την δική μας πλευρά. Πίστεψα πως ήταν κάποιος Αγιορείτης Πατέρας με ισχυρό προβολέα (!!) και ερχόταν να μας ρωτήσει πως βρεθήκαμε εδώ.
Με μιας σαλτάρισα από το πλοίο για να μην βάλω τον Γέροντα στην ταλαιπωρία να πλησιάσει στους βράχους που δέσαμε. Όσο τον πλησίαζα το φώς λιγόστευε και μόλις αντίκρισα την φιγούρα του σαν να έσβησε ο προβολέας. Απέναντι μου είχα ένα σεβάσμιο παππούλη μεγάλης και απροσδιόριστης ηλικίας. Άλλωστε είχε αρκετό σκοτάδι και δεν μπορούσα να καταλάβω πολλά πράγματα.
“Ευλογείται Γέροντα του είπα πρώτος και εκείνος μου απάντησε”
“ΑΣ ΕΙΝΑΙ ΕΥΛΟΓΗΜΕΝΟ ΤΟ ΟΝΟΜΑ ΤΟΥ ΚΥΡΙΟΥ ΜΑΣ και της ΥΠΕΡΑΓΙΑΣ ΜΗΤΡΟΣ ΤΟΥ που από σήμερα εδώ στο ΠΕΡΙΒΟΛΗ ΤΗΣ μπήκαμε στην Πορεία προς την εορτή της ΚΟΙΜΗΣΕΩΣ ΤΗΣ”
Σημειωτέον ότι η εορτή της ΚΟΙΜΗΣΕΩΣ της ΘΕΟΤΟΚΟΥ στο Άγιον Όρος εορτάζεται με το παλαιόν. Από απορία ρώτησα αμέσως το γέροντα τι δυνατό φακό έχει? Και εκείνος μου απάντησε αφήνοντας με άναυδο, δείχνοντας μάλιστα και τα άδεια χέρια του, ότι δεν είχε κανένα φακό!!!
“Γέροντα έπρεπε κανονικά να κουβαλάς επαγγελματικό προβολέα γιατί εγώ έβλεπα από την μεριά σου ένα μεγάλο φώς”
Ο Γέροντας σιώπησε και άλλαξε την κουβέντα ρωτώντας με πως βρεθήκαμε εδώ και αν χρειαζόμασθαν κάτι? Αφού του εξήγησα την περιπέτεια μας έγνεψε το κεφάλι του και μου έδειξε τις φλόγες απέναντι στην Θάσο, λέγοντας μου:
“Άραγε τι ετοιμάζουν για εμάς? Και ποιοι το ετοιμάζουν?”
Δεν χρειάζεται να είσαι πολύ έξυπνος για να καταλάβεις ότι η φωτιά μπήκε απέναντι από το νέο πεδίο γεωτρήσεων πετρελαίου ανάμεσα στο Άγιο Όρος και την Θάσο. Οπότε μπορείς καταλάβεις τι έρχεται ?
Άδραξα την ευκαιρία και άρχισα να τον ρωτάω με αυτά τα παράξενα που βιώνουμε τον τελευταίο καιρό.
“Ποιο τελευταίο καιρό παιδί μου? Αυτά γινόταν πάντα από παλιά, τώρα όμως ο ΑΓΙΟΣ ΘΕΟΣ επιτρέπει να ανοίξουμε τα μάτια μας για να δούμε κατάφατσα τον προαιώνιο εχθρό μαζί με τα όργανα του μέσα στην ίδια την πατρίδα μας που την πολεμάει λυσσαλέα γιατί του χαλνάει τα σχέδια του πάνω στην γη. Να ήξερες σε τι κατάντια φτάσαμε εδώ μέσα στην Ορθόδοξη Ελλάδα? Απερίγραπτο το χάλι μας!!
ΝΑ ΜΗΝ ΜΙΛΑΕΙ ΚΑΝΕΝΑΣ!!
Θα σε ρωτήσω κάτι και να μου απαντήσεις ειλικρινά. Οι γενιές που πέρασαν μνημόνευαν με τιμή και καμάρι τους Αγωνιστές του 21, του 40, αλλά και εκείνους τους Έλληνες που έπεσαν υπέρ Πίστεως και Πατρίδος. Εμάς παλληκάρι μου που ξεφτιλισθήκαμε έτσι, πως θα μας μνημονεύουν οι επόμενες γενιές? Όταν τις έχουμε οι ίδιοι προδώσει στον εχθρό...”
Ένας κόμπος ανέβηκε στο λαιμό μου, δεν ήξερα τι να απαντήσω γιατί την στιγμή που μιλούσε ο Γέροντας δεν έφεγγε ο προηγούμενος προβολέας του, αλλά τα μάτια του φωσφόριζαν σε σημείο που με τύφλωναν!!!
Κατάλαβε ότι δεν μπορούσα να μιλήσω και συνέχισε.
“Να ξέρεις όμως κάτι, όλο αυτό τον καιρό της σιωπής των ταγών- κεφαλών μας ο ΑΓΙΟΣ ΤΡΙΑΔΙΚΟΣ ΘΕΟΣ δεν μας άφησε μόνους. Μας έφερε μάλιστα και κάποιους από το πουθενά για να αποκαλύπτουν τα βρώμικα σχέδια των εχθρών της Πίστης και της Πατρίδας μας.”
Σήκωσε το χέρι του και μου έδειξε εκεί ψηλά προς τον Άθωνα, λέγοντας μου:
“Εγώ εκεί ψηλά στην σπηλιά μου λέγω στους φίλους μου να μνημονεύουν τους bloggers, αυτούς που “σώζουν” τα αυτονόητα δηλ αυτούς που νοιάζονται για ΧΡΙΣΤΟ και ΕΛΛΑΔΑ.”
Ο κόμπος με αυτά που άκουγα μεγάλωνε στο λαιμό μου, τι να τον ρωτήσω? Αν μπορεί να έχετε διαδίκτυο εκεί μέσα στην σπηλιά σας? Μόνος του κατάλαβε τις απορίες μου και μου είπε αυθόρμητα
“Κάποια πράγματα μην τα ψάχνεις με το μυαλό!! Από οικονομία αγάπης όμως θα σου πω ότι το φώς του προβολέα που είδες είναι το ΦΩΣ της ΜΕΤΑΜΟΡΦΩΣΕΩΣ του ΚΥΡΙΟΥ μας που μας συνοδεύει όταν κατεβαίνουμε από τον ΑΘΩΝΑ. Αυτό το ΦΩΣ σε λίγο θα λάμψει στην προδομένη πατρίδα μας και θα την ΜΕΤΑΜΟΡΦΩΣΗ για το όφελος όλης της οικουμένης!!!”
Με τους τελευταίους αυτούς λόγους ο Γέροντας εξαφανίσθηκε από μπροστά μου μέσα στο πυκνό σκοτάδι. Έτριψα τα μάτια μου, μήπως κοιμόμουν, αλλά κατάλαβα ότι ήμουν ξύπνιος και μάλιστα έξω από το καίκι. Γύρισα πίσω για να δω αν κάποιος άλλος από το πλήρωμα είδε αυτά που έζησα προ ολίγου. Όλοι ήταν κουρασμένοι και ξεκουραζόταν.
Τώρα ο κόμπος δεν έπιασε τον παιδικό φίλο μου αλλά εμένα. Τον κάλεσα στο σπίτι μου για να τον φιλέψω και να μου τα πει από την αρχή για να μπορέσω να τα καταλάβω καλύτερα...
ΜΕΤΑ ΤΙΜΗΣ
ΔΡ. ΚΩΝΣΤΑΝΤΙΝΟΣ ΒΑΡΔΑΚΑΣ
