Είναι παρατηρημένο
ότι ο σημερινός άνθρωπος είναι κουρασμένος και ταλαιπωρημένος, από τις συνθήκες
ζωής του, τα ποικίλα προβλήματα, ακόμα και από τον ίδιο τον εαυτό του.
Ο Χριστός, ως
Σωτήρας του κόσμου εις αιώνας, δεν μπορεί να δώσει και στο σημερινό άνθρωπο
δύναμη, ανάπαυση, όντως ξεκούραση, χαρά και νέα ζωή;
Το Ευαγγέλιο, ως
χαρούμενη είδηση, θα πρέπει να προσφέρει, βιώνοντάς το, τα πιο πάνω, ώστε
αληθινά να σώζει τον άνθρωπο, να του προσφέρει δηλαδή χειροπιαστά, ουσιαστικά,
αιώνια Ζωή από τώρα.
Η προβολή της
αμαρτίας από τους «Διδασκάλους και Κατηχητές της πίστης», σε σημείο που
καλύπτει τη χαρούμενη είδηση, ασφαλώς αδικεί τη Διδασκαλία του Ιησού. Ο Χριστός τόνισε τη Βασιλεία του Θεού και όχι
τον Άδη. Η αμαρτία, ως αποτυχία,
αστοχία, δηλώνει μια προσπάθεια που δεν έφερε αποτέλεσμα. Η αμαρτία, δηλαδή, στην προκειμένη περίπτωση,
δεν είναι παρανομία, αλλά αποτυχία να ζήσει ο άνθρωπος την ομορφιά της ζωής του
Θεού. Στην παρανομία ζητάς χάρη,
εξιλέωση∙ στην αποτυχία θέλεις να προσπαθήσεις πάλι για να πετύχεις το
ζητούμενο.
Η αίσθηση της
αμαρτίας δεν είναι, βέβαια, ίδια σε όλους ούτε στην ίδια ένταση. Τροποποιείται, ακόμα, από κοινωνικές –
θρησκευτικές αντιλήψεις, εποχή, περιβάλλον.
Η Εκκλησία του Χριστού στηρίζεται στην αγάπη του Θεού προς τον άνθρωπο,
«ώστε τον υιόν αυτού τον μονογενή έδωκεν, ίνα πας ο πιστεύων εις αυτόν μη
απόληται, αλλ’ έχη ζωήν αιώνιον» (Ιω.3,16).
Η πίστη – αποδοχή του «μονογενή υιού» οδηγεί στην αιώνια ζωή∙ η απόρριψη
– απιστία στον αιώνιο θάνατο. Η αμαρτία
δηλώνει την αποτυχία ν’ ανταποκριθεί ο άνθρωπος σ’ αυτή τη μεγάλη αγάπη του
Θεού.
Στο σημείο που
βιώνουμε τη μεγάλη αγάπη του Θεού ως προσωπική αγάπη και την αμαρτία ως
αποτυχία ν’ ανταποκριθούμε με την τήρηση των εντολών του Χριστού, βιώνουμε τον
πόνο που βιώνει όποιος αγαπιέται και δεν αγαπά.
Ο Χριστός και οι
Απόστολοι, όπως και η Εκκλησία σ’ όλους τους αιώνες, κηρύσσουν μετάνοια. Στην πραγματικότητα προσκαλούν για νέα ζωή,
γνώρισμα της οποίας είναι η χαρά. Αυτή
τη χαρά έχουν όσοι αγωνίζονται να νικήσουν την αμαρτία που υπάρχει μέσα τους,
να εφαρμόσουν το θέλημα του Θεού από αγάπη σ’ Αυτόν, να ζήσουν προσωπικά τη ζωή
της Εκκλησίας ζώντας με τους άλλους ως αδελφούς.
Ο Χριστός κάλεσε:
«Ελάτε σ’ εμένα όλοι όσοι κοπιάζετε και είστε φορτωμένοι κι εγώ θα σας
ξεκουράσω» (Ματθ.11,28). Όσοι ακούσαν
στην καρδιά τους τη φωνή Του φαίνεται ότι όντως ξεκουραστήκαν, αναπαυτήκαν,
χαρήκαν∙ ακόμα και μέσα από τις δυσκολίες τους, τον πόνο τους, το σταυρό
τους. Και για όσους η ζωή Του έγινε ζωή
τους, χαρήκαν τη ζωή και βεβαιωθήκαν για τη αδυναμία της όποιας αμαρτίας –
αποτυχίας να νικήσει το νικητή του θανάτου και δια μέσω Του τον καθένα που
πιστεύει σ’ Αυτόν.
π. Ανδρέας Αγαθοκλέους
pemptousia
