Δυο φίλοι του που έρχονταν τακτικά στο Άγιον
Όρος, τον έπεισαν μετά από πολλές δυσκολίες να τον πάρουν μαζί τους στο Όρος,
με σκοπό να τον φέρουν στο Καλύβι.
Στην διαδρομή από την Ουρανούπολη μέχρι την
Δάφνη, κάθε φορά που το καράβι έπιανε σε σκάλα μοναστηριού, ο νεαρός σωριαζόταν
κάτω.
Οι φίλοι του με τους πατέρες που ήταν στο
καράβι προσπαθούσαν να τον συνεφέρουν λέγοντας την ευχή. Με πολλή δυσκολία
έφθασαν στο Καλύβι.
Ο καημένος μου άνοιξε την καρδιά του, μου
μίλησε για την ζωή του.
Είδα ότι βασανιζόταν από κάποια δαιμονική
επήρεια. Του είπα να πάη να εξομολογηθή εκεί σε έναν πνευματικό, να κάνη ό,τι
του πη, και θα γίνη καλά. Πράγματι πήγε και εξομολογήθηκε.
Όταν μπήκαν στο καράβι, για να επιστρέψουν,
είπε στους φίλους του ότι ο πνευματικός του είπε να πετάξη στην θάλασσα το
φυλαχτό που του είχε δώσει κάποιος γνωστός του και το φορούσε επάνω του, αλλά
του ήταν αδύνατο να το κάνη.
Όσο κι αν οι φίλοι του τον παρακαλούσαν να
σηκωθη να το πετάξη, εκείνος έμενε σαν άγαλμα. Δεν μπορούσε να σηκωθή από το
κάθισμα.
Τότε τον έπιασαν και με πολύ κόπο τον έβγαλαν
έξω στο κατάστρωμα.
Με την βοήθεια τους ο νεαρός κατάφερε να
βγάλη το φυλαχτό και να το αφήση να πέση στην θάλασσα, γιατί δεν είχε την
δύναμη να το πετάξη.
Αμέσως αισθάνθηκε να ελευθερώνονται τα χέρια
του και το ταλαιπωρημένο σώμα του απέκτησε δύναμη.
Άρχισε από την χαρά του να χοροπηδά στον
διάδρομο γεμάτος ζωντάνια και να δοκιμάζη την δύναμη των χεριών του στα σίδερα
και στα τοιχώματα του πλοίου.
(Επιμέλεια Στέλιος Κούκος)
Απόσπασμα από το βιβλίο Γέροντος Παϊσίου
Αγιορείτου, “Πνευματικός αγώνας, Λόγοι Γ’” έκδοση Ιερού Ησυχαστηρίου
“Ευαγγελιστής Ιωάννης ο Θεολόγος”, Σουρωτή Θεσσαλονίκης.
pemptousia
