Ό Καλός Θεός όλα θα
τα οικονομήσει με τον καλύτερο τρόπο, αλλά χρειάζεται πολλή υπομονή και
προσοχή, γιατί πολλές φορές, με το να βιάζονται οι άνθρωποι να ξεμπλέξουν τα
κουβάρια, τα μπλέκουν περισσότερο. Ό Θεός με υπομονή τα ξεμπλέκει.
Δεν θα πάει πολύ αυτή ή κατάσταση. Θα πάρει
σκούπα ό Θεός! Κατά το 1830, επειδή υπήρχε στο Άγιον Όρος πολύς τουρκικός
στρατός, για ένα διάστημα δεν είχε μείνει στην Μονή Ιβήρων κανένας μοναχός.
Είχαν φύγει οι
Πατέρες, άλλοι με τα άγια Λείψανα, άλλοι για να βοηθήσουν στην Επανάσταση.
Ερχόταν στο μοναστήρι μόνον ένας μοναχός από μακριά πού άναβε τα κανδήλια και
σκούπιζε. Μέσα και έξω από το μοναστήρι ήταν τουρκικός στρατός, και αυτός
ο καημένος σκούπιζε και έλεγε: «Παναγία μου, τι θα γίνει μ’ αυτήν την
κατάσταση;». Μία φορά πού προσευχόταν με πόνο στην Παναγία, βλέπει να τον
πλησιάζει μία γυναίκα – ήταν ή Παναγία – πού έλαμπε και το πρόσωπο της
ακτινοβολούσε. Τού παίρνει την σκούπα από το χέρι και τού λέει: «Εσύ δεν ξέρεις
να σκουπίζεις καλά· εγώ θα σκουπίσω». Και άρχισε να σκουπίζει. Υστέρα
εξαφανίστηκε μέσα στο Ιερό. Σε τρεις μέρες έφυγαν όλοι οι Τούρκοι! Τους έδιωξε
ή Παναγία.
Ό Θεός ότι δεν είναι
σωστό θα το πετάξει πέρα, όπως το μάτι πετάει το σκουπιδάκι. Δουλεύει
ο διάβολος, άλλα δουλεύει και ό Θεός και αξιοποιεί το κακό, ώστε να
προκύψει από αυτό καλό. Σπάζουν λ.χ. τα πλακάκια και ο Θεός τα παίρνει και
φτιάχνει ωραίο μωσαϊκό. Γι’ αυτό μη στενοχωρήστε καθόλου, διότι πάνω από όλα
και από όλους είναι ο Θεός, πού κυβερνά τα πάντα και θα καθίσει τον
καθέναν στο σκαμνί, για να απολογηθεί για το τι έπραξε, οπότε και θα τον
ανταμείψει ανάλογα. Θα αμειφθούν αυτοί πού θα βοηθήσουν μία κατάσταση και θα
τιμωρηθεί αυτός πού κάνει το κακό. Τελικά ο Θεός θα βάλει τα πράγματα στην
θέση τους, αλλά ο καθένας μας θα δώσει λόγο για το τι έκανε σ’ αυτά τα
δύσκολα χρόνια με την προσευχή, με την καλοσύνη.
Σήμερα προσπαθούν να
γκρεμίσουν την πίστη, γι’ αυτό αφαιρούν σιγά-σιγά από καμιά πέτρα, για να
σωριασθεί το οικοδόμημα της πίστεως. Όλοι όμως ευθυνόμαστε για το γκρέμισμα
αυτό· όχι μόνον αυτοί πού αφαιρούν τις πέτρες και το γκρεμίζουν, άλλα και όσοι
βλέπουμε να γκρεμίζεται και δεν προσπαθούμε να το υποστυλώσουμε. Οποίος
σπρώχνει στο κακό τον άλλον θα δώσει λόγο στον Θεό γι’ αυτό. Και
ο διπλανός όμως θα δώσει λόγο, γιατί έβλεπε εκείνον να κάνη κακό στον
συνάνθρωπο του και δεν αντιδρούσε. Ό κόσμος εύκολα πιστεύει έναν άνθρωπο πού
έχει τον τρόπο να πείθει.
– Ό λαός,
Γέροντα, είναι σαν θηρίο.
– Εγώ από τα θηρία
δεν έχω παράπονο. Βλέπεις, τα ζώα δεν μπορούν να κάνουν μεγάλο κακό,
γιατί δεν έχουν μυαλό, ενώ ο άνθρωπος πού φεύγει μακριά από τον Θεό γίνεται
χειρότερος από το μεγαλύτερο θηρίο! Κάνει μεγάλο κακό. Το δυνατό ξίδι γίνεται
από το χαλασμένο κρασί. Τα άλλα τα τεχνητά ξίδια δεν είναι τόσο δυνατά… Πιο
φοβερό είναι, όταν ο διάβολος συμμαχήσει με έναν άνθρωπο διεστραμμένο· τότε
κάνει διπλό κακό στους άλλους, όπως ο σαρκικός λογισμός, όταν συμμαχήσει με την
σάρκα, τότε κάνει μεγαλύτερο κακό στην σάρκα. Για να συνεργασθεί ο διάβολος με
έναν τέτοιο άνθρωπο, πρέπει αυτός να είναι υπολογίσιμος, να έχει κακή
προαίρεση, κακία.
Στην συνέχεια, Θεός
φυλάξοι, αυτοί θα φέρουν δυσκολίες, θα στριμώξουν ανθρώπους, μοναστήρια. Ή
Εκκλησία, ό Μοναχισμός, θα τους κάνη κακό, γιατί θα τους εμπόδιση στα σχέδια
τους. Μόνον πνευματικά μπορεί να αντιμετωπισθεί ή σημερινή κατάσταση, όχι
κοσμικά. Θα σηκωθεί ακόμη λίγη φουρτούνα, θα πετάξει έξω κονσερβοκούτια,
σκουπίδια, όλα τα άχρηστα, και μετά θα ξεκαθαρίσουν τα πράγματα. Σ’ αυτήν την
κατάσταση θα δείτε, άλλοι θα έχουν καθαρό μισθό και άλλοι θα ξοφλούν χρέη. Θα
γίνουν έτσι τα πράγματα, πού δεν θα στενοχωριέται κανείς για την ταλαιπωρία πού
θα περνάνε – δεν θα λέει φυσικά «δόξα σοι ό Θεός».
Πόσο ο Θεός μας
αγαπά! Αυτά πού γίνονται σήμερα και αυτά πού σκέφτονται να κάνουν, αν γίνονταν
πριν από είκοσι χρόνια πού είχε περισσότερη πνευματική άγνοια ο κόσμος, θα
ήταν πολύ δύσκολα. Τώρα ξέρει ο κόσμος· ή Εκκλησία δυνάμωσε. Ό Θεός αγαπάει τον άνθρωπο, το πλάσμα
Του, και θα φροντίσει γι’ αυτά πού τού χρειάζονται, φθάνει ο άνθρωπος να
πιστεύει και να τηρεί τις εντολές Του.
Γέροντος Παϊσίου Αγίορείτου, Λόγοι Β’, Πνευματική Αφύπνιση
