Κάποτε μιά κυρία τοῦ
παραπονέθηκε ὅτι δέν διαβάζει τό εὐαγγέλιο στά ἑλληνικά, (σημ.: ἐπειδὴ δηλαδὴ
τὸ διάβαζε στὰ Γεωργιανά. [Βλ. σχετ. στὸν Βίο του ὑπὸ Μωυσέως Μοναχοῦ
Ἁγιορείτου: «Ὁ Μακάριος Γέροντας Γεώργιος Καρσλίδης, 1901-1959», β´ ἔκδ. σελ.
39 ἑξ., ἔκδ. Ἱ. Μ. Ἀναλήψεως Σίψα Δράμας, 1991]) Ὁ ἅγιος Γεώργιος Καρσλίδης τῆς
ἀπάντησε: Γιατί τάχα ἂν τὸ καταλάβαινες, τί θὰ ἔκανες; Μήπως θὰ ἔκανες τίποτε
ἀπὸ αὐτὰ ποὺ λέει;
Ἰδοὺ ἕνας καλὸς
τρόπος ἀντιμετωπίσεως τοῦ θέματος τῆς πολυθρύλητης «κατανοήσεως», μὲ τὸ ὁποῖο
βασανίζονται οἱ διάνοιες πολλῶν, οἱ ὁποῖοι ἐπιδιώκοντας μετὰ πείσματος τὴν
ἀντικατάσταση τῶν λειτουργικῶν κειμένων μὲ μεταφρασμένα βασανίζουν μὲ τὴν σειρά
τους καὶ σκανδαλίζουν τὶς συνειδήσεις τῶν χριστιανῶν ἐπαγγελόμενοι τὴν
κατανάλωση μιᾶς ἄνετης, ἄκοπης καὶ ἄχαρης «κατανοητῆς» Λατρείας.
Τὸ ἐρώτημα ποὺ ἀπευθύνει ὁ ἅγιος Γεώργιος
Καρσλίδης «Γιατί τάχα ἄν τό καταλάβαινες τί θά ἔκανες; μήπως θά ἔκανες τίποτε
ἀπό αὐτά πού λέει», θὰ παραμένει βασανιστικὰ ἀναπάντητο, ὅσο ἡ ἄκαμπτη
μεταφραστικὴ ἀντίληψη διαχωρίζοντας ἐπικινδύνως τὴν χριστιανικὴ ζωὴ ἀπὸ τὴν
λατρεία θὰ ἐπιμένει νὰ τὸ παραθεωρεῖ ὑπεροπτικὰ καὶ νὰ ἀποκρούει τὴν
κρυστάλλινη φωνὴ τῆς ἁγιότητος.
π. Ἀθ. Σ. Λ
proskynitis
