☦ Ὁ Καμύ και ἡ πανούκλα τοῦ ὁλοκληρωτισμοῦ (και οι νεροκουβαλητές της εξουσίας)

Σχόλια στό τελευταῖο κείμενο τοῦ Σεβ. Μητροπολίτου Ἀργολίδος κ. Νεκταρίου.

Πρωτοπρ. Ἰωάννου Φωτοπούλου

Στό πλαίσιο τῆς τρομοκρατίας πού βιώνουμε στην καθημερινότητά μας καί στήν ἐκκλησιαστική ζωή, ὁ Σεβασμιώτατος Μητροπολίτης Ἀργολίδος Νεκτάριος στό σχετικά πρόσφατο κείμενό του στήν προσπάθειά του νά ἀναλύσει τή σημερινή κατάσταση ἐπιλέγει  τό μυθιστόρημα τοῦ Ἀλμπέρ Καμύ «Πανούκλα».

Σ΄αὐτό προσπαθεῖ νά συγκρίνει τήν «Πανούκλα»   μέ τόν Covid-19!  Συγκεκριμένα παραλληλίζει τή στάση τῶν κατοίκων τῆς πόλεως Οράν πού ἐπλήγη ἀπό την πανούκλα  μέ τή στάση μιᾶς μεγάλης μερίδος  ἀνθρώπων ὅλου τοῦ κόσμου ἀπέναντι στήν «πανδημία» τοῦ covid. Βρίσκει ἀναλογίες ἀνάμεσα στήν ἀδιαφορία πού ἐπέδειξαν οἱ κάτοικοι τοῦ Ὀράν, ὅταν ἐμφανίσθηκε ἡ πανούκλα, καί στή σημερινή στάση τῶν ἀνθρώπων, οἱ ὁποῖοι ἀντιδροῦν  :

α) στά πολλά ψέμματα μέ τά ὁποῖα οἱ ἁρμόδιοι πολιτικοί καί «εἰδικοί» διανθίζουν καί πολλαπλασιάζουν τήν πραγματικότητα τοῦ κορωνοϊοῦ, στίς ἀντιφάσεις τῶν «εἰδικῶν», στά «συντροφικά» καί «ἐπιστημονικά» μαχαιρώματα, στίς διαπιστώσεις θετικότητος στόν covid ἀνθρώπων πού ποτέ τους δέν ἔκαναν το τέστ, στή συναρίθμηση ἀνθρώπων πού πέθαναν ἀπό ἄλλη αἰτία στή λίστα νεκρῶν ἀπό covid κλπ.

β) στό σφράγισμα τῶν ἐκκλησιῶν καί τή στέρηση τοῦ ἐκκλησιασμοῦ

γ) στό διαρκές κλείσιμο τῶν καταστημάτων ἤ γενικότερα στήν ἀπώλεια τῆς ἐργασίας τους καί τοῦ στοιχειώδους εἰσοδήματός τους πού ὁδηγεῖ στήν ἐξαθλίωση καί

δ) στόν συνεχῶς αὐξανόμενο περιορισμό τῶν ἐλευθεριῶν τους.

Εἶναι φανερό ὅτι ὁ παραλληλισμός εἶναι ἀνακριβἠς καί καταλήγει δίχως ἄλλο, ἔστω κι ἀνεπίγνωστα, στήν ἐνοχοποίηση τῶν πολιτῶν, στήν «κατήχηση» δῆθεν ὑπευθυνότητας μἐ τή βοήθεια τοῦ κ. Ζουμπουλάκη(!) καί  στήν καλλιέργεια δουλικότητος στό σύστημα.

Νά γελάσουμε ἤ νά κλάψουμε; Ὅλη ἡ ὑπευθυνότητα τοῦ πολίτη ἐξαντλεῖται στή χρήση μάσκας μέ τή μύτη μέσα γιά νά σκᾶς- ὅπου κι ἄν πᾶς, ὅπου κι ἄν περπατᾶς ὅπου κι ἄν σταθεῖς- στήν τήρηση τῶν ἀποστάσεων, πού διεθνῶς ἀποκαλοῦνται «κοινωνική ἀποστασιοποίηση», στίς ἀτέλειωτες οὐρές ἔξω ἀπό τίς ὑπηρεσίες, τίς τράπεζες καί τά σοῦπερ μάρκετ καί στήν ἀπαγόρευση παντός εἴδους συγκεντρώσεων.

Καί ποῦ εἶναι ἡ αἴσθηση ὑπευθυνότητας πού πρέπει νά μᾶς καίει γιά τό κλείσιμο τῶν ἐκκλησιῶν, ( πρός Θεοῦ, δέν ἔχουμε ἀνάγκη ἀπό κροκοδείλια δάκρυα, ἀλλά τήν ἀνάγκη  νά μποῦμε στούς ναούς μας) γιά τήν κατάργηση τῆς προσευχῆς στά σχολεῖα, γιά τήν κατάργηση ἐθνικῶν ἑορτῶν καί παρελάσεων, γιά τή στέρηση δυνατότητος  συγκεντρώσεων πολιτῶν πού ἐπιβάλλονται ἀπό την ἔνταση στά ἐθνικά μας θέματα καί τήν ἀσίγαστη ροή μεταναστῶν στήν ἠπειρωτική Ἑλλάδα ; Ἄς εἶναι…

Μήπως οἱ παραπάνω ἐμπειρίες τῶν Ἑλλήνων πολιτῶν ἔχουν τήν παραμικρή σχέση μέ τό μυθιστόρημα τοῦ Καμύ καί τή ζωή τῶν ἀνθρώπων τῆς πανουκλιασμένης πόλης; Μιά ἐρώτηση μόνο θά ἔκανα ἐπ΄αὐτοῦ στόν Σεβασμιώτατο. Στήν πόλη Ὀράν μήπως εἶναι κλειστές οἱ ἐκκλησίες; Ὄχι βέβαια, γιατί «οἱ ἐκκλησιαστικές ἀρχές τῆς πόλης» ὀργάνωσαν «μιά βδομάδα κοινῆς προσευχῆς» πού τελείωσε «τήν Κυριακή μέ μιά ἐπίσημη Λειτουργία».   Ὁ παπικός κληρικός Πανελού ὁμιλεῖ ἐπανειλημμένα σέ πολυπληθέστατο ἐκκλησίασμα, ὅπου παρευρίσκεται καί ὁ βασικός ἥρωας τοῦ μυθιστορήματος, γιατρός Ριέ, ὁ ὁποῖος ἔχει ἀναλάβει με κίνδυνο τῆς ζωῆς του τήν ἀντιμετώπιση τῆς ἐπιδημίας. Οἱ πιστοί καί οἱ ἄπιστοι πού συνωστίζονται στό ναό, οὔτε διανοοῦνται νά φορέσουν φίμωτρα καί νά τηροῦν ἀποστάσεις ζώντας μέσα στή φοβερή πανούκλα(σ. 69-74).

Ἀφήνω τώρα τούς παραλληλισμούς μεταξύ τῶν πασχόντων ἀπό covid  καί τῶν πανουκλιασμένων πού ἐπιχειρεῖ ὁ ἅγιος Ἀργολίδος καί  στρέφω τήν προσοχή μου στήν ἐπισήμανση πού κάνει στήν ἀρχή τοῦ κειμένου του γιά τό νόημα τοῦ μυθιστορήματος. Γράφει ὅτι ἡ «Πανούκλα», «παρά τό ὅτι εἶναι ἕνα βιβλίο ἀλληγορικό, μέσα ἀπ’ τό ὁποῖο ὁ συγγραφέας φωτογραφίζει τά ὁλοκληρωτικά καθεστῶτα, οἱ σημερινοί ἀναγνῶστες, ἀνακαλύπτουν ἐκπληκτικές ὁμοιότητες μέ τήν κατάσταση πού ζοῦμε τούς τελευταίους μῆνες».

 Περίεργο!  Ἀφοῦ γνωρίζει ὁ ἅγιος Ἀργολίδος τό βαθύτερο στόχο τοῦ βιβλίου,γιατί δέν κάνει κάποια ἀναφορά καί στό θέμα τοῦ ὁλοκληρωτισμοῦ γιά νά «ἀνακαλύψει ἐκπληκτικές ὁμοιότητες μέ τήν κατάσταση πού ζοῦμε τούς τελευταίους μῆνες;  Μήπως δέν θέλουμε νά δοῦμε τήν πραγματικότητα;  Ἄν ὁ ἰός στήν «Πανούκλα» τοῦ Καμύ συμβολίζει τήν τυραννία τοῦ ὁλοκληρωτισμοῦ, ἡ ὁποία συνίσταται στόν ἔλεγχο καί χειραγώγηση ὁλόκληρης τῆς ζωῆς, πῶς ὁ ἐπίσκοπος δέν βλέπει τέτοια ἴχνη στή δική μας καθημερινή πραγματικότητα; Μάλιστα, ὅπως ὁ ἰός τῆς πανούκλας ἁπλώθηκε στό Ὀράν ὕπουλα λόγῳ τῆς ἀπροσεξίας καί ἀβελτηρίας ἀρχῶν καί ἀρχομένων-ὁ Μητροπολίτης βέβαια στρέφεται ἀποκλειστικά στούς πολίτες- ἔτσι καί ἀπό δική μας ἐλαφρότητα ἀφήσαμε μεγάλο πεδίο στόν διαρκῶς ἐξαπλούμενο ἰό τοῦ ὁλοκληρωτισμοῦ στήν πατρίδα μας καί στήν προσωπική μας ζωή.

Ἐπ΄αὐτοῦ ἤθελα νά γνωρίζω ἄν

-Τό κλείσιμο τῶν ἐκκλησιῶν καί ὁ ἀποκλεισμός τῶν Χριστιανῶν ἀπό τή μετοχή τους στο Ποτήριο τῆς Ζωῆς

- ἡ ἀποστολή sms ἤ τό νά ἔχουμε covidόχαρτο μέ ἀναφορά τοῦ τόπου καί τοῦ χρόνου μετακινήσεώς μας,

- τά ἀστυνομικά μπλόκα πού φτάνουν στό σημεῖο νά σταματοῦν στίς λεωφόρους τήν κυκλοφορία γιά ἔλεγχο τῶν ὀχημάτων μέ τήν παρουσία καμερῶν TV. Φρικτό αὐτό πού ἔγινε στήν πανήγυρη τῆς ἁγίας Βαρβάρας στό Αἰγάλεω. Ἡ ἀστυνομία μπλοκάρισε ὅλα τά στενά πού ὁδηγοῦσαν στό ναό γιά νά μήν πλησιάσουν οἱ πιστοί!

- ἡ ἀπαγόρευση συγκεντρώσεων ἄνω τῶν 6 ἀτόμων ,

- τό κλείσιμο στά σπίτια μας μετά τίς 9μ.μ., -

- ὁ ἔλεγχος τῶν λεγομένων καί γραφομένων στό διαδίκτυο καί τό «κατέβασμα»  κειμένων καί λόγων πού ἐκφράζουν ἀντίθετη ἀπό τήν κυριάρχη ἀντίληψη γνώμη γιά τόν κορωνοϊό,

- οἱ ἀπειλές, οἱ συλλήψεις καί οἱ δίκες ἀρχιερέων καί ἱερέων πού εἶπαν ΚΑΤΙ - ὅ,τι κι ἄν εἶναι αὐτό - ἤ ἔκαναν τό…φοβερό, ὅπως τό νά λειτουργήσουν καί νά κοινωνήσουν κάποιους πιστούς,

- ἡ ἀπειλούμενη ὑποχρεωτικότητα τοῦ ἐμβολίου ἤ ὁ ἐκβιασμός ἀπομονώσεως  τῶν μή ἐπιθυμούντων τό ἐμβόλιο ἀπό τήν οἰκονομική καί κοινωνική ζωή, μαζί μέ τίς ἀπειλές καί οἱ ὕβρεις–«βλαμμένοι καί ἡλίθιοι»- τοῦ κάθε  Πορτοσάλτε πρός κάθε ἀρνούμενο τό ἐμβόλιο

- ἡ αὐστηρή ὑπόδειξη τοῦ Πρωθυπουργοῦ νά καλέσουμε μόνο τρεῖς-τέσσερεις συγγενεῖς μας στό σπίτι μας γιά τά Χριστούγεννα, ἐνῷ αὐτός κινεῖται ὅπου θέλει χωρίς μέτρα προφυλάξεως.

  Θά ἤθελα νά γνωρίζω ἄν ὅλα αὐτά εἶναι  ὁλοκληρωτισμός.  Κι ἄν δέν εἶναι, τότε τί εἶναι ὁλοκληρωτισμός;

Ἐπίσης αὐτός ὁ ἰός τοῦ ὁλοκληρωτισμοῦ, ὅπως καί ὁ ἰός τῆς πανούκλας ἔχει τά συμπτώματά του.  Μήπως δέν τά βλέπουμε;

Φόβος. Φόβος γιά τήν ἀρρώστια, φόβος γιά τό ὑπέρογκο πρόστιμο, φόβος γιά νά μή σοῦ πεῖ κάτι ὁ διπλανός σου ἤ σέ ἀγριοκοιτάξει  ἤ σέ καταδώσει ἄν δέν ἔχεις τή μύτη σου μέσα στή μάσκα! Καλλιέργεια τοῦ φόβου σέ ὅλα τά ἐπίπεδα. Ἰδού τό νέο μοντέλο ἀγωγῆς τοῦ πολίτη!

Ὑποταγή. Δέν μιλᾶμε γιά ὑπακοή στούς νόμους τῆς πολιτείας, ἀλλά γιά ὑποταγή στά πιό παράλογα κελεύσματα τῶν «εἰδικῶν» τοῦ συστήματος. Εἶναι αὐτοί πού ἀποφασίζουν περί παντός ἐπιστητοῦ, ἐντός ἤ ἐκτός τῶν ὁρίων τοῦ ἐπιστημονικοῦ τους ἀντικειμένου ἐνῷ  ὁ  Gauleiter διοχετεύει τά θέσφατά τους  στούς ὑπουργούς γιά νά γίνουν νόμοι. Μέ τήν ὑποταγή οἱ πολίτες ἔχουν ἥσυχο τό κεφάλι τους, «μένουν  ἀσφαλεῖς» ἀπό ἀληθινά ἤ φανταστικά μπλεξίματα, ἀλλά ἡ ἐλευθερία τους ἔχει κάνει φτερά.

Θλίψη καί κατάθλιψη. Ἡ κλεισούρα, ἡ ἔλλειψη δράσης, ἡ ἀνεργία, τό ἀδιέξοδο καί τό παιχνίδι γάτα-ποντικός (Θ΄ἀνοίξουμε-δέν θ΄ἀνοίξουμε, θά ἀνοίξει ἡ ἑστίαση-δέν θ΄ἀνοίξει-θ΄ανοίξουν τά σχολεῖα-δέν θ΄ἀνοίξουν) δημιουργοῦν αἴσθημα καταβολῆς καί θλίψεως. Παρατηρεῖται μιά παραίτηση τῶν πολιτῶν ἀπό κάθε δυνατή διέξοδο καί παθητική παράδοση στίς διαταγές τῆς ἐξουσίας.  Οἱ φαρμακευτικές ἑταιρεῖες κάνουν «πάρτυ» μέ τήν αὔξηση χρήσεως ψυχοφαρμάκων.  Εὐαίσθητα ἄτομα μποροῦν νά ὁδηγηθοῦν στήν αὐτοκτονία.

Καχυποψία καί καταγγελίες μεταξύ πολιτῶν.  Σέ κάθε γειτονιά καί κοντά σέ κάθε ἐκκλησιά  ἐμφανίστηκαν καταδότες πού σύρουν τούς ἀστυνομικούς - εἶναι ἀλήθεια  ὄχι πάντοτε πρόθυμους - γιά νά «συμμαζέψουν» αὐτούς πού δέν φοροῦν μάσκα, πού πᾶνε στήν ἐκκλησία κλπ.

Φτώχεια κρυφή καί φανερή ἀπό ἀνθρώπους πού ἔχασαν τή δουλειά τους, πού πλέον δέν μποροῦν νά ἀνοίξουν πάλι τά καταστήματά τους.  Ἡ καραντίνα ἀποτέλειωσε πάρα πολλούς μικρούς καί μεσαίους ἐπιχειρηματίες πού εἶχαν ἐπιβιώσει μέ τό ζόρι ἀπό τήν κρίση τοῦ 2010.

Γι΄αὐτήν τή στρέβλωση τοῦ ψυχικοῦ κόσμου καί τή φτωχοποίηση τῶν συνανθρώπων μας,  ὡς πολίτες καί πρό πάντων ὡς κληρικοί νιώθουμε κάποια  εὐθύνη, ὅταν «σιγοντάρουμε» τήν προπαγάνδα καί τήν τρομοκρατία; Εἴμαστε ὑπεύθυνοι πολίτες ὅταν χλευάζουμε ὅσους ἔχουν ἄλλη γνώμη κλείνοντας τά μάτια στίς καταστροφικές συνέπειες τοῦ γενικοῦ ἀποκλεισμοῦ;  

Ὅλα τά παραπάνω σχετίζονται μέ τήν καταπάτηση τῶν συνταγματικῶς κατωχυρωμένων ἐλευθεριῶν. Αὐτές οἱ ἐλευθερίες κατωχυρώθηκαν ἀκριβῶς γιά νά ἀποφευχθοῦν τά ἀνωτέρω συμπτώματα πού ἐξουθενώνουν τόν ἄνθρωπο. Ὅμως τώρα τό Σύνταγμα ἔχει καταντήσει γράμμα κενό γιά νά μήν πῶ κάτι χειρότερο.. Καί τό μόνο πού ἀπέμεινε ἀπ΄αὐτό εἶναι τό δικαίωμά μας νά ψηφίζουμε τούς καταστροφεῖς τῆς ζωῆς μας!

Πρό πάντων ὅμως ὅλες αὐτές οἱ ἀπαγορεύσεις και οἱ παντός εἴδους περιορισμοί ὅταν γίνονται ἀποδεκτοί μέ εὐκολία, ἀποτελοῦν προγύμναση καί προετοιμασία για πλήρη παράδοση τῆς ἐλευθερίας μας. Ἄν ἐνεργοῦμε ἔτσι, κάποτε θά νιώσουμε κυριολεκτικά «στό πετσί μας» ποῦ καί σέ Ποιόν τήν παραδώσαμε. Ἄν ὅλα τά δεχόμαστε ἀπό φόβο, τότε μᾶς θεωροῦν ἕτοιμους γιά νά δεχθοῦμε ὄχι μόνο τό ἐμβόλιο, ἀλλά καί ὁ,τιδήποτε ἄλλο στό σῶμα μας χάριν μιᾶς στοιχειώδους ἐπιβιώσεως.  Θέλω νά πῶ ὅτι ἔτσι μαθαίνεις νά πουλᾶς τά πάντα, τήν ἐν Χριστῷ ἐλευθερία σου καί τήν ψυχή σου γιά νά ἔχεις τήν ἡσυχία σου τό ψωμί σου καί τήν ὑγεία σου.

Πέραν τῶν ἀνωτέρω, ἔκπληξη προκαλεῖ στόν ἀναγνώστη ἡ τοποθέτηση τοῦ Μητροπολίτου ἀπέναντι στό ὕψιστο θέμα τῆς Θ. Λειτουργίας καί τῆς μετοχῆς τῶν πιστῶν στή Θ. Εὐχαριστία. Γράφει : « Τέλος θέλω νά αναφερθώ στό φαινόμενο τῶν ¨κρυφῶν λειτουργιῶν¨. Παρά τίς συστάσεις τῆς Ἱερᾶς Συνόδου, ἐφημέριοι, γέροντες καί γερόντισσες καλοῦν ἐπιλεκτικά τούς «δικούς τους» νά μεταλάβουν ¨κρυφά¨ πού σημαίνει «εμείς να σωθούμε και οι άλλοι να πάνε στο πυρ το εξώτερον. Φτάσαμε δηλαδή στο σημείο να χρειάζεται μέσον για να κοινωνήσεις!»

Στ΄ἀλήθεια, ποιές εἶναι «οἱ συστάσεις τῆς Ἱερᾶς Συνόδου» γιά τή Θεία Κοινωνία; Τό μόνο πού γνωρίζουμε εἶναι ὅτι πρέπει οἱ ἱερεῖς νά λειτουργοῦμε μόνο μέ τόν  ψάλτη καί τόν Νεωκόρο.  Καί τότε ἐμεῖς, ὄχι σύμφωνα μέ τίς ΚΥΑ, πού μᾶς κοινοποιοῦν οἱ ἐκκλησιαστικές μας ἀρχές, ἀλλά σύμφωνα μέ τό νόμο τοῦ  Κυρίου μας Ἰησοῦ Χριστοῦ τί ὀφείλουμε να πράξουμε; Δέν λέει ὁ Χριστός «ὁ τρώγων μου τή σάρκα και πίνων μου τό αἷμα ἔχει ζωήν ἐν ἑαυτῷ»; Δέν εἶπε κατά τήν παράδοση τῶν ὑπερφυῶν Μυστηρίων «Λάβετε φάγετε… πίετε ἐξ αὐτοῦ πάντες»; Μποροῦμε νά ἀθετήσουμε τούς λόγους τοῦ Χριστοῦ χάριν τοῦ ἀθέου νόμου;

Γι΄αὐτόν τόν λόγο οἱ ἱερεῖς, πολλές φορές μέ τήν ἀνοχή τῶν ἐπισκόπων,  καλοῦν κάποιους, ὄχι μόνο γνωστούς τους χριστιανούς, ἀλλά καί ὅσους  ἔχουν λίγη τόλμη καί   ἐπιθυμοῦν νά     γευθοῦν τή  Ζωή, νά μεταλάβουν τά Ἄχραντα Μυστήρια.   Κρυφά; Ὄχι πάντοτε.  Ἤδη κάποιοι μητροπολίτες καλοῦν τούς πιστούς νά ἔλθουν νά κοινωνήσουν.   Ἀπορῶ πάντως πῶς ὁ Σεβασμιώτατος, πού ἔχει ἀσχοληθεῖ σέ βάθος μέ τούς διωγμούς τῶν χριστιανῶν ἀπό τούς κομμουνιστές στή Ρωσία, παραξενεύεται  γιά κάποιες  λίγες λειτουργίες πού τελοῦνται μυστικά δίνοντας τήν εὐκαιρία νά μετάσχουν κάποιοι πιστοί στή Θ. Εὐχαριστία.  Καί βέβαια κανείς, μά κανείς ἀπό τούς μεταλαμβάνοντας δέν νιώθει ὅτι «σώθηκε» οὔτε αἰσθάνεται περιφρόνηση γιά τούς μή μετέχοντας. Ἴσως ἀντί γιά αὐτόν τόν σχολιασμό θά μποροῦσε μυστικά ἤ φανερά ὁ Σεβασμιώτατος νά ἐπαινέσει αὐτούς τούς κληρικούς καί λαϊκούς γιά τό ζῆλο τους ἤ τοὐλάχιστον νά τούς καλύπτει μέ την προσευχή καί τήν πατρική του ἀγάπη.

Συνεχίζει    «Αναρωτιέμαι: Είναι η Θεία Κοινωνία ατομικό γεγονός, ή αποκλειστικά και μόνον για κάποια χριστιανική ελίτ; Μεμέρισται ο Χριστός; Οι άλλοι δεν είναι μέλη του Χριστού»;

Αὐτό τό ἐρώτημα -ἐπιχείρημα τοῦ Σεβασμιωτάτου μποροῦν οἱ λαϊκοί νά τό ἀντιστρέψουν :  Ἐσεῖς οἱ κληρικοί πού λειτουργεῖτε καί κοινωνεῖτε μόνοι σας, εἶστε κάποια χριστιανική ἐλίτ; ἐμεῖς δέν εἴμαστε μέλη τοῦ Χριστοῦ; Καί ἀφοῦ τονίζει ὁ Σεβασμιώτατος ὅτι ἡ Θ. Λειτουργία καί ἡ ἀκολουθοῦσα Θ. Κοινωνία εἶναι γεγονός κοινωνίας, ἔκφραση καί πραγμάτωση τοῦ Σώματος τοῦ Χριστοῦ, γιατί δέν προσπαθεῖ μέ τούς συνεπισκόπους του ἐν Συνόδῳ νά παρέμβει γιά ν΄ἀνοίξουν ἐπιτέλους  οἱ ἐκκλησίες πού στήν Εὐρώπη εἶναι πλέον ἀνοιχτές ;

Πάντως ὅσο κρατᾶ αὐτός ὁ ἀπαράδεκτος ἐκκλησιαστικός ἀποκλεισμός, ἡ μέ ὁποιοδήποτε τρόπο συμμετοχή στή Θ. Εὐχαριστία δέν εἶναι ἀτομικό γεγονός γιατί δέν γίνεται ἀπό ἐγωϊστική ἐπιλογή οὔτε μέ πνεῦμα ὑπερηφάνειας, ἀλλά ἀπό ἀνάγκη.  Μήπως ὅταν στούς ναούς, πρίν τόν τωρινό πειρασμό,  παρευρίσκονταν ἐλάχιστοι καί ἀκόμη λιγότεροι κοινωνοῦσαν  σήμαινε ὅτι αὐτοί νιώθανε ἐκλεκτοί καί σωσμένοι; Παράξενες ἀπόψεις!

Τέλος πολύ ὡραῖα καί ὠφέλιμα εἶναι αὐτά πού εἶπε ὁ Γέροντας Κλεόπας γιά τούς 5 τρόπους κοινωνίας μέ τόν Θεό: α) μέ τή μετοχή στό ποτήριο τῆς ζωῆς β) μέ τήν ἄσκηση τῆς εὐχῆς τοῦ Ἰησοῦ γ) μέ τήν ἀκρόαση τῶν θείων λόγων δ) μέ τήν τήρηση τῶν θείων ἐντολῶν καί ε) μέ τήν μνημόνευση ὀνομάτων στήν ἁγία Προσκομιδή.  Πλήν, ἡ καθ΄αὐτό Θεία Κοινωνία δέν ἀναπληρώνεται μέ τούς ὑπολοίπους τρόπους.  Ὅλοι αὐτοί οἰ τρόποι εἶναι βοηθητικοί, εἰσαγωγικοί-εἶναι ἡ ἐν Χριστῷ ζωή- γιά τή μετοχή μας στό Δεῖπνο τῆς Βασιλείας τοῦ Θεοῦ. Σ΄αὐτό μᾶς προσκαλεῖ ἐπιτακτικά ὁ Κύριός μας.  Γι΄αὐτό οἱ περισσότεροι χριστιανοί Σεβασμιώτατε, δέν ἔχουν καμμία σύγχυση, ἀλλά οὔτε καί παρηγοροῦνται ἀπό ὅσα λέτε. Θά ἦσαν τά λεγόμενά σας παραμυθητικά ἄν βρισκόμαστε στή φυλακή ἤ σέ τόπους μακρινούς πού θά ἦταν ἀδύνατη ἡ μετάβασή μας σέ ὀρθόδοξο ναό γιά νά κοινωνήσουμε.

Δέν ἔχω ἄλλο νά προσθέσω. Ἁπλῶς  νομίζω ὅτι τό Σύστημα ἔχει πολλούς γνωστούς «Προθύμους» νά τό ὑπηρετοῦν μέ ἀκριβά ἀνταλλάγματα :  Πολιτικούς, δημοσιογράφους  «εἰδικούς»  καί ὅλα τά ΜΜΕ.  Ἐμεῖς οἱ κληρικοί δέν χρειάζεται νά μιλᾶμε γιά μάσκες, αὐτοπροστασία καί κοινωνική εὐθύνη, νά γινόμαστε νεροκουβαλητές τῆς ἐξουσίας.  Ἔχουμε ἄλλη ἐντολή τοῦ προφήτου : «Παρακαλεῖτε, παρακαλεῖτε τόν λαόν μου  λέγει ὁ Θεός» (Ἡσ. 40, 1) δηλ. νά παρηγοροῦμε μέ τίς διδαχές μας τόν Λαό τοῦ Θεοῦ, νά τόν στηρίζουμε στήν πίστη καί τήν ἐν  Χριστῷ ἐλπίδα, καί γι΄αὐτό τό ἔργο θά δώσουμε λόγο τήν Ἐσχάτη Ἡμέρα.

……………………………………………………………………………………

ΠΑΡΑΡΤΗΜΑ 

Ἐπειδή χρησιμοποιήθηκε ὁ Καμύ στό κείμενο τοῦ Σεβ. Μητροπολίτου κ. Νεκταρίου, παραθέτω λίγα σχετικά γιά τόν συγγραφέα τῆς «Πανούκλας» καί  τίς ὑπαρξιακές του ἀνησυχίες.

Ὁ γαλλοαλγερινός Ἀλμπέρ Καμύ, κομμουνιστής ἀρχικά, μαρξιστής στή συνέχεια καταλήγει ἄθεος ἀνθρωπιστής. Εἶναι ὅμως εἰλικρινής ἄνθρωπος. Νιώθει τήν καταδυνάστευση τοῦ θανάτου, τό ὑπαρξιακό ἀδιέξοδο τοῦ ἀθέου ἀνθρωπισμοῦ, ἀπολυτοποιεῖ τήν ἀξία τοῦ ἀνθρώπου, ὡς μοναδική λύση καί θεωρεῖ ὡς τίμια ζωή, τή ζωή τῆς ἀλληλεγγύης.  Ἀπεχθάνεται  τή στέρηση τῆς ἐλευθερίας καί ἀπομακρύνεται ἀπό τίς ἰδεολογίες φασισμοῦ-κομμουνισμοῦ. Καί ἐπειδή διψάει γιά τόν ἀληθινό ἄνθρωπο δέν μπορεῖ κάποιος νά πιστέψει τό ἐρώτημα πού τρεῖς φορές προβάλλει στήν «Πανούκλα». Τό ζητούμενό του εἶναι ἡ ἁγιότητα!

Ι. Ὁ Ταρρού, βασικός ἥρωας τοῦ μυθιστορήματος «Πανούκλα» ἀναρωτιέται γιά κάποιο ἰδιότροπο γεροντάκι : «Εἶναι λοιπόν ἅγιος; ἀναρωτιόταν ὁ Ταρρού. Καί ἀπαντοῦσε μόνος του. Μάλιστα, ἄν ἡ ἁγιοσύνη εἶναι ἕνα σύνολο συνηθειῶν»(Ἀλ. Καμύ, Ἡ πανούκλα ἐκδ, ΑΓΚΥΡΑ 1972 σ. 88).

 ΙΙ. «- Στήν οὐσία, εἶπε ἁπλᾶ-ἁπλᾶ αὐτό πού μ’ἐνδιαφέρει εἶναι νά μάθω πῶς μπορεῖ νά γίνει κανείς ἅγιος.

-    Μά δέν πιστεύετε στό Θεό.

-    Ἀκριβῶς. Μπορεῖς νά εἶσαι ἅγιος χωρίς Θεό; Αὐτό εἶναι τό μόνο συγκεκριμένο πρόβλημα πού ξέρω σήμερα»(σ. 186).

 ΙΙΙ. «Ἴσως, παρατηροῦσε στίς σημειώσεις του, νά μήν μποροῦμε νά φθάσουμε παρά σέ σχετική ἁγιότητα»(σ. 200).   

Μεταφέρω ἐδῶ ἐπίσης μία πληροφορία τήν όποία ἔλαβε ὁ κ. Χρῆστος Γιανναρᾶς ἀπό τόν γάλλο  Olivier Clément πού βεβαιώνει τή γνησιότητα τῆς ἀνησυχίας του.  «Ἔλεγε ὁ Clément γιά τόν Albert Camus, πώς λίγο πρίν ἀπό τό θάνατό του διάβασε τό βιβλίο τοῦ Lossky [Vladimir Lossky ρῶσος θεολόγος] Ἡ μυστική Θεολογία τῆς Ἀνατολικῆς Ἐκκλησίας. Λοιπόν γιά τόν Camus αὐτή ἡ Θεολογία ἦταν μια ἀπρόβλεπτη ἔκπληξη. ˝ Αὐτό εἶναι κάτι ἄλλο„ εἶπε ˝ μ’αὐτό μπορῶ νά συζητήσω„. Καί ξεκίνησε τό διάλογό του μεταφέροντας τούς Δαιμονισμένους τοῦ Ντοστογιέφσκυ στό θέατρο. Ἀλλά δέν πρόλαβε νά συνεχίσει» (Χ. Γιανναρᾶ, Ἡ κρίση τῆς προφητείας σ.205-206)

 Δέν πρόλαβε νά συνεχίσει γιατί φονεύθηκε σέ τροχαῖο δυστύχημα.       

orthros.eu