Αν
το ανθρώπινο γένος συνερχόταν, ταπεινωνόταν, η ασυνήθιστα μεγάλη ενέργεια θα
πλημμύριζε το ανθρώπινο γένος.
Οι
άνθρωποι είναι πολύ φορτωμένοι από υλικής πλευράς, αυτή η πλευρά σκεπάζει πολύ
κι εκείνο που είναι καλό σ’ αυτούς, αφού ο Θεός είναι ζωή και ενέργεια που
προσφέρεται σε κάθε πράγμα, είναι πανταχού παρών.
Η ζωή είναι παντού, το ανθρώπινο γένος είναι παντού συνδεδεμένο, μεταξύ του συνδεδεμένο με την ενέργεια, αλλά οι άνθρωποι αυτό δεν μπορούν να το παρατηρήσουν και να το καταλάβουν, δεν μπορούμε καθόλου να αντιληφθούμε ότι η ζωή μας είναι στους πλησίον μας.
Η
ζωή εξαρτάται από τις σκέψεις μας, τις επιθυμίες μας.
Εμείς
δημιουργούμε γύρω μας αρμονία ή δυσαρμονία.
Και
η οικογενειακή ζωή εξαρτάται πολύ από τη δική μας διάθεση της σκέψης.
Οι
ταπεινές, οι πράες ψυχές, οι άκακες, οι απλές ακτινοβολούν καλοσύνη,
ακτινοβολούν ασυνήθιστα μεγάλη καλοσύνη…
…Κάθε
ανθρώπινο ον είναι δώρο Θεού, ναός του Θεού και ποιος δίνει το δικαίωμα σ’ έναν
δικαστή ανά τον κόσμο να αφαιρέσει τη ζωή ενός ανθρώπου, ακόμα και ενός
κακοποιού.
Η
θεϊκή ενέργεια είναι διαρκώς μέσα μας, διαρκώς μαζί μας, ζούμε με τη θεϊκή
ενέργεια, η ζωή δωρίζεται.
Δεν
είναι αμελητέο το τι επιθυμούσε και γιατί αγωνιζόταν κανείς στη γη.
Ο
πνευματικός άνθρωπος αγωνιζόταν για το πνευματικό για να βγει στον ουρανό, ο
σωματικός άνθρωπος αγωνιζόταν για τα επίγεια.
Φαίνεται
με μια πρώτη ματιά ότι είναι μικρή η διαφορά ανάμεσα σε κάποιον που πίστευε
στην ιδέα της δικαιοσύνης εδώ στη γη, που αγωνίστηκε γι’ αυτή και σ’ αυτή την
ιδέα έδωσε ακόμα και τη ζωή του, από κάποιον που πίστευε στην ουράνια ιδέα, την
ουράνια δικαιοσύνη, η οποία ποτέ δεν πραγματώνεται εδώ στη γη.
Αποσπάσματα από το βιβλίο «Γέρων
Θαδδαίος, Ένας πνευματικός της εποχής μας» των εκδόσεων Πορφύρα.
Επιμέλεια
Στέλιος Κούκος
iellada
