Και πώς να μην
κλαίει η ΠΑΝΑΓΙΑ του ΑΓΙΟΥ ΔΗΜΗΤΡΙΟΥ στον ύψωμα της Νέας Ελβετίας στον Βύρωνα ,
όπου από εκεί πάνω κατοπτεύει όλον το κλεινόν άστυ των Αθηνών και φυσικά
ολάκερη την Ελλάδα, αλλά και όλον τον κόσμο απανταχού της γης. Κατοπτεύει αυτό
το μαύρο πνευματικό σύννεφο που μας σκέπασε και δεν λέει να φύγει και να
διαλυθεί.
Κατοπτεύει , περιπολεί και στις επάλξεις του ΕΛΛΗΝΙΚΟΥ Έθνους και κλαίει , κλαίει για αυτά που έρχονται και φυσικά για το αμετανόητο της φύσης μας.
Βουρκώνει και
δακρύζει και σκεπάζει με τις δροσοσταλίδες των δακρύων της το ΘΕΙΟ ΒΡΕΦΟΣ ,
κλαίει γιατί σήμερα ανήμερα της μεγάλης εορτής της Συλλήψεως ΤΗΣ από την μητέρα
της ΑΓΙΑ ΑΝΝΑ δεν είδε τα παιδιά της να συρρέουν και να την τιμούν με ύμνους
και προσευχές στην πρωινή ΘΕΙΑ
ΛΕΙΤΟΥΡΓΙΑ της μεγάλης αυτής εορτής.
Έμπροσθεν στο
ΕΚΤΑΚΤΟ αυτό συνεχόμενο ΘΕΟΣΗΜΕΙΟ που ξεκίνησε ανήμερα της άλλης μεγάλης
ΘΕΟΜΗΤΟΡΙΚΗΣ εορτής του ΓΕΝΕΣΙΟΥ, ο πτωχός μας λόγος αδυνατεί να αρθρώσει
λέξεις, πόσο μάλλον εξηγήσεις περί αυτού.
Πόσο θα
χρειαζόμασταν για τις μέρες μας έναν Χρυσορρήμονα Ιερό Χρυσόστομο ή έναν
Γρηγόριο Παλάμα να εξιστορήσουν περί τούτου του ΘΕΟσημείου.
Πόσο θα
χρειαζόμασταν για αυτές τις δύσκολες στιγμές έναν μεγάλο άγιο γέροντα σαν τον
ΑΓΙΟ ΠΑΙΣΙΟ, ΠΟΡΦΥΡΙΟ KAI ΙΑΚΩΒΟ να μας πουν με τον απλό
λόγο τους, ότι ο Ουρανός μας επισκέπτεται και εμείς κλείνουμε πάλι τα μάτια
μας.
Αυτό που διακρίνεται
όμως ολοκάθαρα, είναι ότι τα δάκρυα της Υπεραγίας Θεοτόκου είναι ακατάπαυστα
εδώ και πάνω από δύο μήνες (πρωί- βράδι κλαίει η ΠΑΝΑΓΙΑ μας) και κυλούν μέχρι
να συγκεντρωθούν ως λαμπυρίζουσες ιαματικές λίμνες στο ξύλινο πλαίσιο όπισθεν
της αεροστεγούς υάλινης προθήκης όπισθεν της Χαριτόβρυτης εικόνος της
ΠΑΡΗΓΟΡΗΤΡΙΑΣ.
Πως δύναται η δική
μας αμαρτωλή φύση να αντικρύσει αυτούς τους Τιμίους Οφθαλμούς που από τις
γωνίες των αγίων κογχών η ΠΑΝΑΓΙΑ βουρκώνει και όπως το ανθρώπινο δάκρυ που
είναι ορός πλάσματος με τα έμμορφα συστατικά του κολλάει πάνω στην επιδερμίδα
για λίγο, μέχρι να αποκτήσει ικανή βαρύτητα για να κυλήσει πρώτα στο πρόσωπο
του ΧΡΙΣΤΟΥ (και αν παρατηρήσετε και εκεί παραμένουν και φαίνεται σαν να κλαίει
ο ίδιος ο ΚΥΡΙΟΣ)
Σταματάει το
ανθρώπινο μυαλό και προσπαθεί να συντονιστεί με την ψυχή μας μήπως μπορέσει να
απαγγείλει δοξολογίες , ικεσίες στην Μητέρα του ΘΕΟΥ που τόσο την πληγώσαμε και
την στενοχωρούμε ακόμα.
Θα μείνουμε σε μια
φράση που ακούσαμε:
"Η ΠΑΝΑΓΙΑ κλαίει γιατί πάντα η ΜΑΝΑ κλαίει Πρώτη για αυτό που έρχεται στα
παιδιά της. Μετά θα κλάψουν και τα παιδιά και τότε θα θυμηθούν το κλάμα της
ΜΑΝΑΣ πόσο μάλλον της ΠΑΝΑΓΙΑΣ."
https://konstantinoupolipothoumeno.blogspot.com
ΣΤΩΜΕΝ καλώς
Δρ. Κωνσταντίνος
Βαρδάκας
