Όταν η καρδιά είναι
φως, όλος ο άνθρωπος νιώθει άνετα και ευχάριστα. Όταν η καρδιά είναι βαριά,
νιώθει δυστυχισμένος.
Στην Εκκλησία, ο
Θεός αγγίζει τις καρδιές μας, τις καθαρίζει με τη χάρη Του και τις υποτάσσει
στον «χρηστόν» ζυγό Του.
Όταν η καρδιά λάμπει στο φως του Θεού, είναι έτοιμος ο άνθρωπος να κινηθεί και να εκδηλωθεί χαρωπά»…
…«Η ζωή της καρδιάς
είναι η αγάπη, ενώ η κακία απέναντι στον αδελφό μας είναι ο θάνατος της
καρδιάς. Ο Κύριος μας κρατά ακόμη πάνω στη γη, ώσπου η αγάπη προς τον Θεό και
τον πλησίον να διαποτίσει όλη τη καρδιά μας. Αυτό είναι που περιμένει από όλους
εμάς. Άλλο προορισμό δεν έχουμε»…
… «ΌΤΑΝ ΚΑΝΟΥΜΕ ΤΗΝ
ΠΡΟΣΕΥΧΗ ΜΑΣ, ΠΡΕΠΕΙ ΝΑ ΠΗΓΑΖΕΙ ΚΑΘΕ ΛΕΞΗ ΤΗΣ ΚΑΤΕΥΘΕΙΑΝ ΑΠΟ ΤΗΝ ΚΑΡΔΙΑ και
κάθε μια απ’ αυτές τις λέξεις να διατηρεί όλη τη δύναμη του περιεχομένου της.
Αν αφήσουμε να εξατμιστεί η ουσία ενός φαρμάκου, το φάρμακο αυτό παύει να είναι
σωτήριο για τη σωματική μας υγεία.
Έτσι και κατά την
προσευχή. Αν λέμε τα λόγια της μη προσέχοντας στο ζωοποιό νόημά τους, μη
νιώθοντας την αλήθεια τους στην καρδιά μας, δεν θα αποκομίσουμε ωφέλεια από την
προσευχή. Γιατί η αληθινή, η καρποφόρος προσευχή γίνεται μονάχα όταν είναι
προσευχή «εν πνεύματι και αληθεία».
Τα λόγια της
προσευχής αντιστοιχούν στα συστατικά στοιχεία ενός φαρμάκου.
Το καθένα έχει τη
δική του δύναμη και όλα μαζί αποτελούν τη θεραπευτική δόση που χρειάζεται το
άρρωστο σώμα μας. Όπως οι φαρμακοποιοί φυλάνε σε κλειστό μπουκάλι ένα
παρασκεύασμα ιαματικό, για να μην εξατμισθεί η δύναμή του, έτσι και εμείς
πρέπει να κάνουμε με τα λόγια της προσευχής.
Να φυλάμε τη δύναμή
τους στον κλειστό χώρο της καρδιάς μας, για να τα προφέρουμε με όλη τη δύναμή
τους άθικτα και ακέραια»…
…«Όταν προσεύχεσαι
στον Κύριο, τη Θεοτόκο ή τους Αγίους, να θυμάσαι πάντοτε οτι ο Θεός θα σου
απαντήσει ανάλογα με τη διάθεση της καρδιάς σου.
«ΔΩΗ ΣΟΙ ΚΥΡΙΟΣ ΚΑΤΑ
ΤΗΝ ΚΑΡΔΙΑ ΣΟΥ».
Ανάλογο με την
καρδιά θα είναι και το δώρημα.
Προσεύχεσαι με
πίστη, άδολα, ολόψυχα;
Το δώρημα που θα
λάβεις, θα είναι σύμφωνο με την πίστη σου, θα αντιστοιχεί στη θερμότητα της
καρδιάς σου.
Και, αντίθετα. Όσο
πιο πολύ είναι η καρδιά σου ψυχρή, όσο πιο αδύνατα πιστεύεις, τόσο λιγότερο
αποδοτική θα αποδειχθεί η προσευχή σου. Και, επιπλέον, θα λυπήσεις τον Κύριο,
που είναι Πνεύμα και απαιτεί να Τον λατρεύουμε «εν πνεύματι και αληθεία»…
…«Όταν προσεύχεσαι
για διάφορα προσφιλή πρόσωπα (ζώντες ή κεκοιμημένους), να προφέρεις τα ονόματά
τους με ολοκάρδια θέρμη. Σε όλες τις περιπτώσεις αιτημάτων, που κάνεις, ας
βγαίνει η προσευχή σου μεσ’ από τα βάθη της καρδιάς. Μ’ αυτή την προϋπόθεση, «ό
εάν θέλητε, αιτήσασθε και γενήσεται υμίν».
«ΚΑΤΑ ΤΗΝ ΑΝΑΤΡΟΦΗ
ΠΟΥ ΔΙΝΟΥΜΕ ΤΑ ΠΑΙΔΙΑ ΜΑΣ, ΕΙΝΑΙ ΠΟΛΥ ΕΠΙΚΙΝΔΥΝΟ ΝΑ ΑΝΑΠΤΥΣΣΟΥΜΕ ΤΗΝ ΑΝΤΙΛΗΨΗ
ΚΑΙ ΤΗ ΔΙΑΝΟΙΑ, ΧΩΡΙΣ ΝΑ ΠΡΟΣΕΧΟΥΜΕ ΤΗΝ ΚΑΡΔΙΑ. Πρέπει να έχουμε συγκεντρωμένο
το ενδιαφέρον μας στην καρδιά, γιατί η καρδιά είναι ζωή, αλλά ζωή φθαρμένη από
την αμαρτία.
Είναι ανάγκη να
καθαρίσουμε αυτή την πηγή της ζωής, να ανάψουμε στην καρδιά τη φλόγα της ζωής,
ώστε να καίει και να λάμπει αέναα, χωρίς να σβήνεται.
Η κοινωνία είναι
διεφθαρμένη ακριβώς γιατί της λείπει η χριστιανική αγωγή».
Αγ. Ιωάννης της Κροστάνδης, Η εν Χριστώ ζωή μου
askitikon
