"Όλα για τον λαό..."
Μέσα στην γενικότερη
λειτουργική παρακμή που ζούμε, τους τελευταίους αιώνες, η Εκκλησία από μόνη
της, σε καιρό ειρήνης και πάντοτε "χάριν του λαού..." και
"κατ'οικονομία", έφερε πολλές φορές τα πάνω κάτω στην λειτουργική της
ζωή.
Η δικαιολογία πάντοτε η ίδια. "Οι ποιμαντικές ανάγκες του λαού".
Ιδιαίτερα η
λειτουργική αυτή αταξία φαίνεται μέσα στην Μεγάλη Εβδομάδα. Έχουμε ορθρινές
ακολουθίες το απόγευμα, εσπερινούς το πρωί, διπλές θείες λειτουργίες την Μεγάλη
Πέμπτη (για να κοινωνήσουνε οι εργαζόμενοι), λειτουργίες στο κουβούκλιο του
Επιταφίου (για να "δει" ο φιλοθεάμον λαός!). Την Μεγάλη Πέμπτη, την
ώρα που έγινε ο Μυστικός Δείπνος εμείς τελούμε την Σταύρωση, το πρωί της
Μεγάλης Παρασκευής που ο Χριστός βρίσκονταν ακόμα στο Πραιτόριο εμείς κάνουμε
ήδη την Αποκαθήλωση. Το Μέγα Σάββατο το πρωί τελούμε τον Αναστάσιμο εσπερινό
και την εσπερινή λειτουργία του Μεγάλου Βασιλείου. Ο Εσπερινός της Αγάπης, (Οὔσης
ὀψίας... όπως διακηρύττουμε σε όλες τις γλώσσες) τελείτε το πρωί της Κυριακής,
(για να φάει ο κόσμος ελεύθερα το αρνί) κλπ. Ουδεμία δηλαδή τήρηση του χρονικού
των Παθών και της Αναστάσεως.
Το ίδιο έγινε και
εκτός Μεγάλης Εβδομάδος. Μετάθεση των ακολουθιών της Υψώσεως του Σταυρού και
της τελετής της Αναστηλώσεως των εικόνων την Κυριακή της Ορθοδοξίας από το
τέλος του όρθρου στο τέλος της Λειτουργίας (για να προλάβει ο λαός), μετάθεση
του εωθινού Ευαγγελίου πριν την Τιμιωτέρα, παράλειψη κατηχουμένων "χάριν
συντομίας" (για να μην κουράζεται ο λαός), μετάθεση του κηρύγματος στο
Κοινωνικό (για να ακούσουν οι αργοπορημένοι χριστιανοί το κήρυγμα του
Ευαγγελίου που δεν άκουσαν), μετάθεση των αρτοκλασιών από τον εσπερινό στο
τέλος της λειτουργίας (γιατί έτσι μας βολεύει), μετάθεση των μνημοσύνων τις
Κυριακές και των γάμων τα Σάββατα (γιατί έτσι μας αρέσει), ιδιωτικά μυστήρια
και ακολουθίες ανά πάσα ώρα και στιγμή και ένα σωρό άλλες παρεκτροπές που αν τα
έβλεπαν οι Πατέρες μας, τουλάχιστον θα ανατρίχιαζαν...
Όλα χάριν του λαού!
Για τις ανάγκες του κόσμου!
Τώρα που ήρθε η ώρα
της μετάθεσης της Αναστάσεως, όλοι εξανίστανται! Όλοι αντιδρούν! Και όμως! Ήταν
φυσικό επακόλουθο πως κάποια μέρα θα συνέβαινε και αυτό!
Όταν ξεκινάς την
κατρακύλα στο γκρεμό δεν ξέρεις που θα μπορέσεις να σταματήσεις...
Σε καιρούς παρακμής δεν κάνεις καινοτομίες...
Κάνεις υπομονή...
Santi Italogreci
