«Πόρνη ἐπεθύμησε ὁ Θεός; Ναί, πόρνη· τούς ἀνθρώπους, τήν δική μας φύση. Ἔρχεται πρός τήν πόρνη καί δέν ντρέπεται· ἔρχεται στήν καλύβα της. Τή βλέπει νά μεθάει. Καί πῶς ἔρχεται; Ὄχι μέ γυμνή τήν οὐσία, ἀλλά γίνεται, αὐτό πού ἦταν ἡ πόρνη, γιά νά μή τόν δεῖ καί τρομάξει, γιά νά μήν ἀπομακρυνθεῖ καί φύγει. Τή βρίσκει γεμάτη πληγές, ἐξαγριωμένη, φορτωμένη ἀπό δαίμονες, βουτηγμένη στή βρώμα. Γιά νά μάθεις τόν ἔρωτα τοῦ Νυμφίου. Εἶμαι ὅμως ἁμαρτωλή, λέει, καί ἀκάθαρτη.
Μή σέ μέλει, ἰατρός εἶμαι. Κι ἔρχεται ἡ πόρνη καί γίνεται παρθένος, καί ἀπολαμβάνει τή φιλανθρωπία Του. Πιό πρίν ἦταν κόρη τῶν δαιμόνων, κόρη τῆς γῆς, ἀνάξια γιά τή γῆ. Καί τώρα ἔγινε κόρη τοῦ βασιλιᾶ. Κι αὐτό γιατί ἔτσι θέλησε ὁ ἐρωτευμένος μαζί της»
Ἁγ. Ἰω.Χρυσοστόμου, Πρός Εὐτρόπιον, Β΄ 11-15
apantaortodoxias
