«Μας είπε στις 25 Μαρτίου
2021 (τα λόγια αυτά τα άκουσαν πέντε άνθρωποι και τα κοινοποίησα αμέσως σε Μητροπολίτες
που την σέβονται και την αγαπούν):
«Θα φύγω. Ήθελα να μείνω
για να εκπληρωθεί πρώτα μια επιθυμία μου, όμως μπορώ και από εκεί… Είπα στο Μεγάλο
Αφεντικό: «Πάρε με τώρα σε παρακαλώ! Δεν θέλω τιμές στο τομάρι μου»!
Την ρώτησα:
– Τι σου είπε;
– Θα το δούμε!
Κύλησε ήσυχα, χωρίς ιδιαίτερα
σημάδια ο υπόλοιπος καιρός.
Το Σάββατο το μεσημέρι,
μου είπε αυθόρμητα:
«Σκύψε να σε φιλήσω… Την
ευχή μου νά ‘χεις και όσο θα ζεις και μετά θάνατον! Και σε όσα ακούσεις, εσύ το
στόμα κλειστό και ξάτος…»
Είπε στις εθελόντριες κυρίες
που την υπηρετούσαν:
«Φεύγω! Ήρθε η ώρα! Έρχονται δύσκολα…»
Έπειτα είπε δυο φορές:
«Θάνατος! Ο θάνατος είναι
γέννα στα επουράνια (στην αιωνιότητα)».
Αυτά ήταν και τα τελευταία
της λόγια…
Σας διαβεβαιώ στην ιεροσύνη
μου, ακόμη τα εξής:
Μας άφησε αυστηρή παραγγελία:
«Δεν θέλω πολλούς Ιερείς στην κηδεία μου. Ας παρεβρεθούν, αλλά θα με κηδεύσουν μόνο
τα δυο παιδιά μου: Ο π. Αντώνιος και ο π. Στυλιανός. Δεν θέλω λουλούδια. Θα πεθάνω
σε περίοδο με πολλά λουλούδια. Αρκεί αυτό. Ο κόσμος να είναι λίγος και θα είναι
λίγος. Αυτά και αρκετά είναι για το βρωμοτομάρι μου. Να με μνημονεύετε μόνο, γιατί
το έχω πολύ ανάγκη. Και εσύ, παιδί μου Αντώνιε, θα αναλάβεις εφ΄ όρου ζωής να μνημονεύεις
τους νεκρούς μου».
π. Αντωνίου Φραγκάκη
e-mesara.gr
