«Κάθε μέρα θα ζητάς από τον Χριστό: “Κύριε, βάλε με ανάμεσα στους δικαίους. Βάλε με στον Παράδεισο. Φέρε με κοντά Σου”. Θα ζητάς κάθε μέρα τον Χριστό και Εκείνος ξέρει τί θα κάνει.«
»Ο Ουρανός είναι η κατοικία του ανθρώπου. Και είναι εκεί μέσα εκατομμυρίων ψυχές, όπως είμαστε κι εμείς. Πώς πήγανε στον Παράδεισο τα εκατομμύρια των Αγίων, που τώρα χαίρονται και αγάλλονται και δεν έχουν κανένα πράγμα να τους ενοχλεί; Αλλά εδώ κατάλαβαν τον στόχο της ζωής και βάδισαν σωστά: με καλωσύνη, με αγάπη, με πίστη, με ειλικρίνεια, με δικαιοσύνη, με φιλανθρωπία.«
»Εφτά πατώματα έχει ο Παράδεισος. Εκεί έχει ηρεμία και γαλήνη, δεν υπάρχουν πάθη και ζήλιες. Για ν’ ανεβεί πιο πάνω πάτωμα η ψυχή, βοηθούν τα Μνημόσυνα και οι Λειτουργίες των ζώντων. Και εκεί είναι ένα φοβερό φως, που το βλέπουν όλοι, το φως του Πατέρα, το οποίο είναι η χαρά και η τροφή τους. Όσο πιο ψηλά βρίσκεσαι, τόσο πιο πολύ το χαίρεσαι: είναι ακτίνες φωτός του Πατέρα Θεού. Δεν υπάρχει εκεί ζήλια, κακία, μίσος· δεν ζηλεύουν αυτοί που είναι στο 7ο επίπεδο, το πιο χαμηλό, αυτούς που είναι πιο ψηλά, στο πρώτο ή στο δεύτερο. Απλώς, αυτοί που είναι πιο πάνω μπορούν να κατεβαίνουν και σ’ εκείνους που είναι πιο κάτω.«
»Έχω πάει εκεί. Ξέρεις τι ωραία που είναι; Θα δεις μικρά
παιδιά που γίνανε άγιοι, θα δεις μεγάλους ή γέροντες, και όλοι χαίρονται μες
την πρασινάδα, στα λουλούδια. Τι ωραία που είναι δεν φαντάζεσαι! Στον Ουρανό
μπαίνεις μέσα κι απολαμβάνεις την αιώνιο ζωή. Εκεί έχεις την πλήρη ανάπαυση της
ψυχής. Δεν έχει κανένα πράγμα να σε παρενοχλήσει. Είναι η δικαιοσύνη του Θεού
και όλοι σου δείχνουν την αγάπη τους. Δεν υπάρχει μίσος εκεί πέρα, δεν είναι ο
Παράδεισος τόπος μίσους για κανέναν. Είναι η Αγάπη!...«
»Κοίταξε εδώ· τον Παράδεισο δεν τον κερδίζεις εσύ. Ο
Παράδεισος δίνεται δωρεάν. Αλλά χρειάζεται κι από εμάς λίγο φιλότιμο αγώνα.
Είναι δύσκολο να μπεις, γιατί πρέπει να προσέχεις από την κακία, την πονηρία,
το ψέμα, την αδικία, το μίσος. Μη μισήσεις άνθρωπο, γιατί δεν μπαίνεις –τέρμα η
υπόθεση! Καλύτερα να σε μισούν και να σε αδικούν, παρά να μισείς εσύ. Εσύ θα
μπεις, άμα σε μισούν οι άλλοι και δεν αδικήσεις άνθρωπο και δεν πεις και ψέμα
–είσαι μέσα στον Παράδεισο! Οι άλλοι, άμα σε κατηγορούνε και δεν διορθώνονται,
αυτοί θα πάνε ανάλογα. Καταλάβατε πώς έχουν τα πράγματα; Δεν έχει εκεί αυτά που
γίνονται εδώ· τα παζάρια, να κρατώ κανένα εκατομμύριο στην τσέπη, “Να, Κύριε,
πάρε ένα εκατομμύριο και βάλε με στον Παράδεισο!”».
ΓΕΡΟΝΤΑΣ ΑΜΒΡΟΣΙΟΣ ΛΑΖΑΡΗΣ
(1912–2006)
[ Διαβάστε τη συνέχεια του εκπληκτικού κειμένου από το
ιστολόγιο «Το Ειλητάριον»·
http://toeilhtarion.blogspot.com/2015/07/blog-post_29.html. ]
