Ιερέας ο
ένας λαϊκός ο
άλλος (φίλοι και κουμπάροι) επιστρέφανε
από το Άγιο
Όρος.
Δάφνη, Σταυρονικήτα,
Διονυσίου η σύντομη
διαδρομή ...για να γεμίσουν
οι μπαταρίες.
Στο λεωφορείο
της επιστροφής ανάμεσα
στα σχόλια των
ημερών για το Όρος...
-Ιερέας: Να σου πω κάτι, δεν θα το πιστέψεις.
-Λαϊκός: Πες μου, τι
είναι;
-Ιερέας; Μια φορά
είχα πάει σε μια αγρυπνία
σ' ένα γνωστό μου
στη Θήβα. Ήμαστε
πολλοί παπάδες γιατί
γιόρταζε η Εκκλησία,
αλλά και ο
κόσμος έφθανε μέχρι
το δρόμο. Στην ώρα
της Θείας Κοινωνίας
ετοιμάσαμε τέσσερα Άγια
ποτήρια για να
μην καθυστερούμε και
τον κόσμο, είχε περάσει
και η ώρα. Εγώ κάπως
καθυστέρησα, με φώναξε ο
Δεσπότης κάτι να
μου πει και
άργησα να βγω
στον κόσμο. Βγαίνοντας τελικά
ίσα που πρόλαβα
και κοινώνησα πέντε- έξι.
Το ποτήρι
ήταν γεμάτο μέχρι
πάνω και έτσι
κατέλυσα μόνος. Χαιρέτισα τους
πατέρες και έφυγα γρήγορα, είχα
άλλωστε και διαδρομή
μέχρι την Αθήνα.
-Ιερέας: Ακούς ή
κοιμήθηκες;
-Λαϊκός: Έλα συνέχισε.
-Ιερέας: Βγαίνοντας από
την Θήβα να
σου κι' ένα περιπολικό
της τροχαίας να μου κάνει
σήμα να σταματήσω.
-Αστυνομικοί:
Καλησπέρα πάτερ, πώς
κι΄από δω;
-Ιερέας: Επιστρέφω
στην Αθήνα.
-Αστυνομικοί:
Γυρνάνε και οι
παπάδες την νύχτα;
-Ιερέας: Βρε
ευλογημένε σε αγρυπνία
ήμουν με τον π.
Ν στην
Εκκλησία σας που
γιορτάζει.
-Αστυνομικοί: Μια και
σε σταματήσαμε, να
κάνουμε ένα αλκοτέστ.
-Ιερέας: όπως
νομίζετε παιδιά
Ετοίμαζαν οι
Αστυνομικοί το αλκοτέστ, σβούρα το
μυαλό του παπά -
γεμάτο το Άγιο
ποτήρι, το κατέλυσα
μόνος μου ...λες ; μπα
όχι... έχει ο
Θεός.
-Αστυνομικοί:
Φύσα παπά.
-Ιερέας : Ορίστε φύσηξα,
πάρτο.
-Αστυνομικοί:
Αρνητικό, δεν μου λες
παπά δεν πίνεις
καθόλου κρασί, ο δείκτης
είναι κάτω από
τα φυσιολογικά, άντε στο
καλό.
-Ιερέας:
Καληνύχτα παιδιά
Ξεμάκρυνε ο
παπάς, σαν άνθρωπος ίσως
κάποιο δευτερόλεπτο παλαντζάρισε
η ψυχή του, μα
σαν ιερεύς χάιδεψε λίγο
το στήθος του, ένα
χαμόγελο φάνηκε στα
χείλη του και
ένα "Δόξα Σοι ο Θεός"
έσκισε τον Ουρανό
και έφτασε στο
θρόνο του Θεού.
-Ιερέας: Κατάλαβες ή
κοιμάσαι τόση ώρα;
-Λαϊκός: Κατάλαβα πατερ...κατάλαβα!
Είχε γυρίσει ο
λαϊκός προς το
παράθυρο, και ένα
δάκρυ χαράς και ευγνωμοσύνης
για τον Θεό γλίστρησε απ' τα μάτια ένοιωσε
τώρα μες τα
κατάβαθα της ψυχής
η πίστη του μέσα του
να μην είχε
κολληθεί... αλλά πακτώθηκε, έγινε ένα.
χ.
Υ.Γ. Το πιο πάνω είναι
αληθινό γεγονός.
apantaortodoxias
