Από το πρωί παρακολουθούμε
τα γεγονότα και προσπαθούμε να τα αναλύσουμε
ΓΕΩΠΟΛΙΤΙΚΕΣ ΑΝΑΤΡΟΠΕΣ
και νέες ανθρωπιστικές κρίσεις που μας ακουμπούν βλ.
https://konstantinoupolipothoumeno.blogspot.com/2021/08/blog-post_21.html
https://konstantinoupolipothoumeno.blogspot.com/2021/08/blog-post_73.html
ΑΝΑΤΡΟΠΕΣ στην
διαχείριση της πανδημίας
https://konstantinoupolipothoumeno.blogspot.com/2021/08/blog-post_79.html
ΚΑΙ ΜΕΣΑ ΣΕ ΟΛΑ ΑΥΤΑ ΕΡΧΕΤΑΙ Η ΠΕΝΑ ΤΗΣ ΚΑΛΗΣ ΦΙΛΗΣ ΜΕ ΤΙΣ ΕΜΠΛΟΥΤΙΣΜΕΝΕΣ ΕΚΚΛΗΣΙΑΣΤΙΚΕΣ ΓΝΩΣΕΙΣ ΝΑ ΜΑΣ ΔΡΟΣΙΣΕΙ - ΤΗΝ ΕΥΧΑΡΙΣΤΟΥΜΕ
Εν τη Κοιμήσει τον
κόσμον ου κατέλιπες Θεοτόκε
Στον «Θησαυρό Δαμασκηνού» του Στουδίτου, (εκδ.
Β. Ρηγόπουλου), και στον «Λόγο κοινή γλώττη εις την Κοίμησιν της
υπερευλογημένης Δεσποίνης ημών Θεοτόκου και αειπαρθένου Μαρίας» σ.182,
εμπεριέχεται κατ’ επανάληψιν ρητή υπόσχεση της Θεοτόκου προς τους Αποστόλους,
ότι μετά την κοίμηση και μετάστασή της στους ουρανούς, δεν θα εγκαταλείψει ούτε
αυτούς, ούτε ολόκληρο το ανθρώπινο γένος, ιδιαίτερα των χριστιανών, αλλά θα
μεσιτεύει προς τον Υιό της για τη σωτηρία τους και πάντα θα παρίσταται ως
βοηθός και παρηγορήτρια σε κάθε θλίψη και δοκιμασία όσων την επικαλούνται.
Παραθέτουμε επιλεκτικά αποσπάσματα από τρεις
ενότητες:
1.Η Θεοτόκος αρχή και τέλος της σωτηρίας των
ανθρώπων
[…] Τι δε είναι η εορτή μας; Τέλος είναι
πανηγύρεων και των εορτών όλων, ευλογημένοι χριστιανοί. Ότι ωσάν ο Ευαγγελισμός
ήτον αρχή, έτσι η σημερινή εορτή είναι τέλος. Επειδή η Κυρία Θεοτόκος και αρχή
και τέλος είναι της σωτηρίας των ανθρώπων. Και όσον μεν ήτον σωματικώς επί της
γης, αρχήν είχε του μυστηρίου το κεφάλαιον, όταν δε εμεταστάθη εκ της γης,
ετελειώθη η άρρητος βουλή του Θεού και πέρας έλαβε το απ’ αιώνος βούλημα του
Θεού. Πολλοί των ανθρώπων την σήμερον ημέραν την έχουσι λύπης ημέραν και
δακρύων αφορμήν, ότι μετέβη από της γης η Κυρία Θεοτόκος. Εγώ δε και μάλιστα
ευφροσύνης ημέραν την έχω. Ότι, όσον μεν ήτον εις την γην, μόνον η Γεσθημανή το
χωρίον την είχεν. Όταν δε εμεταστάθη, όλος ο κόσμος την απόκτησε βοηθόν και επιτηρητήν.
2. Οι Απόστολοι
κηδεύουν την Θεοτόκον
[…] και αυτούς επήραν τα σύννεφα και εμάζωξάν
τους όλους εις την Γεσθημανή. Η δε Παναγία, ωσάν τους είδε, παρευθύς εχάρη και
λέγει τους. Καθίσατε τέκνα μου να σας αποχαιρετήσω, ότι σήμερον υπάγω εις τον Υιόν
μου τον ηγαπημένον. Διότι ο Άγγελος Γαβριήλ, οπού με ευηγγέλισε την σύλληψιν
του Υιού μου, πάλιν ήλθε και έδωκέ με τούτο το κλαδί φοινικίας και είπε με.
Χαίρε Θεοτόκε, να ηξεύρης ότι μετά τρεις ημέρας μετατίθεσαι από την γην εις τα
ουράνια. Δια τούτο ευχαριστώ τον Υιόν μου και Θεόν, ότι εμάζωξεν όλους, καν
τώρα εις τέλος να σας ιδώ.
Και ωσάν άκουσαν οι
Απόστολοι, όλοι τους έκλαυσαν μεγάλως. Απεκρίθη γουν με πολλά δάκρυα ο Ιωάννης
και λέγει την. Κυρία Θεοτόκε και μήτηρ μου, ο Υιός σου ο ηγαπημένος ήτον με
ημάς και είχομέν τον παρηγορίαν. Όμως αυτός μεν ανελήφθη εις τους ουρανούς και
άφησέ μας να έχωμεν εσένα. Τώρα μας αφήνεις κι εσύ; Αμή τίνα να έχωμεν ημείς ο
ονειδισμένοι Απόστολοι από όλα τα έθνη δια παρηγορίαν; Τις να μας διδάσκη και
να μας καθοδηγή; Τίνα να βλέπωμεν ημείς εις την γην να παρηγορούμεθα , εάν μας
αφήσης εσύ;
Τότε λέγει τους η Παναγία και αυτή κλαίουσα.
Μη λυπάσθε τέκνα μου, και κάμνετε και εμένα και λυπούμαι βλέποντας εσάς όπου
κλαίετε. Μην έχετε λύπην δια τον θάνατόν μου. Εάν και από την γην μετατίθωμαι,
ω φίλοι του Υιού μου, αλλά δεν θέλω χωρισθή από εσάς, μηδέ από όλους οπού με
προσκαλούνται. Αμή εγώ θέλω είμαι πρέσβυς και μεσίτρια εις τον ηγαπημένον μου
Υιόν δια όλον το χριστιανικόν γένος.
[…]Έτσι, χάριτι του Χριστού μου, να με έχετε και νοητά βοηθόν σας και παρηγορίαν σας από την σήμερον ημέραν.
3. Η Παναγία διδάσκει τους Αποστόλους
[…] Αλλά ει τις είναι από εσάς, φίλοι μου και
τέκνα μου, οπού φανή φίλος του διδασκάλου του Υιού μου, τον θέλει τιμήσει και
αυτός εις την βασιλείαν Του. Ει δε είναι ότι δεν ιδήτε να αρέσετε τον διδάσκαλό
σας, μοναχοί σας ηξεύρετε τι θέλετε πάθη. Δια τούτο, τέκνα μου ηγαπημένα,
σπουδάσετε να κηρύξετε τον πεπλανημένον κόσμον , να τον κερδήσετε και τον υπάτε
εις την βασιλείαν του Υιού μου. Μη φοβείσθε από τους βασιλείς, όπου δύνονται
μόνον το κορμί σας να βλάψουν και την ψυχήν σας δεν δύνονται να την κάμωσι τίποτε.
Αλλά φοβάσθε από τον Θεόν, όπου δύνεται και το κορμί σας και την ψυχήν σας να
ζημιώση, ωσάν σας το έλεγεν ο Υιός μου. Έχετε αγάπην και ειρήνην αλλήλους σας
και χαίρεσθε και ευφραίνεσθε ότι πολύς είναι ο μισθός σας εις την βασιλείαν των
ουρανών. Και εάν εγώ, φίλοι μου, υπάγω εις την βασιλείαν του Υιού μου, αλλά
αείποτε θέλω είμαι μετ’ εσάς να σας στηρίζω και να σας παρηγορώ εις τα θλίψεις.
Ο άγιος Δαμασκηνός Στουδίτης έρχεται, μέσα από
το θησαύρισμα του έργου του, να μας
υπενθυμίσει και να μας επιβεβαιώσει την υπόσχεση της Παναγίας προς τους
Αποστόλους, ότι θα στηρίζει, θα παρηγορεί και θα μεσιτεύει για όλο το ανθρώπινο
γένος πάντοτε. Αναγκαίος και επίκαιρος όσο ποτέ ο λόγος του, ως άρτος ζωής,
θρέφει και ζωογονεί την κλονισμένη πίστη των χριστιανών μέσα στις σύγχρονες
δοκιμασίες και λαίλαπες, οι οποίοι επιζητούν αγωνιωδώς επιστηριγμό και χείρα
βοηθείας στα τρομερά επισυμβαίνοντα.
Επισημαίνοντας την θεία αυτή υπόσχεση της
Μάνας όλων μας, που έδωσε λίγο πριν την ιερή της κοίμηση, είναι σαν να μας προτρέπει να μην διστάσουμε να προστρέξουμε στη χάρη
της, με θερμή πίστη και ικεσία, σε οποιαδήποτε περίσταση, για να λάβουμε βεβαία την αρωγή και
παρηγορία. Η ίδια η Παναγία μας καλεί να το πράξουμε, γιατί μας σπλαχνίζεται
όσο κανένας άλλος. Τα αδιάλειπτα δάκρυα της ιεράς και θαυματουργής εικόνας της
Παναγίας της Παρηγορήτριας στον Άγιο Δημήτριο Βύρωνα, φανερώνουν την άφατη
συμπόνια και σπλαχνικότητά της προς όλα τα εμπερίστατα παιδιά της.
ΣΤΩΜΕΝ καλώς
