Με καρδιά απλή και ταπεινή, που κοιτά τον κάθε άνθρωπο ως πλάσμα του Θεού, που δεν κατακρίνει, δεν ελέγχει, δεν εισβάλει αδιάκριτα στις ζωές των άλλων.
Τέτοιοι άνθρωποι ασχολούνται με τις δικές τους αμαρτίες, μετανοούν βαθιά γι’ αυτές, έχουν κάνει την προσευχή έργου τους και όχι πάρεργό τους.
Όλα είναι ξεκάθαρα γι’
αυτούς.
Δεν χρειάζονται
αναλύσεις, επιχειρήματα…
Γιατί όλα κατανοούνται
μέσα από την οπτική της πίστης και όχι της λογικής.
Ανεπιτήδευτα μιλούν
στον Θεό, άκοπα συγχωρούν, εύκολα δικαιολογούν.
Η ειρήνη έρχεται
φυσικά στη ζωή τους κι ας μην τους είναι όλα εύκολα. Ειρηνεύουν παρά τις
δοκιμασίες, γιατί βλέπουν πέρα από τον πόνο, την θλίψη, τον πειρασμό, τον
θάνατο.
Παραδόθηκαν στην Θεία
Πρόνοια, στην αγάπη Του. Δεν ζουν για να πεθάνουν, αλλά για να μας διδάξουν την
όντως ζωή. Την ζωή της προσευχής και της καλοσύνης, της ταπείνωσης και της
απλότητας, της υπακοής και του ελέους, της συγχώρεσης και της αγάπης.
Και τα σώματά τους
μπορεί να είναι αδύναμα, παραδομένα σε ασθένειες και στην φθορά, μα οι ψυχές
τους μαρτυρούν νιότη και δύναμη, σοφία και ζωή.
Είναι η Χάρις των
Μυστηρίων που τρέφει τις ψυχές, που τις κρατά ξεκούραστες.
Όλοι θα γεράσουμε.
Λίγοι όμως είναι
εκείνοι που αντί να γεμίζουν πάθη και ιδιοτροπίες θα εξελίσσονται υπαρξιακά με
την άσκηση των αρετών. Λίγοι
θα κρατήσουν αυτό το παιδικό καρδιακό κάλλος…
Μην λυπάσαι τους
γέρους, να λυπάσαι εκείνους που αυτοπροβάλλονται ως γέροντες μα είναι νήπια
πνευματικά.
Μην λυπάσαι για τα
γέρικα σώματα, αλλά για τις γέρικες ψυχές νέων ανθρώπων.
Υπάρχουν νέοι με σοφία
γερόντων.
Γι’ αυτούς να
χαίρεσαι. Γιατί είναι μεγάλη παγίδα η νιότη εάν δεν συνδυάζεται με την σύνεση
και την διάκριση.
Ένας άνθρωπος κάπου σ’
αυτή την γη προσεύχεται. Σήκω κι εσύ να γίνεται δύο…
Γιατί είπε ο Κύριος:
«όπου δυο ή τρεις στο όνομά μου, εκεί είμαι κι εγώ ανάμεσά σας».
π.Π.Π.
trelogiannis
