ΠΡΕΣΒΥΤΕΡΟΥ ΑΘΑΝΑΣΙΟΥ
ΜΗΝΑ
«Γύναι, ἀπολέλυσαι τῆς ἀσθενείας σου», καί παραχρῆμα ἀνορθώθη ἡ γυναίκα. Αὕτη ἐστι ἡ ἀλλοίωσις τῆς δεξιᾶς τοῦ Ὑψίστου. Δηλαδή ὁ ἄνθρωπος γίνεται καί πάλι πρόσωπο ὅπως ἧταν καί πρίν τήν πτώση. Ἀνταποκρίθηκε ἡ ψυχή ἐκείνη ἀδελφοί μου στήν δωρεά αὐτήν τοῦ Μεσσίου, Ἰησοῦ καί ἀνορθώθηκε γνωρίζοντας ὅτι ἄν δέν ἀνταποκριθεῖ ἐδῶ στή γῆ στίς δωρεές τοῦ Χριστοῦ καί Θεοῦ, τότε πῶς θά τοῦ ἐμπιστευθεῖ τίς οὐράνιες εὐλογίες καί ἀποκαλύψεις καί μ’ ἕνα λόγο, τά ἐν γένει χαρίσματα τοῦ Ἁγίου Πνεύματος πού μάρτυρες τούτων εἶναι ὅλοι οἱ Ἅγιοι διαχρονικά;
Πόσο ὄμορφη φαίνεται
στά μάτια μας ἡ εἰκόνα ἐκείνη, ὅπου ὁ Κύριος Ἰησοῦς σηκώνει στόν ὦμο Του, τό
πλανηθέν πρόβατο καί τό εἰσάγει μέ ἀσφάλεια
στήν ἁγία ποίμνη Του, στήν ὀρθόδοξη ἐκκλησία! Ὅπως ἐπίσης ἡ χαρά τῶν ἀγγέλων καί ἡ
πανήγυρις τῶνἉγίων τοῦ Θεοῦ, ἐπί ἑνί ἁμαρτωλῷ μετανοοῦντι;
Ὄντως φοβερόν τό
μυστήριον τῆς μετανοίας καί ἐξομολογήσεως. Ἔστω καί γιά τόν ἕνα, πανηγυρίζει ὅλος
ὁ οὐρανός. Θά ἔλεγα ἀδελφοί μου ὅτι πρακτικά αὐτό πού μᾶς ἔμεινε εἶναι ἡ ἔλλογη
καί ἔμπονη προσπάθεια νά πείσουμε μέ δάκρυα κατανύξεως τόν Θεό ὅτι ἐπιζητοῦμε ἀληθινά
τή σωτηρία μας.
Ἐάν συμπάσχωμεν τότε
καί θά συνδοξασθῶμεν. Ἐντούτοις κάποιοι βλέπουν μπροστά τους τό γράμμα τῆς γραφῆς
και ὄχι τό πνεῦμα τῶν γραφῶν. Καί χωλαίνουν καί δυστροποῦν γιά τήν εὐεργεσία
στή συγκύπτουσα καί κατ’ ἐπέκταση στόν πεπτωκότα κόσμο κατά τήν ἡμέρα τοῦ
Σαββάτου. Ἐδῶ ὁ καρδιογνώστης Ἰησοῦς τούς ξεσκέπασε ἀποκαλώντας τους ὑποκριτές
καί μέ πολλή χάρη αἰτιολόγησε τόν
χαρακτηρισμό Του, στή συνέχεια τῶν λόγων Του πρός αὐτούς.
Καθηκόντως λοιπόν καί ἐμεῖς οἱ ὀρθόδοξοι χριστιανοί,
δεικνύοντες τό τοῦ Σαββάτου καί τοῦ θανάτου μυστήριο, λέγομε χάριτι Θεοῦ γιά
ποιό λόγο ὁ Κύριος εὐλόγησε καί ἁγίασε ἰδιαιτέρως αὐτή τήν ἡμέρα τοῦ Σαββάτου. Διότι
λέγει, «κατέπαυσεν ὁ Θεός τήν ἑβδόμη ἡμέρα ἀπό ὅλα τά ἔργα Του πού ἐξετέλεσεν».
Ἔπειτα προσθέτοντας ὅτι «καί εὐλόγησεν ὁ Θεός τήν ἡμέρα τήν ἑβδόμη καί τήν ἁγίασε » εὐθύς ἀμέσως ἀναφέρει καί τήν αἰτία τῆς εὐλογίας λέγοντας πώς « κατ’ αὐτήν κατέπαυσεν ὁ Θεός ἀπ’ ὅλα τά ἔργα Του, τά ὁποῖα ἄρχισε νά ἐκτελεῖ». Ἑπομένως
, ὑπάρχουν ἔργα τοῦ Θεοῦ, πού οὔτε ἄρχισε νά ἐκτελεῖ, οὔτε ἔπαυσε νά ἐκτελεῖ ὅπως
καί ὁ ἴδιος ὁ Κύριος μᾶς ἀπεκάλυψε λέγοντας «ὁ Πατήρ μου ἐργάζεται ἕως τώρα καί
ἐγώ ἐργάζομαι».
Θέλοντας λοιπόν ὁ Θεός
νά μᾶς προσφέρει τήν δυνατή γνώση τῶν ἔργων
αὐτῆς τῆς φύσεως καί νά δείξει ὅτι αὐτά
πρέπει νά ζητοῦνται περισσότερο ἀπ’ ὅλα
τά αἰσθητά, εὐλόγησε καί ἁγίασε τήν ἑβδόμη ἡμέρα, κατά τήν ὁποία ἔπαυσε νά
πράττει τά αἰσθητά, ὥστε σάν εἶδος ἐπανόδου ὁ ἄνθρωπος νά ἀνυψωθεῖ, διά τῆς
καταπαύσεως, ἀπό τά κάτω (βλέπε
συγκύπτουσα), πρός ἐκεῖνα τά ἀνώτερα καί ὑπερκόσμια, τουτέστιν τά πνευματικά.
Ὅπως τότε ἐκεῖνο τό
ζευγάρι τῶν Προπατόρων ἀφοῦ γυμνώθηκαν ἀπό τήν δόξα καί τήν ἀξία τοῦ κατ’ εἰκόνα
πού ἀμαυρώθηκε, βιώνοντας μία κατάσταση χειρότερη ἀπό πολλούς θανάτους,
κατάλαβαν ἔμπρακτα ποιά ἦταν ἡ ἐντολή τῆς ἀλήθειας, τῆς ἀγάπης, τῆς σοφίας καί
τῆς δυνάμεως πρός αὐτούς, τά ὁποῖα εἶχαν λησμονήσει καί ἀπό ντροπή κρύβονταν, ἔτσι
καί τώρα, κάποιοι πού δέν εἶναι διατεθειμένοι νά ἀντισταθοῦν γενναῖα πρός τήν ἁμαρτία,
δέν ὑπολογίζουν καθόλου τίς θεῖες ἐντολές καί βαδίζουν τόν ἀντίθετο δρόμο ( βλέπε τούς ἀντιλέγοντες
Φαρισαίους ), δέν θά ἔχουν ἀνάλογο τέλος ἄν δέν προλάβουν νά καταλάβουν τί
χάνουν μακριά ἀπό τό Σῶμα τοῦ Χριστοῦ, τήν Ἐκκλησία;
Ἐντούτοις ἔρχεται ὁ
Θεάνθρωπος Χριστός , ὁ Μεσσίας, εὐλογεῖ τό Σάββατο καί μέ τήν ὁλόσωμο ταφή Του,
καταργεῖ τόν θάνατο, μέ τήν εἰς Ἅδου κάθοδο τῆς παναγίας ψυχῆς Του, καταλύει
τόν Ἅδη καί μέ τό φῶς τῆς Ἀναστάσεώς Του συντρίβει ὁριστικά τόν διάβολο καί τό βασίλειο τοῦ
σκότους καί ἐλευθερώνει τό πλάσμα Του ἀπό τήν καταδυναστεία τοῦ ἀνθρωποκτόνου
πού τό κρατοῦσε καί τό βασάνιζε δεκαοχτώ
ἔτη, τουτέστιν ἀπό τήν πτώση τοῦ πρωτοπλάστου ἕως τῆς θείας ἐνανθρωπήσεως τοῦ
Χριστοῦ.Ἔδωσε δέ τήν δυνατότητα μέ τήν ἁγία Του Γέννηση, τά θαυμαστά σημεῖα καί
θαύματα, τήν οὐράνια διδασκαλία Του και ἐξόχως μέ τήν Σταύρωση, τήν Ἀνάσταση,
τήν Ἀνάληψη καί τήν Ἁγία Πεντηκοστήν ὅλοι οἱ ἀληθῶς μετανοοῦντες πεπτωκότες, νά
ἐργάζονται πλέον τά πνευματικά μετουσιώνοντας τά ὁρατά τῆς δημιουργίας τοῦ Θεοῦ,ἀποφεύγοντας
τίς δέκα πληγές καί σωζόμενοι ὁριστικά προσθέτοντας στό εὐλογημένο Σάββατο τήν ὑπερευλογημένη
Ἀνάσταση, (ὀγδόη ἡμέρα) πού εἶναι ὁ παράδεισος, ἡ βασιλεία τοῦ Θεοῦ, ἡ
κατάπαυση τῶν πάντων, τό ἀνέσπερον φῶς.
Κατ’ αὐτόν τόν τρόπο
δέν καταργήθηκε τό εὐλογημένο Σάββατο, ἀλλά πληρώθηκε μέ τήν ὑπερευλογημένη
Κυριακή τῆς Ἀναστάσεως, τῆς μιᾷς τῶν Σαββάτων. Καί ἔλαβε ἔτσι τό Σάββατο τῆς καταπαύσεως τῶν ἔργων
τοῦ Θεοῦ, τό ἀληθινό πνευματικό του νόημα.
Συμπέρασμα: Ἡ ἀλαζονική συμπεριφορά τῶν ἐχθρῶν τῆς Γεννήσεως τοῦ Χριστοῦ, τῆς
Σταυρώσεως καί τῆς Ἀναστάσεώς Του εἶναι ἡ ὄντως πραγματική λοιμώδης νόσος πού
τυραννεῖ καί καταπιέζει τόν κάθε ἕνα χωριστά καί ὁλόκληρη τήν ἀνθρωπότητα. Καί
πού στό τέλος θά καταστρέψει αὐτόν τόν σημερινό πολιτισμό τῆς βορβορώδους
σαρκολατρίας καί αἰσχροτάτης φιλαργυρίας, ἑάν δέν ἐπιστρέψουμε ὅλοι στό φῶς τῆς Βηθλεέμ καί εἰς
τόν Ἥλιο τῆς Ἀναστάσεως τοῦ Χριστοῦ δηλαδή στήν ὀρθόδοξη παράδοση. Τά ὅποια ἄλλα τεχνάσματα καί οἱ ὅποιες σαθρές
σοφιστεῖες εἶναι γελοῖα κατασκευάσματα καί χωρίς οὐσιαστικό ἀντίκρυσμα.
Στῶμεν καλῶς, εὐλογημένοι
άδελφοί. Καλή συνέχεια πρός τά Ἅγια καί Εὐλογημένα Χριστούγεννα. Ἀμήν.
