Ήταν θυμάμαι Φθινόπωρο
του 1994 όταν πήγα σέ ένα σπίτι στη δυτική Θεσσαλονίκη ασκώντας τό επάγγελμα
μου...
Ό άνθρωπος που θά ανανέωνε τό συμβόλαιο του
ήταν πρώτος εξάδελφος του Αγίου Παϊσίου.
Στην αρχή δεν τό
γνώριζα και καθήμενος στο σαλόνι του σπιτιού του περιμένοντας νά έρθει με τό
κέρασμα αντίκρισα ότι όλος ο χώρος είχε τίς φωτογραφίες τού Αγίου....
-Μεγάλη μορφή ό Γέροντας τού λέω....
-Τόν γνώρισες;με
ρωτάει...
-Δεν είχα τήν τιμή,
δεν πρόλαβα, διότι λίγους μήνες πρίν είχε φύγει από την ζωή....
-Ήταν πρώτος εξάδελφος μου αλλά δεν
πειράζει,μπορείς και τώρα νά τόν γνωρίσεις είναι στο μοναστήρι τού Αγίου
Ιωάννου του Θεολόγου στην
Σουρωτή... Πήγαινε νά
τόν επισκεφτείς, πες του ότι θες με πίστη και εκείνος που έχει μεγάλη παρρησία
στο Θεό θα στο δώσει....(Φτάνει νά είναι ωφέλιμο για σένα).Και πες του να με
συγχωρέσει και εμένα πού έχωλίγο καιρό νά πάω για νά δω τι κάνει..... δώσε
χαιρετίσματα τόν αγαπώ πολύ πες του όταν πάς....
(Τί φυσικότητα νά σου
μιλάει κάποιος για έναν Άγιο Άνθρωπο που ενώ έφυγε από την ζωή έμοιαζε σαν να
ήταν εν ζωή κάπου μακριά...)
Θά σού πω και κάτι
ακόμα πρίν φύγεις.....
Ο Γέροντας Παϊσιος
όταν ήταν άρρωστος και θά έκανε εξετάσεις στο Θεαγένειο Νοσοκομείο....Τόν
φιλοξενήσαμε τρεις ημέρες... τίς δύο από αυτές ήταν έγκλειστος στο δωμάτιο του
και προσευχόταν.... έφαγε όλο και όλο μισή πατάτα και μία πηρουνιά ραδίκια.... Είχε
νά βγεί από το δωμάτιο παρά πολλές ώρες.... Πίστεψα μήπως έπαθε κάτι λόγω
κυρίως της επιδείνωσης της
Υγείας του...
Φοβήθηκα.!... Άνοιξα τήν πόρτα του δωματίου ίσα.. ίσα .... και τί να δω!!!....
Ό Γέροντας γονατιστός
σέ στάση προσευχής ....Ιπτατο στον αέρα σέ μία φωτεινή Νεφέλη..!
Συγκλονιστικό αλλά και
πολύ φυσικό για έναν άνθρωπο που αξιώθηκε νά γίνει σκεύος εκλογής τού Αγίου
Πνεύματος και νά φτάσει στην Αγιότητα....
Ας έχουμε τίς
πρεσβείες τού Αγίου Παϊσίου[...]
