"Φέτος πήρε
εντολή από τον Αρχιερατικό να λειτουργήσει τη Λαμπρό Τρίτη σε μια εκκλησία σε
ένα άλλο χωριό, όπως και έγινε. Γυρνώντας στο σπίτι του έπρεπε να περάσει μπρος
από το κοιμητήριο που είναι θαμμένος ο παπα Φώτης και το σκεφτόταν….
Όταν έφτασε πολύ κοντά βλέπει μπροστά του τον Παππούλη όρθιο ντυμένο με μια άσπρη ιερατική στολή και πολύ λαμπερό να του χαμογελά και να τον χαιρετά... Ο παπα Ν. καθώς είναι απλός και άδολη ψυχή τρόμαξε, όπως ομολογεί ο ίδιος με συστολή, και πάτησε το γκάζι του αυτοκινήτου…
Προχωρώντας πιο κάτω
σε ένα εκκλησάκι που πήγαινε ο Παππούλης και λειτουργούσε βλέπει πάλι
ολοζώντανο το παπα Φώτη με την λαμπερή εκείνη ιερατική στολή να τον χαιρετά
χαρούμενος και φωτεινός!
Ο παπα Ν. πίστεψε
ότι ήταν ιδέα του και φοβούμενος μη τον πειράζουν δεν είπε τίποτα…
Το βράδυ καθώς
κοιμήθηκε βλέπει τον παπα Φώτη πάλι στον ύπνο του να του λέει πειράζοντας τον:
-Τι φοβήθηκες
ευλογημένε; Εγώ ήμουν και ήθελα να σου ευχηθώ Χριστός Ανέστη και να σε
χαιρετίσω, γιατί δε στάθηκες;
Το πιο χαρούμενο, το
πιο χαριτωμένο, το πιο Αναστάσιμο Χριστός Ανέστη.
Για σκέψου έλεγε ο
παπα Ν…..
Μου είπανε Χριστός
Ανέστη μέσα από τον Παράδεισο… και δάκρυζε από Αναστάσιμη Χαρά και αγαπητική
νοσταλγία για τον αγαπημένο του Παππούλη που πάντα τον στήριζε στα δύσκολα του
…"
Παπα Φώτης ο δια
Χριστόν Σαλός
