Ἁγίου Παϊσίου Ἁγιορείτου
Ὁ Ἅγιος Παΐσιος ἔβλεπε
καθημερινὰ τὸν πόλεμο ποὺ τὸ ἀπάνθρωπο καὶ διαβολικὸ δημιούργημα τῆς Νέας Ἐποχῆς
κάνει στὴν νεολαία μας, ρίχνοντας την στὰ ναρκωτικά, στὴν ψυχασθένεια, στὴν
κατάθλιψη, προσπαθῶντας μὲ κάθε τρόπο νὰ προωθήσει τὴν ἀνωμαλία καὶ τὴν
διαστροφὴ ὡς φυσικὲς καταστάσεις γιὰ τὸ ἀνθρώπινο ὅν.
Ὁ Γέροντας εἶχε ἰδιαίτερη πνευματικὴ σχέση μὲ τοὺς νέους. Τοὺς ἀγαποῦσε πραγματικὰ σὰν παιδιά του, ἐνδιαφερόταν νὰ βροῦν τὸν δρόμο τους καὶ προσευχόταν γι' αὐτούς. Τοὺς βοηθοῦσε νὰ ὑπερβοῦν τὶς δυσκολίες καὶ τὰ προβλήματά τους.
Συνέπασχε καὶ συμπονοῦσε
μαζί τους. Αὐτοὶ διαισθανόμενοι τὴν μεγάλη του ἀγάπη, τοῦ εἶχαν ἀπεριόριστη ἐμπιστοσύνη,
τοῦ ἔκαναν ὑπακοή, καὶ κυριολεκτικά τον λάτρευαν.
Ἔβλεπες στὸ Κελλί του
νέους ποὺ ζοῦσαν πνευματικὰ καὶ ἤθελαν νὰἀφιερωθοῦν στὸν Θεὸ καὶ ἄλλους ποὺ ἤθελαν
νὰ κάνουν οἰκογένεια, ἀλλὰ καὶ ναρκομανεῖς, ἀναρχικούς, παραστρατημένους,
ψυχασθενείς, μπερδεμένους, ἀπελπισμένους μέχρι αὐτοκτονίας.
Ἀφοῦ μὲ τὶς συμβουλὲς
τοῦ Γέροντα μετανοοῦσαν καὶ συνέρχονταν, στὴν συνέχεια...
τὸν ἐπισκέπτονταν ἀλλοιωμένοι
πνευματικὰ ἀλλὰ καὶ κήρυκες μετανοίας στοὺς φίλους τους, ποὺ τοὺς ἔφερναν μαζί
τους στὸν Γέροντα.
Βοήθησε πολλοὺς
τοξικομανεῖς νὰ αποτοξινωθούν. Στὴν ἀρχὴ κατώρθωνε νὰ ξυπνήση τὸ ἐνδιαφέρον
τους, νὰ ἐπικοινωνήση μαζί τους κερδίζοντας τὴν ἐμπιστοσύνη τους. Τὸν
παρακολουθοῦσαν μὲ προσοχὴ καὶ δέχονταν τὶς συμβουλές του. Πολλοὶ μὲ τὴν
προσευχὴ καὶ τὴν βοήθειά του ἀπελευθερώθηκαν ἀπὸ τὸ πάθος καὶ ἔγιναν θερμοὶ
Χριστιανοὶ καὶ καλοὶ οἰκογενειάρχες.
Ἔλεγε μὲ συμπόνια: «Τὰ
καημένα, δὲν μποροῦν νὰ συμμαζευτοῦν. Ἡ νεολαία σήμερα ἀχρηστεύεται μόνη της».
Ὁ ἴδιος τούς ἔδενε τὰ
κορδόνια ἀπὸ τὰ παπούτσια, ἔδιωχνε τὶς μῦγες ποὺ τοὺς ενωχλούσαν καὶ τακτοποιοῦσε
τὰ μαλλιά τους ποὺ ἔπεφταν στὰ μάτια τους. Τοὺς συμβούλευε νὰ ἐξομολογηθοῦν, νὰ
ζοῦν πνευματικὴ ζωή, νὰ βροῦν μιὰ ἁπλή ἐργασία, γιὰ νὰ ἀπασχολοῦνται.
Συνιστοῦσε νὰ τρῶνε
καρότα καὶ τοὺς ἔδινε καὶ ἄλλες πρακτικὲς ὁδηγίες. Τοὺς ἔστελνε σὲ κατάλληλο
περιβάλλον γιὰ ἀποτοξίνωση, τοὺς βοηθοῦσε νὰ ἐνταχθοῦν στὴν κοινωνία καὶ νὰ
δημιουργήσουν οἰκογένεια.
Κάποιος ναρκομανὴς
νέος προσπαθοῦσε νὰ κόψη τὸ πάθος τοῦ ἀπὸ τὸ ὁποῖο ὑπέφερε ὁ ἴδιος καὶ ἡ οἰκογένειά
του. Ἄν καὶ μέσα του εἶχε μιὰ ἀμυδρὰ καὶ ἀκαθόριστη εἰκόνα γιὰ τὸν π. Παΐσιο, ἐν
τούτοις στήριξε σ' αὐτὸν τὴν τελευταία του ἐλπίδα. «Θάχει αὐτὸς κανένα φάρμακο
γιὰ νὰ τὰ κόψω», σκεφτόταν κατηφορίζοντας πρὸς τὴν «Παναγούδα».
Μόλις τὸν εἶδε ὁ
Γέροντας τοῦ εἶπε χαμογελῶντας: «Ἔλα, ἔλα· ἔχω κάτι καλὰ χάπια γιὰ σένα», καὶ
τοῦ ἔβαλε στὴν φούχτα του λίγα φουντούκια.
Πράγματι τὰ «χάπια»
του ἀποδείχθηκαν ἀποτελεσματικὰ καὶ ἔγινε τὸ θαῦμα. Ἡ ἐξάρτηση τοῦ νέου ἀπὸ τὰ
ναρκωτικὰ κόπηκε «μαχαίρι»!
Μαρτυρία ἀνωνύμου:
«Κάποτε εἶδα ἕνα
φοιτητή, γνωστὸ ὁμοφυλόφιλο, ποὺ ἦρθε νὰ δὴ τὸν π. Παΐσιο. Μὲ τὴν συζήτηση ἦρθε
σὲ μετάνοια καὶ ἄλλαξε ἡ ζωή του. Μετὰ τὸν συναντοῦσα σὲ ἀγρυπνίες στὴν
Θεσσαλονίκη. Στεκόταν πίσω ἀπὸ μιὰ κολώνα καὶ ἔχυνε ἄφθονα δάκρυα.
Ἔκλαιγε βουβὰ καὶ ἤρεμα.
Θαύμασα τὸ ἔλεος τοῦ Θεοῦ καὶ τὴν μετάνοια τοῦ ἀνθρώπου, ἀλλὰ καὶ τὴν χάρη τοῦ
Γέροντα ποὺ κατάφερνε «νὰ ἐξαγάγη τίμιον ἀπὸ ἀναξίου» (Ιερ. 15:19). Τὸν
συνάντησα πάλι στὴν «Παναγούδα» νὰ φέρνη καὶ ἄλλους ὁμοίους παραστρατημένους
νέους, γιὰ νὰ βοηθηθοῦν καὶ αὐτοί».
Ὁ Γέροντας τόνιζε ἰδιαίτερα
στοὺς νέους τὴν ἁγνότητα λέγοντας: «Νὰ ξέρετε, οἱ νέοι ποὺ θὰ κρατηθοῦν σήμερα
καθαροὶ θὰ ἀριθμηθοῦν μὲ τοὺς μάρτυρες τῆς Ἐκκλησίας μας τὴν ὥρα τῆς κρίσεως».
enromiosini
