Υμνείν Πορταϊτισσα, απαρχομένω, τα
ένδοξα θαύματα της σεπτής Εικόνος σου, χάριν εν λόγω μοι δος, και γνώσεως
μαρμαρυγήν Θεοχαρίτωτε.
Μονήν Πορταϊτισσα, την των Ιβήρων,
οικείν καθηρέτισας, υπέρ πάσας Δέσποινα, τας εν τω Άθω Μονάς· ω εξαιρέτου, προς
αυτήν σου αγαπήσεως.
Νοείν συγκατάβασιν την σην ου
σθένει, ο νους ο ανθρώπινος· συ γαρ Κόρη γέγονας, της των Ιβήρων Μονής και
θυρωρός και οικουρός· τις ου θαυμάσεται;
Ως μέγιστα πέλουσι Θεογεννήτορ, τεράστια άπαντα, άπερ εξετέλεσας δια Εικόνος της σης, Πορταϊτίσσης της σεπτής, Νύμφη Ανύμφευτε.
Θηβαίος Πολίτης
