Όσοι όμως δεν μετανοούν και δεν πιστεύουν, αυτοί μοιάζουν
με τον εχθρό.
Ο Κύριος μας αξίωσε να είμαστε όμοιοι με Αυτόν, κι ο
Κύριος είναι τόσο πράος και ταπεινός, που αν Τον έβλεπες, θα ήθελες από την
πολλή χαρά να πης:
«Κύριε, λιώνω από τη χάρη Σου».
Εκείνη όμως τη στιγμή δεν μπορείς να πης ούτε μια λέξη για
τον Θεό, γιατί η ψυχή σου έχει αλλάξει από την άφθονη έκχυση του Αγίου
Πνεύματος.
Έτσι ο Άγιος Σεραφείμ του Σαρώφ, όταν είδε τον Κύριο, δεν
μπόρεσε να μιλήση.
Ο Κύριος μας παραγγέλλει να τον
αγαπούμε με όλη την καρδιά και όλη την ψυχή μας.
Πώς όμως είναι δυνατό ν’ αγαπάς κάποιον που ποτέ δεν είδες
και πώς να μάθης αυτή την αγάπη; Ο Κύριος γνωρίζεται από την ενέργειά Του στην
ψυχή.
Όταν ο Κύριος την επισκεφθή, η ψυχή ξέρει ότι ήταν ο
αγαπητός Επισκέπτης και ότι ξανάφυγε, και τον επιθυμεί και τον αναζητεί με
δάκρυα:
«Πού κρύφτηκες, Φως μου; Πού είσαι, χαρά μου; Τα ίχνη Σου
ευωδιάζουν στην ψυχή μου, μα Συ έφυγες και η ψυχή μου Σε ποθεί και πονά η
θλιμμένη μου καρδιά και τίποτε πια δεν μου δίνει χαρά, γιατί επίκρανα τον Κύριο
και Αυτός κρύφτηκε από μένα».
Αν ήμαστε απλοί σαν τα παιδιά, ο Κύριος θα μας έδειχνε τον
παράδεισο, θα τον εβλέπαμε μέσα στη δόξα των Χερουβείμ και των Σεραφείμ και
όλων των επουρανίων δυνάμεων και των Αγίων.
Όμως δεν είμαστε ταπεινοί, και γι’ αυτό βασανίζομε και τον
εαυτό μας και τους άλλους, όσους ζουν μαζί μας.
Απόσπασμα από λόγο του αγίου Σιλουανού του Αθωνίτη όπως
δημοσιεύεται στο βιβλίο του Αρχιμανδρίτη Σωφρονίου, ο “Άγιος Σιλουανός ο
Αθωνίτης”, έκδοση Ιεράς Μονής Τιμίου Προδρόμου Έσσεξ.
(Επιμέλεια Στέλιος Κούκος)
