{στη μνήμη του αδελφού και φίλου Νικολάου ο οποίος έφυγε από κοντά μας πριν από μερικά χρόνια, τέτοιες ημέρες πριν την μεγάλη αγρυπνία του Αγίου Παϊσιου αλλά «έτοιμος» και «περαστικός» όπως ήταν, πέταξε προς τους ουρανούς παραμονές της κοιμήσεως του μεγάλου Οσίου και πατρός ημών Παϊσίου του Αγιορείτου (με το νέο ημερολόγιο) και της μεγάλης εορτής των Αγίων ενδόξων και Πρωτοκορυφαίων Αποστόλων Πέτρου και Παύλου (με το Αγιορείτικο ημερολόγιο) (12 Ιουλίου/29 Ιουνίου)}
**************************
Μια παλιά ιστορία λέει ότι, τον περασμένο αιώνα ένας καμηλιέρης έμπορος ξεκίνησε για το Κάϊρο, με σκοπό να επισκεφτεί έναν ξακουστό σοφό γέροντα...
Τελικά, συναντήθηκε με τον σοφό
γέροντα, αφού χρειάστηκε να κάνει ένα μακρινό ταξίδι, διασχίζοντας ένα μεγάλο
κομμάτι της ερήμου...
Ξαφνιάστηκε όμως όταν είδε ότι ο γέροντας ζούσε σε μία
σκηνή, με μοναδικά έπιπλα ένα στρώμα πάνω στήν άμμο, ένα σοφρά, δύο σκαμνιά και
πολλά βιβλία.
Γύρισε τότε προς τον σοφό γέροντα και γεμάτος απορία τον
ρώτησε:
-Πού είναι τα έπιπλά σου;
Ο γέροντας κοίταξε τον καμηλιέρη και του απάντησε με μία
ερώτηση:
-Τα δικά σου που είναι;
-Μα εγώ δεν έχω, είμαι περαστικός...
-Και εγώ περαστικός
είμαι!
Οι περισσότεροι ζουν λες και θα μείνουν για πάντα εδώ...
Ξέχασαν ότι:
«οὐ γὰρ ἔχομεν ὧδε μένουσαν πόλιν, ἀλλὰ τὴν μέλλουσαν
ἐπιζητοῦμεν» (Προς Εβραιους 13, 14)
Γιατί δεν έχουμε εδώ μόνιμη πόλη, αλλά επιζητούμε τη
μελλοντική.
ΠΑΤΡΙΔΑ ΜΑΣ ΕΙΝΑΙ Ο
ΟΥΡΑΝΟΣ!!!!!! Η ΑΓΚΑΛΙΑ ΤΟΥ ΘΕΟΥ!!!!!!!!
Η παρούσα ζωή είναι απλώς ένα πέρασμα, δοκιμασία πίστεως
και αγάπης στον αληθινό Θεό..."
