Ο Μέγας Αθανάσιος λέγει ότι: "Διά τον Θεόν η μελωδία δεν ευρίσκεται είς την καλλιφωνίαν, αλλά είς την αταραξίαν "την απαλλαγήν απο τα ποικίλα πάθη" του έσω ανθρώπου η οποία εξωτερικεύεται με την αρμονίαν της ψαλτικής.
Το ότι λέγονται με
μελωδικόν τρόπον τα ψαλτικά δεν αποτελεί
φροντίδα για την καλλιέργειαν της καλλιφωνίας, η γνησία μελωδία είναι απόδειξις
της αρμονίας των λογισμών της ψυχής, διότι η μελωδική ανάγνωσις των ψαλτικών
είναι-πρέπει να είναι-εικών καί τύπος της εσωτερικής αταραξίας και γαληνιαίας ψυχικής
καταστάσεως.
Όταν όμως δεν συμβαίνη
αυτή η θεοφιλής σύζευξις, τότε , αυτοί οι οποίοι ψάλλουν τας θείας ωδάς δεν
ψάλλουν συνετώς και θεαρέστως, απλώς ευχαριστούν την ακοήν των".
