☦ ΚΑΛΟ ΕΥΛΟΓΗΜΕΝΟ ΚΑΙ ΑΝΑΣΤΑΣΙΜΟ ΤΟ ΝΕΟ ΕΚΚΛΗΣΙΑΣΤΙΚΟ ΕΤΟΣ ΓΙΑ ΤΗΝ ΕΛΛΑΔΑ ΜΑΣ

☦ ΕΊΠΕ ΓΈΡΩΝ ΓΙΑ ΤΗΝ ΑΓΆΠΗ.

-Δεν πονάει η πλάτη σου, αλλά το αφόρητο βάρος που σέρνεις στη ζωή!

-Τα μάτια σου πονάνε γιατί κοιτάς με αγανάκτηση.

- Δεν πονάει το κεφάλι σου, αλλά οι σκέψεις σου.

- Δεν είναι ο λαιμός που πονάει, αλλά το ότι δεν μιλάς και όταν μιλάς με θυμό.

☦ « Τι έρχεται ; »

☦ Με την Παναγία την Πορταίτισσα η Ελλάδα θα πορευθεί τα επόμενα χρόνια που έρχονται... Είναι ΑΥΤΗ που κλείνει κατάμουτρα την πόρτα στον αντίχριστο - Δρ. Κωνσταντίνος Βαρδάκας

Πριν 33 χρόνια την ώρα που χειρουργούσαμε απωλέσαμε την πλήρη  όραση στο δεξί οφθαλμό μας.

Δίχως καθυστέρηση προστρέξαμε στο εικονοστάσι που είχα στο ιατρείο μου και στο μπουκαλάκι με το λαδάκι που μας έδωσε ο προσμονάριος της Εφέστειας εικόνας της Ιεράς Μονής Ιβήρων όταν την προσκυνήσαμε την προηγούμενη χρονιά.

☦ “όπου συνέβη πτώση, εκεί προηγουμένως κατασκήνωσε η υπερηφάνεια, γιατί το δεύτερο είναι προμήνυμα του πρώτου.” Άγιος Ιωάννης της Κλίμακος

☦ “Κάθε προσευχή που λέγεται με ταπείνωση και πόνο καρδιάς, πάντα εισακούεται από το Θεό.” Άγιος Παΐσιος ο Αγιορείτης

☦ “Είναι μακάριος όποιος δεν έχει αμφιβολία για το Θεό, όποιος δεν μικροψύχησε για τα παρόντα, αλλά περιμένει τα μέλλοντα.” Μέγας Βασίλειος

☦ "Εν τῇ Γεννήσει σου" Κάθισμα. ῏Ηχος γ´ «Τήν ὡραιότητα»

"Εν τῇ Γεννήσει σου σύλληψις ἄσπορος· ἐν τῇ Κοιμήσει σου νέκρωσις ἄφθορος· θαῦμα ἐν θαύματι διπλοῦν συνέδραμε Θεοτόκε. Πῶς γάρ ἡ ἀπείρανδρος βρεφοτρόφος ἁγνεύουσα; Πῶς δέ ἡ μητρόθεος νεκροφόρος μυρίζουσα; Διό σύν τῷ ᾿Αγγέλῳ βοῶμεν σοι· Χαῖρε ἡ Κεχαριτωμένη."

☦ Ο τάφος δεν κράτησε τη Μητέρα της Ζωής!

Ακόμα και την Αειπάρθενο άγγιξε ο φυσικός θάνατος.

Όχι για να την αιχμαλωτίσει ή να την υποτάξει μόνιμα.

Αλλά ίσα-ίσα για να τον νιώσει σαν απλό ύπνο.

Σαν τον ύπνο π.χ. που ύπνωσε ο πρώτος άνθρωπος (ο Αδάμ),

όταν του αφαιρέθηκε η πλευρά για να συμπληρωθεί το είδος μας (να δημιουργηθεί η γυναίκα, βλ. Γεν. 2, 21-22).

☦ "Θεαρχίω νεύματι" Ιακώβου Πρωτοψάλτου, Αγιορείτες Πατέρες, Ι.Μ. Ιβήρων

☦ Το κάλλος της Παναγίας

Ἡ Παναγία εἶναι τὸ πνευματικὸ στόλισμα τῆς ὀρθοδοξίας. Γιὰ μᾶς τοὺς Ἕλληνες εἶναι ἡ πονεμένη μητέρα, ἡ παρηγορήτρια κ᾿ ἡ προστάτρια, ποὺ μᾶς παραστέκεται σὲ κάθε περίσταση.

Σὲ κάθε μέρος τῆς Ἑλλάδας εἶναι χτισμένες ἀμέτρητες ἐκκλησιὲς καὶ μοναστήρια, παλάτια αὐτηνῆς τῆς ταπεινῆς βασίλισσας, κι᾿ ἕνα σωρὸ ρημοκλήσια, μέσα στὰ βουνά, στοὺς κάμπους καὶ στὰ νησιά, μοσκοβολημένα ἀπὸ τὴν παρθενικὴ καὶ πνευματικὴ εὐωδία της.

☦ “Αἱ γενεαί πᾶσαι, μακαρίζομέν Σε…”

"Αἱ γενεαί  πᾶσαι, μακαρίζομέν Σε, την μόνην Θεοτόκον. Νενίκηνται τῆς φύσεως οἱ ὅροι, ἐν Σοί Παρθένε ἄχραντε· παρθενεύει γάρ τόκος, καί ζωήν προμνηστεύεται θάνατος. Ἡ μετά τόκον παρθένος, καί μετά θάνατον ζῶσα, σῴζοις ἀεί, Θεοτόκε τήν κληρονομίαν Σου. "

ΙΕΡΑ ΜΟΝΗ ΙΒΗΡΩΝ ΑΓΙΟΥ ΟΡΟΥΣ