Ἀπὸ τὸ βιβλίο: Πατὴρ Σεραφεὶμ Δημοπουλος (1937-2008),
«Ἕνας ἀσκητὴς μέσα στὸ σύγχρονο κόσμο».
Πολύτεκνος οἰκογενειάρχης στὶς ἀρχὲς τοῦ 2008 σὲ συζήτηση μὲ τὸν π. Σεραφεὶμ τὸν ρώτησε:
-Γέροντα, ἔχω κάποιες οἰκονομίες. Νὰ ἀρχίσω νὰ κτίζω κάτι
γιὰ τὰ παιδιά; Τί νὰ κάνω;
-Ὄχι, παιδί μου. Νὰ ἀσχοληθεῖς μὲ τὴ γῆ, γιὰ νὰ ζήσεις τὰ
παιδιά σου. Γιατί, νά, θὰ κοιμηθοῦμε ἕνα βράδυ καὶ θὰ τὰ ἔχουμε ὅλα, καὶ τὸ
πρωὶ θὰ ξυπνήσουμε καὶ δὲ θὰ ἔχουμε τίποτε.
Σὲ συνέχεια τοῦ διαλόγου αὐτοῦ ὁ π. Σεραφεὶμ εἶχε γράψει
στὸ βιβλίο τοῦ «Ρήματα Ζωῆς», ποῦ κυκλοφόρησε τὸ 2008, λίγο μετὰ τὸ θάνατό του,
τὰ ἀκόλουθα: «Ὅλοι διαισθανόμεθα ὅτι τὰ χρόνια της ἀφθονίας καὶ τοῦ πλούτου
γρήγορα θὰ παρέλθουν καὶ ὁ ἄνθρωπος θὰ εὑρεθεῖ σὲ....ἐποχὲς πόνου, πένθους,
ὑστερήσεως καὶ συμφορῶν».
Βιβλίο: Πατὴρ Σεραφεὶμ Δημοπουλος (1937-2008).
«Ἕνας ἀσκητὴς μέσα στὸ σύγχρονο κόσμο».
Ἔκδοση Συλλόγου «Ἰωάννης ὁ Χρυσόστομος» Λάρισα 2011