Τα «χαρτιά» του
Καμίνη καθυστέρησαν 3 λεπτά το νέο χρόνο
Η Καμινοχρονιά, λέει
το παραμύθι, δεν είναι σαν τις άλλες χρονιές, ούτε τις άλλες πρωτοχρονιές: αντί για δέντρο Χριστουγέννων έχει ψυχεδελικές
οθόνες με τεράστιες σκαλωσιές-κάτι σαν τα διαφημιστικά στο Τόκυο-και αντί για
φάτνη έχει κιτς ινσταλέσιον στην Ομόνοια. Το
φωτόδεντρο, ένα space oddity Καμινοκατασκεύασμα που μάλλον δεν ήταν ικανοί να
καταλάβουν οι Αθηναίοι, έμεινε, μάλιστα, έρημο παραμονή πρωτοχρονιάς στο
Σύνταγμα αφού ο κύριος δήμαρχος αποφάσισε να απολαύσει τα φώτα της Ακρόπολης
και να αλλάξει, κάτω από τη σκιά της, τη χρονιά του.
Μαζί του στον Πεζόδρομο της Αποστόλου Παύλου ένα συγκρότημα με συμβολικές συμπαραδηλώσεις για την αλλαγή της πολιτικής του δημάρχου-οι «Μπλε»-και αρκετές σελίδες χαρτιού που έδιναν τη δική τους μάχη αυτονόμησης στα χέρια του. Μάταια προσπαθούσε ο Καμινοδήμαρχος να μαζέψει τα φύλλα χαρτιού που έφευγαν αριστερά και δεξιά και ακόμη πιο μάταιη ήταν η απόπειρα του να τιθασεύσει τους Αθηναίους που τσιμπιόντουσαν αν ξαφνικά από την Ακρόπολη βρίσκονταν στην Κούβα του Φιντέλ. Ο λόγος δεν τελείωνε, τα λεπτά περνούσαν, τα παιδάκια έκλαιγαν αλλά ο Καμίνης ανένδοτος. Τι κι αν τα πρώτα βεγγαλικά είχαν αρχίσει να φωτίζουν τον ουρανό και ο κόσμος να ανταλλάσσει τα πρώτα φιλιά; Ο δήμαρχος έπρεπε να τελειώσει τον λόγο του, χωρίς περικοπές, να εγκαινιάσει τη δική του Καμινοπρωτοχρονιά, που δεν είναι σαν τις άλλες. Η Καμινοπρωτοχρονιά μπήκε πέντε μόλις λεπτά το δεκατρία συμπληρώνοντας άλλη μια ανεπανάληπτη στιγμή στην προσωπική ιστορία του Καμινοδημάρχου: πέρυσι αντί για Καλή Χρονιά είχαμε το «Μηδέν» φέτος η χρονιά άλλαξε μόνη της, χωρίς τη βοήθεια του δημάρχου. Άντε και του χρόνου με περισσότερες καμινοευχές και ακόμη πιο πρωτοποριακές Καμινοπρωτοχρονιές.
Μαζί του στον Πεζόδρομο της Αποστόλου Παύλου ένα συγκρότημα με συμβολικές συμπαραδηλώσεις για την αλλαγή της πολιτικής του δημάρχου-οι «Μπλε»-και αρκετές σελίδες χαρτιού που έδιναν τη δική τους μάχη αυτονόμησης στα χέρια του. Μάταια προσπαθούσε ο Καμινοδήμαρχος να μαζέψει τα φύλλα χαρτιού που έφευγαν αριστερά και δεξιά και ακόμη πιο μάταιη ήταν η απόπειρα του να τιθασεύσει τους Αθηναίους που τσιμπιόντουσαν αν ξαφνικά από την Ακρόπολη βρίσκονταν στην Κούβα του Φιντέλ. Ο λόγος δεν τελείωνε, τα λεπτά περνούσαν, τα παιδάκια έκλαιγαν αλλά ο Καμίνης ανένδοτος. Τι κι αν τα πρώτα βεγγαλικά είχαν αρχίσει να φωτίζουν τον ουρανό και ο κόσμος να ανταλλάσσει τα πρώτα φιλιά; Ο δήμαρχος έπρεπε να τελειώσει τον λόγο του, χωρίς περικοπές, να εγκαινιάσει τη δική του Καμινοπρωτοχρονιά, που δεν είναι σαν τις άλλες. Η Καμινοπρωτοχρονιά μπήκε πέντε μόλις λεπτά το δεκατρία συμπληρώνοντας άλλη μια ανεπανάληπτη στιγμή στην προσωπική ιστορία του Καμινοδημάρχου: πέρυσι αντί για Καλή Χρονιά είχαμε το «Μηδέν» φέτος η χρονιά άλλαξε μόνη της, χωρίς τη βοήθεια του δημάρχου. Άντε και του χρόνου με περισσότερες καμινοευχές και ακόμη πιο πρωτοποριακές Καμινοπρωτοχρονιές.
