Μου γεννήθηκε πολύ μεγάλη περιέργεια όταν διάβασα ότι ο
Υπουργός Οικονομικών κύριος Στουρνάρας πήγε στο τελευταίο Eurogroup πριν από
μία εβδομάδα και υπέβαλλε για έγκριση - συζήτηση ένα σχέδιο για το πού και πώς
θα αναπτυχθεί η ελληνική οικονομία τα επόμενα 10 χρόνια. Η είδηση συνοδευόταν
από την πληροφορία ότι το σχέδιο βασίστηκε στην μελέτη “Greece 20/20” της
εταιρείας McKinsey (του 2012 με χρηματοδότες τον ΣΕΒ και την Εθνική Τράπεζα)
καθώς και σε μελέτη του ΙΟΒΕ.
Λέω τι στο καλό, είναι δυνατόν να στέλνουμε ένα τέτοιο τόσο κρίσιμο σχέδιο στις Βρυξέλλες και εμείς να μην έχουμε πάρει είδηση; Τέλος πάντων, μετά από ψάξιμο στους ιστιότοπους του Υπ. Οικονομικών και του ΙΟΒΕ δεν βρήκα τίποτα σχετικό και τελικά κατέληξα να βρω στο διαδίκτυο στα αγγλικά μια εκτενή περίληψη της περίφημης μελέτης της McKinsey.
Λέω τι στο καλό, είναι δυνατόν να στέλνουμε ένα τέτοιο τόσο κρίσιμο σχέδιο στις Βρυξέλλες και εμείς να μην έχουμε πάρει είδηση; Τέλος πάντων, μετά από ψάξιμο στους ιστιότοπους του Υπ. Οικονομικών και του ΙΟΒΕ δεν βρήκα τίποτα σχετικό και τελικά κατέληξα να βρω στο διαδίκτυο στα αγγλικά μια εκτενή περίληψη της περίφημης μελέτης της McKinsey.
Αμέσως έκανα μέσα στο κείμενο ένα search με τις δύο λέξεις
που με ενδιέφεραν “olive oil” και... έμεινα κόκκαλο. Πήγα και μια παράγραφο
παρακάτω στην σελίδα 54 και έμεινα πάλι κόκκαλο! Δεν θα γράψω πολλά γιατί
νομίζω ότι με τα πολλά λόγια κινδυνεύουμε να χάσουμε την ουσία για το σε ποια
μορφή αγροτικής παραγωγής θέλουν (δεν θέλουμε - θέλουν) να μας πάνε. Η πρόταση
λοιπόν της McKinsey προβλέπει με δυο λέξεις ότι: πέντε με έξι μεγάλες εταιρείες θα πρέπει να ελέγχουν όλη - ναι όλη -
την γεωργική παραγωγή της Ελλάδος. Διαβάστε :
1. Για το ελαιόλαδο:
Αντί των 1.200 ελαιοτριβείων, που λειτουργούν σήμερα σε
όλη τη χώρα, με μια μέση ετήσια παραγωγή περίπου 500 τόνους το καθένα, να
δημιουργηθούν μόνο ΔΥΟ mega-ελαιοτριβεία δυναμικότητος 100.000 - 150.000 τόνων
το καθένα που θα απορροφούν όλη την παραγωγή ελαιολάδου. Μάλιστα οι
mega-μελετητές της μελέτης αναφέρουν την Κρήτη και την Πελοπόννησο σαν δύο
προτεινόμενα μέρη εγκατάστασής τους. Και ποιος ο λόγος: για να επιτύχουμε
“οικονομίες κλίμακος” και έτσι να μπορέσουμε να ανταγωνιστούμε με χαμηλές -
ισοπεδωτικές τιμές την Ισπανία. Χάλια τα νεύρα μας. Πάει περίπατο βέβαια η
περίφημη υψηλή ποιότητα και η “υπεροχή” του ελληνικού ελαιολάδου. Με κάποιο
άλλο όραμα εμείς προσπαθούμε να μάθουμε τους νεώτερους: “ποιότητα- ποιότητα -
ποιότητα” και αυτοί θέλουν να πάμε εντελώς αντίθετα: “ποσότητα - ποσότητα –
ποσότητα”. Μα καλά, αφού δεν μας μένει απούλητο το ελαιόλαδο γιατί πρέπει να
γκρεμίσουμε και άλλο την τιμή του; Να πάμε ακόμα πιο χαμηλά όπως η Τυνησία και
η Συρία; Τι θα πετύχουμε; Αυτό που ξέρω είναι τι δεν θα πετύχουμε... καλύτερες
μέρες για τον Έλληνα παραγωγό που είναι και το ζητούμενο. Και αυτό στον χώρο
του ελαιολάδου, και όχι μόνο, μπορούμε να το πετύχουμε μόνο με πιο καλής
ποιότητος ελαιόλαδα, όχι κατώτερης ποιότητος.
2. Για τα φρούτα και λαχανικά (και αναφέρει μάλιστα
πατάτες, ντομάτες, μήλα και ροδάκινα):
Nα γίνουν 2 ή 3
μεγάλες μονάδες συσκευασίας σε Κεντρική και Βόρεια Ελλάδα και στην Πελοπόννησο.
3. Και το καλύτερο μας το φυλάνε στην επόμενη παράγραφο:
Να ιδρυθεί μία (μία) εταιρεία διακίνησης όλων αυτών των αγροτικών προϊόντων με
προτεινόμενο όνομα “Greek Foods Company” η οποία μπορεί να είναι ιδιωτική
(ποιος τυχερός θα την πάρει μέσω... ΤΑΙΠΕΔ ίσως!) ή μια σύμπραξη δημοσίου -
ιδιωτών (ΡΡΡ) με σκοπό την καλύτερη προώθηση στις ξένες αγορές και έτσι να
επωφεληθούν, λέει, οι μικροί από τις συνέργειες που θα προκύψουν.
Και όμως, οι υποψήφιοι ευρωβουλευτές μας που στριμώχνονται
στα κανάλια και ασχολούνται με την “ευρωπαϊκή προοπτική”, τον Νότο και τον
Βορά, την αλληλεγγύη και το όραμα της Ενωμένης Ευρώπης και το μόνο που τους
απασχολεί μερικές φορές είναι το μέγα θέμα της καθιστικής χωροταξίας των
ευρωβουλευτών του Ποταμιού, είμαι σίγουρος ότι ούτε ένας τους δεν έχει καν σκεφτεί
να ζητήσει από το Υπουργείο Οικονομικών να δει και να μελετήσει τι στο καλό
«Σχέδιο Ανάπτυξης” έχουμε στείλει εκεί ακριβώς στις Βρυξέλλες ζητώντας την
ευλογία για τη χρηματοδότησή του. Θα έπρεπε όμως, έτσι, έστω και από μια απλή
περιέργεια...
Σημείωση προς τους mega-μελετητές της McKinsey: οι
παραγωγοί ελαιολάδου στην Τοσκάνη, αφού με τα χρόνια χτίσανε με υπομονή και
γνώση την ποιότητα του, το πουλάνε 7 με 10 ευρώ το λίτρο και εσείς θέλετε να
μας πάτε στο 1,80 του απλού παρθένου της Ισπανίας; Aντί, λοιπόν, να βάλουμε
στόχο στο αναπτυξιακό μας σχέδιο στον τομέα του ελαιολάδου μέσα από εκπαίδευση
και εκσυγχρονισμό να κάνουμε μέσα στην επόμενη δεκαετία την Κρήτη την “Τοσκάνη
της Ευρώπης”, εσείς και κάποιοι κρυμμένοι στο σκοτάδι θέλετε να πάμε αλλού.
