Ἔτσι εἶχε εὐστόχως ὀνομάσει σ' ἕνα βιβλίο του τό θρακικό
ζήτημα ὁ ἀείμνηστος φίλος Παναγιώτης Φωτέας, πού εἶχε ἐπί πολλά ἔτη χρηματίσει
νομάρχης Κομοτηνῆς. Πᾶνε ἀπό τότε 25 χρόνια καί τό....ὑπόκωφο
ζήτημα βρίσκεται σέ συνεχῆ δράση μέ τούς Τούρκους μεθοδικά νά προχωροῦν καί
τούς Ἕλληνες ἀμέθοδα νά ὑποχωροῦν.
Τό τελευταῖο περιστατικό μέ τήν ταλαίπωρη Σαμπιχά δείχνει πόσο δύσκολο εἶναι τό νά ἐμμένει κανείς ἑλληνικά στή Θράκη.
Οἱ πολιτικοί καί πνευματικοί μας ταγοί θυμίζουν τό περιστατικό πού ντύνει ποιητικά ὁ Κων/νος Καβάφης στή "Μάχη τῆς Μαγνησίας":
"Τί εἴδους λύπη εἶχαν, σάν ἔγινε σκουπίδι, ἡ μάνα των Μακεδονία".
Τό ἴδιο μπορεῖ νά λεχθεῖ γιά τή Θράκη.
Συστηματικά ἡ περιοχή αὐτή ἐκχωρεῖται.
Κι ὄποιος ἀντιστέκεται, περιθωριοποιεῖται.
Θά περιορισθῶ πρός τό παρόν μόνο σέ μία ἐπισήμανση:
Θυμᾶται κανείς κάποιον πρόεδρο δημοκρατίας νά πέρασε τίς
μέρες τοῦ Πάσχα στή Θράκη; Πόσο καιρό ἔχει νά δεῖ ἡ Θράκη πρόεδρο ἑλληνικῆς
δημοκρατίας;
Ὅταν ἀρθρογραφοῦσα στόν "Οἰκονομικό" κατά τά ἔτη 1991-1997 εἶχα προτείνει νά ἀναστυλωθοῦν καί νά γίνουν κατοικήσιμα τ' ἀνάκτορα τοῦ Ἰωάννη Καντακουζηνοῦ στό Διδυμότειχο καί νά διαμένει σ' αὐτά κάποιο χρονικό διάστημα ὁ πρόεδρος τῆς δημοκρατίας.
Ἔτσι, γιά λόγους συμβολικούς.
Ἐγώ τό εἶπα, ἐγώ τ' ἄκουσα.
Ἡ ἐπίσημη Ἐλλάδα εἶναι
ἀποῦσα ἀπό τή Θράκη.
Ἡ Τουρκία ὄχι...
