-ανεπιθύμητο εις την
Ευρώπη το διεφθαρμένο πολιτικό σύστημα-
Του Γεωργίου Εμ.
Δημητράκη
Θρίαμβος της Πολιτικής Ηγεσίας της χώρας μας, μετά την
απόφαση των Ευρωπαίων Εταίρων εις την συνάντηση κορυφής της 12ης Δεκεμβρίου 2012,
για έγκριση ενός δανείου μαμούθ 52.5 δις Ευρώ, με ταυτόχρονη δήλωση όλων, ότι η
Ελλάδα θα παραμείνει αναπόσπαστο μέλος της Ευρωζώνης και της Ε.Ε. Τότε, για
μερικές μόνο εβδομάδες, σίγησαν οι απειλητικές συστάσεις Αξιωματούχων της
Ευρωπαϊκής Πολιτικής περί εξόδου της χώρας μας από την Ευρωζώνη, στέλνοντας
ενθαρρυντικά μηνύματα εις την διεύθυνση των Αθηνών.
Δυστυχώς αυτή η νηνεμία δεν κράτησε και τόσο πολύ. Διότι
έκτοτε αναφύονται «χαμηλόφωνες διαβεβαιώσεις» από διάφορους παράγοντες Ευρωπαϊκών
Πρωτευουσών και κυρίως του Προέδρου της Ευρωπαϊκής Επιτροπής κ. Μπαρόζο, «ότι η
Ελλάδα θα παραμείνει μέλος της Ευρωζώνης».
Όπως συνήθως συμβαίνει εις την χώρα μας, αυτή η δήλωση του κ. Μπαρόζο, αλλά
αργότερα και οι «καθησυχαστικές δηλώσεις» των άλλων ηγετών της Ε.Ε. πέρασαν
απαρατήρητες στη Αθήνα και δεν ανησύχησαν κανένα. Δυστυχώς, η νοοτροπία των
Ελλήνων Αξιωματούχων αδυνατεί να ασχοληθεί με την ακτινογραφία δηλώσεων και
γεγονότων της παγκόσμιας πολιτικής. Από την φύση της είναι ανέκαθεν άκρως
εσωστρεφής, και για αυτό τον λόγο ευθύνεται για την σημερινή κατάσταση της χώρας μας. Όφειλαν όμως να ανησυχούνε μετά την
δυσάρεστη εμπειρία των τελευταίων τουλάχιστον 6 ετών και τα επαχθή Μνημόνια πού
λύγισαν και διέλυσαν την Πατρίδα μας.
Όμως τι κρύβεται πράγματι πίσω από τις νέες διαβεβαιώσεις «περί
παραμονής της χώρας μας εις την Ευρωζώνη», εφόσον το θέμα αυτό έχει κλείσει
την 12η Δεκεμβρίου 2012; Η απάντηση είναι μία. Ανεξαρτήτως του τεράστιου
Δανείου των 52.5 δις Ευρώ, παράγοντες των Βρυξελλών και Ευρωπαϊκών Πρωτευουσών δεν
έπαψαν να ανησυχούν, ότι το πρόγραμμα σωτηρίας της Ελλάδος θα αποτύχει. Διότι
παρακολουθούν καθημερινώς και με ανησυχία,
όχι μόνον την βραδυπορία των μεταρρυθμίσεων, αλλά ταυτόχρονα την
αναποτελεσματικότητα των μέτρων και νόμων που ψηφίζονται, την αύξηση των ληξιπρόθεσμων οφειλών προς το Δημόσιο που τον
Μάιο 2014 έχει ξεπεράσει τα 65.43 δις Ευρώ. Παράλληλα την ένταση των
καθημερινών απεργιακών κινητοποιήσεων, οι οποίες παραλύουν ολόκληρη τη χώρα,
αλλά και την αυξανόμενη φοροδιαφυγή και την ανάδειξη νέων σκανδάλων κλοπής δημόσιου
χρήματος, και πολιτικής διαφθοράς. Όλα αυτά και πολλά άλλα, αφενός μεν δημιουργούν
μία απαισιοδοξία στο εσωτερικό της χώρας για διέξοδο από την κρίση, αφετέρου
εντείνουν την ανησυχία αλλά και την πεποίθηση των Ευρωπαίων, ότι η Ελλάδα παρά
όλες τις προσπάθειες των Βρυξελλών είναι μία «χαμένη υπόθεση». Όλη αυτή η
συμπεριφορά των ευρωπαίων ηγετών περί του μυστικού σχεδίου εξόδου (Σχέδιο Ζ)
της Ελλάδος από την Ευρωζώνη βγήκε για διάφορους λόγους μόλις τώρα, την
14.Μαίου 2014, εις την δημοσιότητα.. Προς έκπληξη αλλά και ανησυχία όλων μας,
διότι κάτι το πολύ σημαντικό υποκρύπτει αυτή η μη δημοσιοποίηση του 20-σέλιδου
περιεχομένου του!
Είναι «χαμένη υπόθεση», διότι εις τους Ευρωπαίους
ενισχύεται συνεχώς η πεποίθηση, ότι το πρόβλημα της Ελλάδος δεν είναι καθαρώς
οικονομικό, όπως ισχύει σε άλλες χώρες, αλλά κατά εξαίρεση κυρίως πολιτικό. Και
ότι όσα χρήματα και αν δοθούν εις την Ελλάδα, θα πάνε χαμένα, διότι πρόκειται
για ένα «βαρέλι χωρίς πάτο». Χωρίς πάτο λόγω ανικανότητας, αναποφασιστικότητας,
ατολμίας, αλλά και τεράστιας διαφθοράς του πολιτικού συστήματος και του
πολιτικού κόστους να χαράξει νέα πορεία. Τελευταίο παράδειγμα: η απόκρυψη και
μη αξιοποίηση της λίστας Λαγκάρντ, η προστασία των ημετέρων μεγαλοφοροφυγάδων
και όλων των υπευθύνων που επί τρία χρόνια συνετέλεσαν σε αυτό το διαρκές
έγκλημα.
Η πολιτική απαιτεί νηφαλιότητα, αποφασιστικότητα, αλλά εις
την έσχατη περίπτωση και αυστηρότητα που συνδέεται με σκληρές αποφάσεις. Η
νηφαλιότητα και αποφασιστικότητα ήσαν οι δύο προθέσεις των Ηγετών της Ευρώπης
να βοηθήσουν την Ελλάδα, όταν ξέσπασε η κρίση το 2008/09. Γνώριζαν όλοι τους,
ότι η κρίση χρέους της Ελλάδος συνδέεται άμεσα με την αποτυχία του πολιτικού
συστήματος, λόγω των τεραστίων αδυναμιών του, αλλά της διαφθοράς και ανομίας
του. Γνώριζαν επίσης ότι λόγω των Δημοκρατικών Θεσμών που κυριαρχούν στην
Ευρώπη, δεν μπορούσαν να επέμβουν άμεσα για την αλλαγή του πολιτικού σκηνικού
εις την Ελλάδα. Όλοι τους αποφάσισαν λοιπόν για την οικονομική στήριξη της
χώρας μας, αν και είχαν επιφυλάξεις ότι αυτή η προσπάθεια θα πετύχει. Λίγο μετά
επιβεβαιώθηκαν πράγματι με την βραδυπορία των μεταρρυθμίσεων και την αποτυχία των
3 Μνημονίων.
Η δεύτερη πρόθεση, πάλι με γνώμονα την νηφαλιότητα και την
αποφασιστικότητα, ήταν η σκέψη των Ευρωπαίων για στήριξη μιας διακομματικής
Κυβέρνησης του Λουκά Παπαδήμου, όμως με 4ετή διάρκεια. Ώστε με την επιτυχία
αυτής να εμπεδωθεί εις την πολιτική συνείδηση του Ελληνικού Λαού η πεποίθηση,
ότι το πολιτικό κατεστημένο που κυβερνά την Ελλάδα, και το οποίο ευθύνεται για
την χρεοκοπία της χώρας, έχει αποτύχει παντελώς. Ότι έχει έρθει η στιγμή για
τον Ελληνικό Λαό να αποφασίσει μόνος του και ανεπηρέαστος για την ανάδειξη νέων
κομματικών σχηματισμών, εφάμιλλων εκείνων της Ευρώπης. Δυστυχώς η πρόθεση αυτή
των Ευρωπαίων βρήκε αντιμέτωπο όλο το πολιτικό κατεστημένο, με αποτέλεσμα να
επιταχυνθεί η πτώση της Κυβέρνησης Παπαδήμου. Η προκήρυξη δύο συνεχόμενων
εκλογών, που ακολούθησαν, δεν επιδείνωσαν μόνο την οικονομική θέση της Ελλάδος
με διόγκωση του χρέους, αλλά ταυτόχρονα εξασφάλισε την διάσωση και την διαιώνιση
του διεφθαρμένου κλειστού συστήματος εξουσίας.
Όμως η Ελλάδα ανήκει στην Ευρώπη. Αυτό ουδείς δύναται να
της το αμφισβητήσει. Όπως και ουδείς μπορεί να επέμβει εις τα εσωτερικά της. Η
διαμόρφωση όμως ενός υγιούς Δημοκρατικού Πολιτεύματος είναι υπόθεση του
Ελληνικού Λαού και μόνον. Η αποτυχία των 3 Μνημονίων και η επιδείνωση της
κατάστασης εις την Ελλάδα, κατά την γνώμη όλων των διεθνών παραγόντων,
οφείλεται εις την ανικανότητα και την
διαφθορά του πολιτικού συστήματος εξουσίας. Οι Ευρωπαίοι, μετά την διαπίστωση
αυτή, πέρασαν τώρα εις την αυστηρότητα με την επιβολή νέων δυσβάστακτων μέτρων
και προαπαιτούμενων, με τον επιδιωκόμενο στόχο ότι αυτά πρέπει να οδηγήσουν εις
την κατάρρευση του πολιτικού συστήματος εις την Ελλάδα.
Η αλλαγή της τακτικής των Ευρωπαίων συνδέεται με το
σκεπτικό, ότι οι Έλληνες πρέπει να πεισθούν ότι αυτοί και η Πατρίδα τους
ανήκουν στην Ευρώπη, αλλά σε καμία περίπτωση το διεφθαρμένο πολιτικό σύστημα το
οποίο είναι ανεπιθύμητο σε μία Ευρώπη των δημοκρατικών αξιών. Μόνο για της
μεθόδου αυτής θα επέλθει η ολοσχερής κάθαρση και η σωτηρία της Ελλάδος, ώστε να
ξαναβρεί τον δρόμο της προς την οικονομική, κοινωνική ανάπτυξη και ευημερία,
αλλά και προς την Ευρώπη, εις την οποία
και ανήκει. Ότι οι Έλληνες, οφείλουν ως Ευρωπαίοι πολίτες, να απαλλαγούν
επιτέλους από τις κακοδαιμονίες ενός διεφθαρμένου πολιτικού συστήματος εξουσίας
το οποίο επί δεκαετίες κατέστρεφε την Ελλάδα, και το οποίο δεν συνάδει με τις
αρχές και τις αξίες της Πατρίδας των, αλλά ούτε και με το πνεύμα της Ηνωμένης
Ευρώπης.
*Υποσημείωση: Ο
αρθρογράφος σπούδασε Πολιτικές-Οικονομικές Επιστήμες και Κοινωνιολογία στη
Βόννη και Ιστορία και Πολιτιστική κληρονομιά στην Αθήνα. Διετέλεσε επί 5 χρόνια
υπάλληλος της Ομοσπονδιακής Βουλής της Γερμανίας.
