Απαντήστε ΩΡΕ στον “Σουλτάνο” !!!

Sultan Recep Tayyip Erdoğan

Μετά το περσινό κυνηγητό στο μπακάλικο στην πολύνεκρη τραγωδία του ορυχείου, ο σουλτάνος αποφάσισε να το παίξει “φιλόσοφος”  και να νουθετήσει  τους Έλληνες!

«Γεννηθήκατε κάτω "από το δένδρο του πάρε" κι εκεί μεγαλώσατε, τελικά απαντήστε».

Ο Ταγίπ Ερντογάν έκανε  από το κατεχόμενο τμήμα της Κύπρου τις πρώτες δηλώσεις του ως νέος πρόεδρος της Τουρκίας.

Στην απάντησή του στο ΑΠΕ-ΜΠΕ ο Τούρκος πρόεδρος ανέφερε  τα εξής: 

"-Τώρα εσείς ακόμη με ρωτάτε για την Θεολογική Σχολή. Το να ανοίξουμε την Θεολογική Σχολή δεν είναι τίποτε το δύσκολο, την ανοίγουμε.

-Όμως, κρατήστε κι εσείς το λόγο σας. (εννοεί το άνοιγμα των τεμενών στην Αθήνα και την εκλογή μουφτή στην Θράκη)

-Εσείς δεν τον κρατάτε". 

Ο κ. Ερντογάν κατέληξε με μία τουρκική έκφραση: «Γεννηθήκατε κάτω "από το δένδρο του πάρε" κι εκεί μεγαλώσατε, τελικά απαντήστε».
http://www.prisonplanet.gr  01 Σεπτεμβρίου 2014 23:37

Λοιπόν απαντούμε…

Η θηριωδία στα Βουρλά με τη σφαγή των Ελλήνων.

Στο κείμενο του ο Γάλλος  δημοσιογράφος  Rene Puaux περιγράφει τα όσα έγιναν στα Βουρλά, από τους Τούρκους. Ο δημοσιογράφος αναφέρει ονόματα και γεγονότα και αποδεικνύει πως οι Τούρκοι  έδρασαν.

“Για τις θηριωδίες στα Βουρλά είμαι σε θέση να δημοσιεύσω τις καταθέσεις πέντε μαρτύρων, του Γιάννη Μιχαηλίδη, των αδελφών του Αργυρώς Σιάχου και Αριστέας Μιχαηλίδη, και των δεσποινίδων Μαρίας και Αγγέλας Μακρομάλλα.

“Όταν είδαν τα άλλα κορίτσια ότι θα ατιμάζονταν από τους Τούρκους, προτίμησαν να πεθάνουν.

Όρμησαν στην αυλή, άνοιξαν το πηγάδι και έπεσαν μέσα, η μια πίσω από την άλλη.

Το ίδιο έκαναν οι ξαδέλφες μου Πηνελόπη και Ιωάννα Μιχαηλίδη, η Αργυρώ Μιχαηλίδη, η αδελφή μου Αριστέα Μιχαηλίδη και η υπηρέτρια μας η Γλυκερία.

Η παντρεμένη μου αδελφή, η γυναίκα του Έλληνα λοχαγού Σιάχου, δεν έπεσε μέσα στο πηγάδι, αλλά τρέχοντας στην κουζίνα έριξε πετρέλαιο στα ρούχα της κι έβαλε φωτιά.

Έσβησαν τη φωτιά, την περιποιήθηκε ένας γιατρός, αλλά δεν απέφυγε τα σοβαρά εγκαύματα στο στομάχι και στις γάμπες.

Μετά την απαγωγή των τριών πρώτων κοριτσιών από τους Τούρκους, ο πατέρας μου πήγε να βρει σκοινιά και κατάφερε μαζί με κάποιους ανθρώπους να τραβήξει από το πηγάδι ημιθανείς την αδελφή μου Αριστέα, την εξαδέλφη μου Αργυρώ και την υπηρέτρια μας τη Γλυκερία.

Οι δύο εξαδέλφες μου, η Πηνελόπη και η Ιωάννα, πνίγηκαν.

Όσο για τη μεγάλη μου την αδελφή, μια και ήξεραν πως, ήταν παντρεμένη με Έλληνα αξιωματικό, την καταζητούσαν με πείσμα σε όλα τα σπίτια, κρατώντας μια φωτογραφία της στα χέρια τους.

Εκείνη όμως έμεινε κρυμμένη επί είκοσι ημέρες σε μια υπόγεια διάβαση, χωμένη στη λάσπη μέχρι τα γόνατα, κι έτσι σώθηκε.

Στο μεταξύ οι Τούρκοι επέστρεψαν μπροστά στο σπίτι μας με καμήλες και καροτσάκια και αφού έδιωξαν όλους όσοι βρίσκονταν στο σπίτι, φόρτωσαν όλα μας τα έπιπλα και τα υπάρχοντα και τα πήραν μαζί τους.

Μετά πυρπόλησαν το σπίτι μας κι έβαλαν φωτιά και στα διπλανά σπίτια, αφαιρώντας πάντα πρώτα το περιεχόμενο τους.

Μ’ αυτό τον τρόπο αφανίστηκαν ολοκληρωτικά τα Βουρλά από την πυρκαγιά.

Στα δεκαπέντε σπίτια που γλίτωσαν από τη φωτιά, πήγαν να βρουν καταφύγιο όλοι οι ηλικιωμένοι από εξήντα και πάνω, τα παιδιά και οι γυναίκες.

Όσο για τους άνδρες από τα 16 μέχρι 60 ετών τους έκλεισαν σ’ ένα χώρο περιφραγμένο με αγκαθωτό συρματόπλεγμα, αφού τους έκλεψαν τα παπούτσια και τα ρούχα.

Κάθε βράδυ οι μουσουλμάνοι της περιοχής πλησίαζαν αυτά τα μαντριά, καλούσαν τον αιχμάλωτο της αρεσκείας τους, τον έπαιρναν μαζί τους και τον βασάνιζαν, για να τον θανατώσουν στο τέλος.

Έτσι έδεσαν πίσω από ένα άλογο τον Θεόδωρο Μούλο, που το ζώο τον έσερνε μέχρι που πέθανε.

Δύο στρατιώτες, επίσης, σκότωσαν τον Στάθη Τζαλίκα μπροστά στον πατέρα και τ’ αδέλφια του, γιατί δεν είχε χρήματα να τους δώσει.

Ο πρόκριτος Γεώργιος Τρανέτης, σφάχτηκε στο μέγαρο του, υποδιοικητή.

Επίσης σφάχτηκαν μπροστά στους συμπατριώτες τους ο Δημήτριος Κορδοπάτης, ο ξάδελφος μου Χρήστος Κούρτης, ο Ευάγγελος Βαλιάδης, ο Φώτης Σισμανόγλου, ο Ευάγγελος Βαμβακάς, ο Θεόδωρος Κουλουμπής, ο Κωνσταντίνος Ακαζάς και ο δεκαπεντάχρονος αδελφός του, ο Θεόδωρος Δρίμης και το κοριτσάκι του η Νασώ, ο Συμεών Χαραλάς και πολλές εκατοντάδες άλλοι των οποίων αγνοούμε τα ονόματα.

Έσπρωχναν επίσης τους ηλικιωμένους μέσα στα σπίτια και έβαζαν φωτιά.

Μετά την πυρπόληση του σπιτιού μας, ο πατέρας μου βρήκε καταφύγιο σ’ ένα φίλο του μαζί με την αδελφή μου την Αριστέα.

Σ’ αυτό το σπίτι όπου υπήρχαν κι άλλοι χριστιανοί, δύο αξιωματικοί είδαν ένα βράδυ τον πατέρα μου και του ζήτησαν χρήματα.

Εκείνος τους είπε πως δεν είχε άλλα πια, αφού τα είχε δώσει όλα.

Τότε ένας από αυτούς, εκτός εαυτού από το θυμό του, τράβηξε το σπαθί του και τον σκότωσε μέσα στην αγκαλιά της αδελφής μου.

Ύστερα, αρπάζοντας την αδελφή μου από τα μαλ λιά, τις τα έκοψε και σκούπισε μ’ αυτά το ματωμένο του σπαθί που ήταν ακόμα ζεστό από το αίμα του πατέρα μου.

Έπειτα, αξιωματικοί και πολίτες έφυγαν τραγουδώντας και λέγοντας σ’ κείνους που βρίσκονταν εκεί, γυναίκες, παιδιά και ηλικιωμένους, πως θα τους περνούσαν από λεπίδι, εάν δεν τους έδιναν χρήματα.

Πραγματοποιώντας τις απειλές τους, διέπραξαν τα ακόλουθα ε γκλήματα:

Κάποιας γυναίκας που ονομαζόταν Μαρία Τοπάγλου και βρισκόταν στο ίδιο σπίτι όπου σκότωσαν τον πατέρα μου, επειδή αρνιόταν να ακολουθήσει έναν Τούρκο που ήθελε να την απαγάγει, της έκοψαν τα δάχτυλα του χεριού, τη μύτη, τα αυτιά και το στήθος, αφήνοντας την να πεθάνει σ’ αυτά τα χάλια.

Η Μαρία Κολόζο, η Ελένη Χατζηδιαμαντή και πολλές άλλες νέες κοπέλες είχαν την ίδια τύχη.

Τον αρχιμανδρίτη Νεόφυτο τον πετάλωσαν.

Του ιερέα Κολόζο και του διακόνου του Αγίου Χαραλάμπους τους έκοψαν τα αυτιά και τους έβγαλαν το ένα μάτι.

Τα εγκλήματα που διέπραξαν οι Τούρκοι στα Βουρλά όπου κατοικούσαν χριστιανοί, στη διάρκεια αυτών των 21 ημερών, είναι απερίγραπτα.

Τέλος, στις 30 Σεπτεμβρίου, νωρίς το πρωί, έφτασε στον κόλπο ένα αμερικανικό πολεμικό πλοίο και πολλές βάρκες, για να επιβιβάσουν τον πληθυσμό.

Τότε οι Τούρκοι, όταν έμαθαν πως οι χριστιανοί θα αναχωρούσαν, πήραν θέση στο μέρος απ’ όπου θα έπρεπε να περάσουν, για να βρουν χρήματα, αν κατά τύχη είχαν μπορέσει να τα κρύψουν, και αφού τους απογύμνωσαν τελείως, τους έδιωχναν κρατώντας μόνο τα όμορφα κορίτσια.

Πολλά ευτυχώς από αυτά τα κορίτσια κατάφεραν να διαφύγουν, βάφοντας τα πρόσωπα τους με ιώδιο και φορώντας ρούχα ηλικιω μένων γυναικών, για να γίνουν αγνώριστα και να μπορέσουν να ξεφύγουν.

Ως επάνω στο δρόμο από τα Βουρλά μέχρι τη Σκάλα, το μικρό λιμάνι που εξυπηρετούσε την περιοχή, οι Τούρκοι ορμούσαν στο απεγνωσμένο πλήθος που, για να ξεφύγει, έπεφτε στη θάλασσα, και σκότωναν κατά βούληση.

Πολλά από τα νέα κορίτσια που είχαν απαχθεί, είχαν ντυθεί από τους άρπαγες τους «χανούμισσες» (τουρκάλες σύζυγοι).

Τις τοποθετούσαν ντυμένες μ’ αυτή τη γελοία εμφάνιση στο πέρασμα των γονιών τους, για να μπορέσουν να τις δουν καλά.

Οι μανάδες αναγνωρίζοντας τα κορίτσια τους, φώναζαν «έλεος!», αλλά οι Τούρκοι τις απωθούσαν, χτυπώντας τες με τους υποκόπανους των τουφεκιών τους οι μανάδες αποχωρίζονταν έτσι τα παιδιά τους χωρίς ελπίδα να τα ξαναβρούν ποτέ.

Στις προθήκες των κρεοπωλείων έβλεπε κανείς κρεμασμένους άνδρες.

Πολλοί δεν είχαν πεθάνει ακόμα και υπέφεραν τρομερά.

Στην παραλία, λίγα λεπτά πριν την αναχώρηση, οι Τούρκοι συνέχιζαν τη δουλειά τους και έκλεβαν τις γυναίκες κάτω από τα μάτια των Αμερικανών.

Ένας στρατιώτης, μάλιστα, ήταν έτοιμος να αρπάξει την αδελφή μου την Αριστέα, αλλά ευτυχώς ο λοχαγός του αμερικανικού πολεμικού πλοίου, ο οποίος βρισκόταν κοντά, κυνήγησε τον Τούρκο κι έσπρωξε την αδελφή μου στο παρατηρητήριο του πλοίου.

Έτσι σώθηκε αυτή από καθαρή σύμπτωση.

Ακριβώς δίπλα ήταν μια μαούνα όπου βρίσκονταν τρία κορίτσια και τρεις Τούρκοι στρατιώτες.

Τα κορίτσια φώναζαν «βοήθεια», καλώντας τους Αμερικανούς να έλθουν και να τις ελευθερώσουν από τα χέρια των Τούρκων αλλά οι Αμερικανοί δεν μπόρεσαν να κάνουν τίποτα και οι κοπέλες έμειναν στο έλεος αυτών των θηρίων”.

www.onalert.gr 
national-pride.org 

http://epanastasilae.blogspot.gr

Ποιος  τελικά είναι του πάρε ρε “εμίρη”;

Και για να μην παραπονιέστε και λέτε “περασμένα- ξεχασμένα”…

Μήπως τα παραπάνω σας θυμίζουν τίποτε από Κύπρο του 74, Συρία και Ιράκ του 2014;

Στην φρίκη ήσασταν πάντα οι κύριοι πρωταγωνιστές για αυτό και η φρίκη με την σειρά της σας καλεί για να την γνωρίσετε.

Λοιπόν απαντούμε…

“εσείς γεννηθήκατε κάτω από το δένδρο του σφάξε” και “εκεί μεγαλώσατε και φτάσατε στο τέλος της ζωής σας”

Δρ. Κωνσταντίνος Βαρδάκας