Γράφει ο Νίκος
Χειλαδάκης
Στην Ελλάδα σήμερα ζουν τρεις βασικές κατηγορίες ανθρώπων.
Η πρώτη κατηγορία είναι αυτοί που έχουν συνειδητοποιήσει την κρισιμότητα των
καιρών και αγωνιούν για το μέλλον αυτής της χώρας. Βλέπουν την λαίλαπα
των μνημονίων να έχει καταστρέψει κάθε ελπίδα και προοπτική για την επιβίωση
και προσπαθούν να ορθώσουν κάποιο λόγο αντίστασης. Αγωνίζονται να σταματήσουν
τον θανατηφόρο κατήφορο της ελληνικής κοινωνίας και πιστεύουν ότι ακόμα δεν
έχουν χαθεί όλα και ότι μπορεί να αντιστραφεί αυτή η προδοτική πορεία που έχει
φέρει την μεγαλύτερη κρίση στην σύγχρονη ελληνική ιστορία.
Η δεύτερη κατηγορία είναι αυτοί που μας έφεραν σε αυτή την
κατάσταση. Είναι οι βασικοί υπεύθυνοι της παράδοσης της εθνικής κυριαρχίας σε
ξένους, ανθέλληνες, τοκογλύφους. Είναι αυτοί που απομύζησαν τον κρατικό κορβανά
τις τελευταίες δεκαετίες και το μόνο που τους ενδιέφερε, ήταν πάντα η προσωπική
τους τσέπη και το πως θα εξασφαλίσουν ακόμα και τα δισέγγονα τους με αφθονία
αγαθών σε βάρος πάντα του γενικού συνόλου. Είναι το πολιτικό κατεστημένο που
κατέστρεψε την οικονομία, καταλήστεψε τα κρατικά ταμεία, κατέκλεψε τις
οικονομίες του κόσμου και έστειλε την αφρόκρεμα του ελληνικού λαού εξορία σε
άλλες χώρες, όπου διαπρέπει προς δόξα της εθνικής μας προδοσίας.
Και τέλος είναι η τρίτη κατηγορία που είναι και η μεγάλη
πλειοψηφία. Είναι η κατηγορία της αδιαφορίας για όλα αυτά. Είναι αυτοί που το
μόνο που τους ενδιαφέρει, παρά τις όποιες δυσχέρειες που αντιμετωπίζουν, είναι
το πως θα περάσουν καλά, το πώς θα έχουν το iphone, το πως να κάνουν facebook,
να διασκεδάζουν όσο μπορεί περισσότερο, να έχουν καλό φαγητό και να μιμηθούν
όσο μπορούν περισσότερο του καλοβολεμένους, αν είναι δυνατόν να γίνουν και οι
ίδιοι καταβολεμένοι. Είναι οι άνθρωποι του, «τι με ενδιαφέρει έμενα ; σάμπως
μπορώ εγώ να αλλάξω την κατάσταση ;». Υποστηρίζουν πως όλα είναι προσχεδιασμένα
και ότι δεν υπάρχει καμία προοπτική, γ” αυτό και θα πρέπει να
υποτασσόμαστε και να μην αντιστεκόμαστε. Είναι αυτοί που γίνονται τα καλυτέρα
όργανα του προδοτικού συστήματος και αυτοί στους οποίους το σύστημα βασίζεται
για την εθνοκτόνο επιβίωση του και για τις ληστρικές επιδρομές του στην
καθημερινή ζωή τους. Αν και πολλοί από αυτούς έχουν πληγεί από την μνημονιακή
κατοχή, δεν θέλουν να αλλάξει ουσιαστικά τίποτα. Αναπαύονται στον καναπέ της
καταστροφής τους και ούτε λίγο ούτε πολύ ευλογούν την εθνική απώλεια σαν
αναπόφευκτο κακό και σαν νομοτελειακή εξέλιξη. Σε αυτή την κατηγορία θα
προσθέσουμε και τους διάφορους «ποιμένες», που προπαγανδίζουν πως το λιγότερο
κακό… είναι καλύτερο από το χειρότερο!
Αυτή είναι σε γενικές γραμμές η εικόνα μιας Ελλάδας που
βαδίζει πλέον σε γενικές εκλογές που θα κρίνουν το μέλλον του Ελληνισμού και
της Ορθοδοξίας για πολλές δεκαετίες. Μέσα σε ένα τέτοιο περίγραμμα, αναρωτιέται
κανείς αν ακόμα υπάρχει πραγματικά η ελπίδα για να σωθεί αυτός ο δύσμοιρος
τόπος, με την τόσο μεγάλη ιστορία και το τόσο ηρωικό παρελθόν του. Δυστυχώς, τα
ωραία λόγια και οι εμμονές σε περασμένες ιστορικές δόξες έχουν πια περισσέψει
και δεν ωφελούν σε τίποτα. Είναι υπεκφυγή πλέον να καταφεύγουμε στο ένδοξο
παρελθόν, όταν καταστρέφουμε το παρών.
Αλλά υπάρχει και μια άλλη κατηγορία που δεν είναι πολύ
γνωστή, αλλά ίσως η πιο ελπιδοφόρα όσο και αν αυτό ακούγεται παράδοξο για
κάποιους, για την σωτηρία της πατρίδας μας. Είναι κάποιοι «φωτεινοί» γέροντες,
άγνωστοι και κρυμμένοι σε κάποια «σπηλιά», αλλά έχουν την μεγαλύτερη δύναμη από
όλους τους άλλους. Η χώρα αυτή ποτέ δεν έπαψε να παράγει αγίους και συνεχίζει
στον ευλογημένο αυτό δρόμο, παρά τα όσα έχουν γίνει και τα όσα έχουν παραβιαστεί.
Η αγιότητα έχει μεγαλύτερη δύναμη από την κοσμική διαστροφή και την κοσμική
παρακμή και η χώρα αυτή, δόξα το Θεό, έχει ακόμα κάποιους «άξιους» που
προσεύχονται για το μέλλον της. Είναι η πραγματική μας ελπίδα!
Αμήν!!
ΝΙΚΟΣ ΧΕΙΛΑΔΑΚΗΣ
Δημοσιογράφος-Συγγραφέας-Τουρκολόγος
