Η οικονομική κρίση την οποία βιώνει ο λαός μας, αλλά και
πολλοί άλλοι λαοί της Ευρώπης και του κόσμου, δεν είναι μόνον το αποτέλεσμα
εσφαλμένων πολιτικών των ηγεσιών των, αλλά παράλληλα και συνέπειες της
πολιτικής εκείνων οι οποίοι για ιδιοτελείς και μόνον λόγους και
όφελος καταστρατήγησαν τις παγκόσμιες Αξίες και τις Αρχές του Δικαίου. Με τα
γνωστά αποτελέσματα και τις βαριές συνέπειες τις οποίες πληρώνει
τώρα και η Πατρίδα μας.
Ο λαός μας ευρίσκεται σε απελπισία και απόγνωση,
διότι η ανείπωτη ένδεια κτυπάει την πόρτα όλων μας. Και όταν ένας λαός
υφίσταται όλα αυτά τα δεινά, επόμενο είναι να αδυνατεί να αμυνθεί απέναντι των
άλλων που είναι υπεύθυνοι για την κατάντια του, αλλά και να υπερασπίζεται το
Δίκαιο του. Φυσική συνέπεια της υποτέλειας και της εξάρτησής του από εκείνους
που τον επιβουλεύονται, και ως γνωστόν, και τον απειλούνε με τιμωρία και
διάφορες ποινές. Ο απελπισμένος χάνει τότε και τον προσανατολισμό του, και την
ελπίδα και το φως.
Όμως υπάρχει η πιο όμορφη φρόνηση των Λαών, η Δικαιοσύνη.
Η κράτιστη των αρετών η οποία έχει την πηγή της μέσα εις την ανιδιοτέλεια και
την ελευθερία της ψυχής. Δικαιοσύνη νοείται από τους μυθικούς χρόνους
μέχρι σήμερα η ικανοποίηση του, αποκαλούμενου γενικά, περί Δικαίου αισθήματος.
Η Δικαιοσύνη έχει μόνον ηθικά και νομικά ερείσματα. Αυτό το περί Δικαίου
αίσθημα εις το τέλος και κάποια στιγμή αφυπνίζει κάθε λαό. Διότι είναι πιο
δυνατό, πιο ισχυρό και διαχρονικό από την πρόσκαιρη αδικία.
Παρακολουθούμε τώρα τελευταία μία αφύπνιση και εναντίωση
εναντίον εκείνων οι οποίοι ευθύνονται για την κρίση η οποία ταλανίζει την
Ευρώπη και την Πατρίδα μας. Διότι υπάρχουν όντως υπαίτιοι οι οποίοι ευθύνονται
για την κρίση εις την Ευρώπη και την οικονομική εξαπάτηση και κοινωνική
εξαθλίωση μερικών λαών της.
Διότι είναι ήδη από αρκετό καιρό γνωστόν, ότι κατά τα
τελευταία 30 χρόνια το χρηματοπιστωτικό σύστημα της Ευρώπης, των
ευημερούντων εκείνων ισχυρών Οικονομιών Μελών-Κρατών της γηραιάς ηπείρου μας,
κατέστρωσε ένα σχέδιο κατεύθυνσης τεραστίων κεφαλαίων προς τις χώρες-μέλη της
Ε.Ε. του Νότου. Εν γνώσει των Κοινοτικών Οργάνων της Ε.Ε. και της Ευρωζώνης εις
τις Βρυξέλλες. Τα κεφάλαια αυτά της τάξεως των τρισεκατομμυρίων ευρώ,
αναμενόμενο ήταν, όχι μόνον κατέστρεφαν τις οικονομίες των δανειοληπτριών
χωρών, αλλά ταυτόχρονα ως μη εξυπηρετούμενα, καθιστούσαν τις χώρες αυτές
εξαρτώμενες και υποχείριες εις τους εκβιασμούς των δανειστριών χωρών. Αυτή η
δόλια πρακτική προκάλεσε την οικονομική κρίση εις την Ε.Ε., αλλά και την
κατάρρευση της Ελλάδος, εξαιτίας της ιδιαίτερης σαθρής οικονομίας της, αλλά
και του επί δεκαετιών αρρωστημένου κοινωνικοπολιτικού της συστήματος.
Όταν η κρίση εις την Ελλάδα έφθασε εις το απόγειο, και
μόλις προ 2 ετών εις το ευρωπαϊκό και διεθνές περιβάλλον ακούονταν συζητήσεις
για το GREXIT της χώρας μας από το Ευρώ και την
Ευρωζώνη, ο πολύ γνωστός σε όλους μας, και περιέργως συμπαθής Jean-Claude Juncker,
Πρόεδρος της Ευρωπαϊκής Επιτροπής, παραδέχθηκε δημοσίως τα κάτωθι: «ότι γνώριζε
από πολλά χρόνια πριν τις συνέπειες αυτής της «χρηματοδότησης(!)» της Ελλάδος,
και που κατέληγαν τα κεφάλαια αυτά, και ότι δεν έκανε τίποτε, μέσω των
Βρυξελλών, για να το σταματήσει, εξαιτίας των αντιδράσεων!» Μία δημόσια
αποδοχή της ευθύνης για την καταστροφή της Ελλάδος. Η οποία εκθέτει τους
υπεύθυνους απέναντι της Δικαιοσύνης.
Προ ολίγων και μόνον χρόνων συνέβη το κάτωθι περιστατικό
εις την Γερμανία. Σε μία μικρή πόλη αυτής, εις τοHamm, μόλις μερικά χιλιόμετρα
μακριά από την πρωτεύουσα της περιοχής Münster, ένας τραπεζίτης χορηγούσε
σε εκατοντάδες απλούς πολίτες μεγάλα στεγαστικά δάνεια, ενώ γνώριζε, ότι αυτοί
δεν ήσαν εις θέση να τα εξυπηρετήσουν. Το σχέδιο του αποκαλύφθηκε,
όταν οι δανειολήπτες, ως ήταν αναμενόμενο, όντως χρεοκόπησαν, τα σπίτια τους
αγοράστηκαν πάμφθηνα από αχυράνθρωπους της Τράπεζας, με τεράστια κέρδη για
αυτήν. Η Γερμανική Δικαιοσύνη τιμώρησε τον τραπεζίτη σε πολυετή φυλάκιση.
Ο Λαός μας οφείλει να αντισταθεί και να
αρνηθεί όχι μόνον την εξυπηρέτηση του χρέους, αλλά και να ζητήσει ευθύνες από
τους εμπλεκόμενους δανειστές της, ως υπαίτιους για την καταστροφή της Πατρίδας
μας. Οι οποίοι τώρα αναιδέστατα απαιτούνε όχι μόνον την αποπληρωμή του
«χρέους», αλλά και την εκποίηση του εθνικού μας πλούτου έναντι
πινακίου φακής.
Γεώργιος Εμ.
Δημητράκης
Υποσημείωση: Ο
αρθρογράφος σπούδασε Πολιτικές, Οικονομικές Επιστήμες και Κοινωνιολογία εις την
Βόννη και Πολιτιστική Κληρονομιά εις την Αθήνα. Απασχολήθηκε επί 5 χρόνια εις
την Ομοσπονδιακή Βουλή της Γερμανίας
