Του ΕΙΔΙΚΟΥ ΣΥΝΕΡΓΑΤΗ
Η εκστρατεία άρχισε με την πολιτική στοχοποίηση της
ισλαμιστικής Τουρκικής ΜΚΟ γνωστής με τα αρχικά ΙΗΗ (γνωστής από την συμμετοχή
της στο επεισόδιο με το Μαβί Μαρμαρά) και συνεχίσθηκε με την ενημέρωση των
δημοσιογράφων από το ρωσικό υπουργείο Άμυνας με προβολή των οδών του
λαθρεμπορίου καυσίμων από το Ισλαμικό «Χαλιφάτο» προς τα τουρκικά διυλιστήρια.
Η εκστρατεία θα τροφοδοτείται σχεδόν καθημερινώς με
πραγματικά ή ενδεχομένως φανταστικά επεισόδια, ώσπου η Τουρκία να κάνει την
λάθος κίνηση και να απαντήσει η Ρωσία με τον πλέον εντυπωσιακό και δυναμικό
τρόπο, ώστε να υπάρξει η πλήρης ταπείνωση του αντιπάλου. Αυτό θα είναι και το
τέλος της ρωσικής εκστρατείας. Υπάρχει ένα σημαντικό ερώτημα, ποια θα είναι η
τελική ρωσική ενέργεια σε περίπτωση κατά την οποία η Τουρκία αποφασίσει να
«ποιήσει την νήσσαν».
Νομίζω ότι θα είναι μία ειδική επιχείρηση, η οποία θα έχει
και πολιτικό αντίκτυπο εντός Τουρκίας… Τα περιθώρια ελιγμών των Τούρκων είναι
πολύ στενά, διότι η μη αντίδραση στις ρωσικές ενέργειες χαλάει την εικόνα του
Ερντογάν, ενώ μία δυναμική αντίδραση θα μπορούσε να εξωθήσει τα πράγματα σε
γενικευμένη σύγκρουση.
Πιστό στην παράδοσή του το τουρκικό κατεστημένο, θα στήσει
και πάλι την προβοκάτσια του, ώστε να στρέψει την προσοχή των Τούρκων πολιτών
και της διεθνούς κοινής γνώμης σε άλλο πεδίο, όπου η Τουρκία θα εμφανίζεται ως
υπερέχουσα και έχουσα τον έλεγχο της καταστάσεως.
Γι’ αυτό η Ελλάς θα πρέπει να είναι σε επιφυλακή. ‘Έχει
καταντήσει ρουτίνα να λέμε το ίδιο κάθε φορά που οι γείτονες έχουν προβλήματα,
αυτή τη φορά όμως, ίσως θα πρέπει η αναμονή να πάει ένα βήμα παραπέρα ώστε να
αποτρέψει σκέψεις προβοκάτσιας.
Πρέπει να σκεφθούμε μήπως υπάρχει η πιθανότητα ΗΠΑ και
Ρωσία να τα έχουν βρει στη Συρία και ότι οι Αμερικανοί έριξαν την
«πεπονόφλουδα» στον Ερντογάν και τον διαβεβαίωσαν ότι θα τον στηρίξουν σε
περίπτωση που αντιδράσει στις ρωσικές παραβιάσεις, αφήνοντας τον Πούτιν να
βγάλει τον Ερντογάν από τον πολιτικό χάρτη….
Θυμίζω την ιστορικών διαστάσεων «πεπονόφλουδα» που είχε
ρίξει η τότε Αμερικανίδα πρέσβειρα στο Ιράκ, April Glaspie, στον Σαντάμ
Χουσεΐν, λέγοντάς του ότι η διένεξη Ιράκ-Κουβέιτ είναι αραβικό πρόβλημα και το
Κουβέιτ δεν έχει σχέσεις με τις ΗΠΑ, όταν ρωτήθηκε πως θα αντιμετώπιζε
ενδεχόμενη ιρακινή ενέργεια. Τα υπόλοιπα είναι Ιστορία. Κάποιοι πιστεύουν ότι
για την απάντηση αυτή ευθύνεται η ασυνεννοησία της αμερικανικής γραφειοκρατίας.
Ως συνήθως οι ιστορικοί διχάζονται και αυτό αρκετές φορές είναι βολικό την
επαύριον ιστορικών γεγονότων…
Αν ο Ερντογάν γίνει ο νέος Σαντάμ, τότε το επόμενο ερώτημα
είναι ποια πορεία θα ακολουθήσει η Τουρκία μετά από μία εσωτερική διεργασία. Θα
είναι μία πορεία προς τη Δημοκρατία, που θα επιτρέψει σε Ελλάδα και Τουρκία να
ομαλοποιήσουν τις σχέσεις τους στο πλαίσιο του διεθνούς δικαίου, ή θα υπάρξει
μία απλή αλλαγή… «γκριζο-λυκο-προβιάς» που θα εξυπηρετεί τους Αμερικανικούς
σχεδιασμούς στην ευρύτερη Μέση Ανατολή;
Μήπως επίσης δεν ήταν η ρωσική Αεροπορία που έπληξε την
ΙΗΗ; Αν και αυτό είναι κάτι που μπορεί να προσδιοριστεί με τεχνικά μέσα, συν
του ότι το ρίσκο θα ήταν μεγάλο στην πιθανή περίπτωση διαρροής, έγερσης
υποψίας, ή ακόμα και αποκάλυψης.
Μέσα σε αυτό το κλίμα και με ελάχιστες εξαιρέσεις, τα
ελληνικά ΜΜΕ βομβαρδίζουν τον μέσο πολίτη, με θέματα όπως το σύμφωνο συμβίωσης
των ομοφυλοφίλων και τις χορευτικές επιδόσεις της κυρίας Γεροβασίλη. Αυτά.
http://www.defence-point.gr/news/?p=143205
