Κάποια επίσημη
γιορτή που οι μοναχοί της Σκήτης κάθισαν να φάγουν όλοι μαζί σε κοινό τραπέζι,
ένας Αδελφός είπε στον τραπεζάρι:
-Εγώ δεν τρώγω ποτέ
μαγειρευμένο φαγητό, μόνο ψωμί κι αλάτι
Εκείνος πάλι φώναξε δυνατά για ν’ ακούση ο βοηθός του:
-O Αδελφός δεν
τρώγει μαγείρευμα. Φέρε του αλάτι.
Τότε ένας από τους μεγάλους Γέροντας είπε αυστηρά στον
Αδελφό:
-Πιο συμφέρον ήταν για σένα σήμερα να φας κρέας στο κελλί
σου, παρά ν’ ακούσης μπροστά σ’ όλους τους Αδελφούς τούτη τη φωνή.
Από το Γεροντικόν