Στην αρχή θα ακουστεί το Απολυτίκιο της Υψώσεως του Τιμίου και Ζωοποιού Σταυρού το οποίο ακούγεται και
στις 14 Σεπτεμβρίου.
Όλες οι γενιές των Ελλήνων έχουν χαραγμένο βαθιά μέσα στην
ψυχή τους το όραμα του Μ. Κωνσταντίνου, που είδε στον ουρανό σχηματισμένο τον Τίμιο Σταυρό με την φράση «εν τούτω νίκα», και έχει συνδεθεί με καταστάσεις
εθνικού συναγερμού σε περιόδους πολέμων.
Στον Σταυρό και στην Εκκλησία κατέφευγαν πάντα οι Έλληνες για
να επιβιώσουν και να κατατροπώσουν τους εχθρούς τους ενώ από τον Χριστό και την
Παναγία ζητούσαν πάντα την βοήθεια τους για να νικήσουν τους βαρβάρους.
Ἦχος α’.
Σῶσον, Κύριε, τὸν
λαόν σου, καὶ εὐλόγησον τὴν κληρονομίαν σου, νίκας τοῖς βασιλεῦσι, κατὰ βαρβάρων δωρούμενος, καὶ τὸ
σὸν φυλάττων, διὰ τοῦ Σταυροῦ σου πολίτευμα.
Έπειτα θα ακουστεί το Αναστάσιμο Απολυτίκιο του βαρέως
ήχου από τα συνολικά 8 Απολυτίκια των 8 ήχων, τα οποία ακούγονται με τη σειρά ένα
κάθε Κυριακή. Αυτό όμως του βαρέως ήχου μιλάει για την Σταυρική Θυσία του Κυρίου και την κατάργηση του Θανάτου επάνω στο Σταυρό δίνοντας έτσι και το επίκαιρο
Σταυραναστάσιμο μήνυμα.
Λεει δηλαδή ότι «κατήργησες δια του σταυρικού σου θανάτου τον θάνατο, άνοιξες δια του Σταυρού σου τον Παράδεισο στον ληστή που μετανόησε, μετέβαλες τον θρήνο των Μυροφόρων σε χαρά, και παρήγγειλες στους Αποστόλους να κηρύξουν στον κόσμο ότι Αναστήθηκε Χριστός ο Θεός, παρέχοντας στους ανθρώπους τη μεγάλη αγάπη και ευσπλαχνία του»
Ήχος βαρύς (πλ.γ’)
Κατέλυσας τῷ Σταυρῷ σου τὸν θάνατον·
ἠνέῳξας τῷ ληστῇ τὸν παράδεισον·
τῶν μυροφόρων τὸν θρῆνον μετέβαλες, καὶ τοῖς σοῖς ἀποστόλοις κηρύττειν ἐπέταξας,
ὅτι ἀνέστης,
Χριστὲ ὁ Θεός, παρέχων τῷ κόσμῳ τὸ μέγα ἔλεος.
Και τελευταίο (έπειτα από αυτό των Αγίων του εκάστοτε
Ναού) θα ακουστεί λόγω της περιόδου των χαιρετισμών της Παναγίας, το κοντάκιο της Υπέρμαχου Στρατηγού και Υπεραγίας
Θεοτόκου. Η ιστορία αυτού του Θεομητορικού ύμνου έχει ως εξής: το έτος 626,
και ενώ ο Αυτοκράτορας Ηράκλειος ηγείτο
εκστρατείας του βυζαντινού στρατού κατά των Περσών, η Κωνσταντινούπολη πολιορκήθηκε
αιφνιδίως από τους Αβάρους. Γνωρίζοντας την απουσία του στρατού, οι Άβαροι
απέρριψαν κάθε πρόταση εκεχειρίας και την 6η Αυγούστου κατέλαβαν την Παναγία των Βλαχερνών. Σε
συνεργασία με τους Πέρσες, τη νύχτα της 7ης προς 8η Αυγούστου, ετοιμάζονταν για
την τελική επίθεση, ενώ ο Πατριάρχης
Σέργιος περιέτρεχε τα τείχη της Πόλης με την εικόνα της Παναγίας της Βλαχερνίτισσας και ενεθάρρυνε
το λαό στην αντίσταση.
Τη νύχτα εκείνη, φοβερός ανεμοστρόβιλος, που αποδόθηκε σε
θεϊκή αρωγή, δημιούργησε τρικυμία και κατέστρεψε τον εχθρικό στόλο, ενώ
αντεπίθεση των αμυνόμενων προξένησε τεράστιες απώλειες στους Αβάρους και τους
Πέρσες, οι οποίοι αναγκάστηκαν να λύσουν την πολιορκία και να αποχωρήσουν
άπρακτοι.
Την 8η Αυγούστου, η Πόλη είχε σωθεί από τη μεγαλύτερη
ως τότε απειλή της ιστορίας της. Ο λαός, θέλοντας να πανηγυρίσει τη σωτηρία
του, την οποία απέδιδε σε συνδρομή της Θεοτόκου, συγκεντρώθηκε στο Ναό της
Παναγίας των Βλαχερνών. Τότε, κατά την παράδοση, όρθιο το πλήθος έψαλε τον από
τότε λεγόμενο «Ακάθιστο Ύμνο» στην
Παναγία, αποδίδοντας τα «νικητήρια»
και την ευγνωμοσύνη του «τῇ ὑπερμάχῳ
στρατηγῷ».
Ἦχος πλ. δ’
Τῇ ὑπερμάχῳ στρατηγῷ
τά νικητήρια, ὡς λυτρωθεῖσα τῶν δεινῶν εὐχαριστήρια, ἀναγράφω σοι ἡ Πόλις σου
Θεοτόκε. Ἀλλ᾽ ὡς ἔχουσα τό κράτος ἀπροσμάχητον, ἐκ παντοίων με κινδύνων
ἐλευθέρωσον, ἵνα κράζω σοι· Χαῖρε νύμφη ἀνύμφευτε.
Αδελφοί η Εκκλησία μας είναι ζωντανή και μας μιλάει και όποιος δεν την ακούει δεν ακούει τον ίδιο τον Θεό.
Ο ίδιος ο Θεός μας στέλνει αυτά τα μηνύματα δια της Υπεραγίας
Θεοτόκου και των Αγίων του για να προβληματισθούμε και να μετανοήσουμε
διότι η αμαρτία μας οδηγεί κατ΄ ευθείαν στον πνευματικό θάνατο. Δεν υπάρχει άλλος δρόμος αφού κάποιοι φρόντισαν
εσκεμμένα να μας οδηγήσουν σε αδιέξοδα.
Το πλοίο που λέγεται Ελλάδα μόλις εισήλθε σε αχαρτογράφητα
νερά και πρέπει να αναζητήσουμε το έλεος του Κυρίου και την μεσιτεία της
Υπεραγίας Θεοτόκου.
Είθε να έχουμε καλή μετάνοια
ΑΜΗΝ
Θηβαίος Πολίτης
