Οι άνθρωποι καταδίκασαν το Θεό σε θάνατο. Ο Θεός όμως με την Ανάστασή Του «καταδικάζει» τους ανθρώπους σε αθανασία.
Για τα χτυπήματα τους ανταποδίδει τις αγκαλιές. Για τις βρισιές τις ευλογίες. Για το θάνατο την αθανασία.
Ποτέ δεν έδειξαν οι άνθρωποι τόσο μίσος προς το Θεό, όσο όταν Τον σταύρωσαν. Και ποτέ δεν έδειξε ο Θεός τόση αγάπη προς τους ανθρώπους, όση όταν αναστήθηκε.
Οι άνθρωποι ήθελαν να καταστήσουν το Θεό θνητό, αλλά ο Θεός με την Ανάσταση του κατέστησε τους ανθρώπους αθανάτους... Ο θάνατος δεν υπάρχει πλέον.
Η αθανασία κατέκλυσε τον άνθρωπο και όλους τους κόσμους του. Με την ανάσταση του Θεανθρώπου η ανθρώπινη φύση οδηγήθηκε τελεσίδικα στην οδό της αθανασίας, και έγινε φοβερή για αυτόν τον θάνατο.
Διότι πριν την Ανάσταση του Χριστού ο θάνατος ήταν φοβερός για τον άνθρωπο, από την ανάσταση όμως του Κυρίου γίνεται ο άνθρωπος φοβερός για το θάνατο.
Εάν ζει δια της πίστεως στον Αναστάντα Θεάνθρωπο ο άνθρωπος, ζει υπεράνω του θανάτου. Καθίσταται απρόσβλητος και από το θάνατο. Ο θάνατος μετατρέπεται σε «υποπόδιον των ποδών αυτού»
(όσιος Ιουστίνος Πόποβιτς)
http://www.sostis.gr
