«…..ο ρόλος της
εικόνας για την Ορθόδοξη θεολογία είναι ρόλος αναγωγικός, δηλαδή ότι αποτελεί
μέσο διδαχής, ανάτασης πνευματικής, και καθοδηγεί την ψυχή και το νου των
πιστών προς την θεωρία των θείων μυστηρίων. Η εικόνα τιμάται και προσκυνείται
όχι ως αντικείμενο, αλλά επειδή αναπαριστά τη μορφή του Χριστού, της Παναγίας ή
των Αγίων, και γι αυτό όταν τις
προσκυνούμε και τις ασπαζόμαστε η προσκύνηση μεταβαίνει στο πρωτότυπο, δηλαδή
στο εικονιζόμενο πρόσωπο. Αποτελεί επίσης αναπόσπαστο μέρος της
Λατρείας, τόσο σε συμβολικό όσο και σε ουσιαστικό επίπεδο, όπως το βιώνουμε
στην μακραίωνη παράδοση της Εκκλησίας. Κάθε
παρέκκλιση από την “βασιλική τρίβο” της Παραδόσεώς μας ενέχει τον κίνδυνο της
αιρέσεως……
……..Σε κάθε περίπτωση, ισχύει η ακατάλυτη διαπίστωση των Πατέρων της Έβδομης Οικουμενικής Συνόδου, ότι όποιος δεν δέχεται και δεν ασπάζεται τις εικόνες, σύμφωνα με την θεολογία που επικύρωσαν και διατύπωσαν, είναι αιρετικός και έξω της Εκκλησίας (Mansi 13, 397)»
Απλά και Ορθόδοξα
Αρχιμ. Χερουβείμ Βελέτζας
