Εκζητώντας διέξοδο της σύγχρονης κρίσης στην ποίηση του Αγίου
Γρηγορίου του Θεολόγου.
Άρχιζε πάντα απ' το Θεό και πάντα
τελείωνε μαζί του
Βίου το κέρδος είν' αυτό: τη μέρα
σου καλά να τελειώνεις
Γνώριζε όλα τα καλά έργα των
δικαίων
Δεινόν το να πεινάει κανείς, μα φοβερότερος ο πλούτος ο παράνομος
Ευεργετείς; Μάθε λοιπόν πως το Θεό
μιμείσαι.
Ζήτα απ' το Θεό να σου είναι σπλαχνικός,
σαν όμως εύσπλαχνος είσαι και εσύ
Η σάρκα η ανθρώπινη να συγκρατείται
πρέπει και να δαμάζεται γερά
Θυμό χαλίνωνε, μη πέσεις έξω από τη
λογική
Ίσια ψηλά το βλέμμα σου, στη γλώσσα
να 'χεις μέτρο
Κλειδί στ' αυτιά να βρίσκεται, το
γέλιο σου να 'ναι σεμνό
Λυχνάρι να πορεύεται η λογική
μπροστά από κάθε σου έργο
Μη σου γλυστράει κάτω απ' ότι
φαίνεται, εκείνο που υπάρχει
Να ερευνάς τα πάντα με το νου, όμως
να πράττεις όσα επιτρέπονται
Ξένος πως είσαι, μάθε το καλά. Γι'
αυτό τίμα τους ξένους
Όταν στη γαλήνη ταξιδεύεις, τότε να
θυμάσαι τη φουρτούνα
Πάντα να δέχεσαι ευχάριστα, όσα από
το Θεό προέρχονται
Ραβδί να σε χτυπά του δίκαιου
καλύτερα, παρά ο κακός να σε τιμά
Στις θύρες των σοφών να
πηγαινοέρχεσαι, μακρυά απ' τις θύρες των πλουσίων
Το μικρό, μικρό δεν είναι όταν σε
κάτι μέγα οδηγεί
Ύβριν χαλίνωνε, μακρυά απ' την
έπαρση μέγας σοφός να γίνεις
Φυλάξου συ απ' το πέσιμο, σαν όμως
άλλος πέσει, μη γελάς
Χάρισμα το να σε φθονούν, αίσχος
και μέγα, να φθονείς εσύ
Ψυχή που στο Θεό προσφέρεται, είναι
η καλύτερη θυσία
Ω, ποιος θα τα φυλάξει όλα αυτά; Αυτός
και θα σωθεί
Πεμπτουσία
trelogiannis
