Προς το τέλος της δεκαετίας του 90.
Ακολουθώντας την
γνωστή διαδρομή, επισκεφτήκαμε στη Νέα Σκήτη τον γέροντα Γεράσιμο τον Μυτιληνιό,
και ξεκινήσαμε παίρνοντας το μονοπάτι να πάμε για διανυκτέρευση στην Ι.Μ. Αγίου
Παύλου.
Καθυστερήσαμε όμως στον δρόμο και φτάσαμε αργά το απόγευμα στον προορισμό μας. Εκείνη την εποχή δεν χρειαζόταν να πάρεις τηλέφωνο.
Ο αρχοντάρης μας
πληροφόρησε ότι η τράπεζα είχε γίνει και μας ρώτησε αν πεινάμε. Μας οδήγησε από
ένα μικρό πορτάκι μέσα στην τράπεζα.
Λίγο πριν πέσουμε με
τα μούτρα στο λιτό αλλά νοστιμότατο φαγητό ξαναεμφανίστηκε οδηγώντας έναν
μικροσκοπικό και αδύνατο παπά στο απέναντι τραπέζι.
Ράσα παμπάλαια και
τριμμένα.
Στα χέρια του
κρατούσε ένα μικρό μαύρο παμπάλαιο βαλιτσάκι σαν αυτά που βλέπουμε σε παλιές
ταινίες.
Είχαμε τελειώσει το
φαγητό και σιγομουρμουρίζαμε.
Πριν καν τελειώσει
το δείπνο του ο παπάς ξαναεμφανίζεται για τρίτη φορά ο αρχοντάρης .
-Πάτερ φάγατε ;
-Ναι τελείωσα
απάντησε ο παπάς.
-Να σας οδηγήσουμε
στο κελί. Πρέπει να καθαρίσουμε την τράπεζα. Περιμένουμε τον δεσπότη.
-Εγώ είμαι ο
δεσπότης.
Έμεινε έκπληκτος ο
αρχοντάρης.
-Περιμένετε λίγο σας
παρακαλώ.
Σε τρία λεπτά
εμφανίζεται μια ομάδα από ψαλτάδες μοναχούς.
"Τον δεσπότην
και αρχιερέαν ημών......."
Ρωτήσαμε.
Ήταν ο μητροπολίτης
Σισανίου και Σιατίστης Αντώνιος Κόμπος.
Ο ασκητής δεσπότης.
Αυτός που για να
μετακινηθεί έπαιρνε το λεωφορείο της γραμμής ή έβγαινε με τα πόδια στον δρόμο
και έκανε ωτοστόπ.
