Πρώτοι αιώνες. Τα Λούγδουνα (σημ. Λυών της Γαλλίας) αξιώνονται επισκόπου σπουδαίου και Αγίου. Ειρηναίος το όνομα και το φρόνημα. Νους λαμπρός, φωτισμένος και λογική όμορφη ως ταπεινή. Σε κάποιο από τα συγγράμματά του προσδίδει σε κάθε Ευαγγελιστή κι ένα σύμβολο ζωικό, ανάλογο της γραφίδας του. Ο Λουκάς κοσμείται με το Βόδι.
Πρώτος παιδαριώδης λογισμός από μεριάς μου:
"διόλου κολακευτικό!". Κι όμως το βόδι, συμβολίζον την ιερότητα,
είναι ακριβώς ότι σου αφήνει ως γεύση ο Λουκάς με το κείμενο του. Ακριβείς
ιστορικές περιγραφές και συνάμα προεκτάσεις πέραν του κόσμου τούτου. Δεύτερος
παιδαριώδης λογισμός: "χοντροκομμένο ζώο για να είναι ιερό".
Για πολλά χρόνια αυτό το ξέχασα σαν συνειρμό.
Φτάνοντας, όμως, στην ιεραποστολή κατάλαβα επακριβώς το "γιατί" της
επιλογής. Δεν είναι λίγες οι φορές κατά τις οποίες βοϊδάμαξες με έσυραν σε
χωριά δυσπρόσιτα. Μέσα από λάσπες και αφράτη άμμο. Πάνω σε πέτρες και ανάμεσα
σε λακούβες όμοιες με κρατήρες βομβαρδισμών.
Και τότε είδα το παράδοξο. Γιγαντόσωμα ζώα,
με κέρατα θεόρατα να περπατούν σε ρυθμό λιτανείας, προσεκτικά και σταθερά, ως
όλη η ζωή του όντως χριστιανού, οι αλυσίδες της αμαξάς να χτυπούν με σταθερή
περιοδικότητα, μεταλλικοί ήχοι σαν θυμιατό και κατζίο κατά τη διάρκεια όπου
χοροί αγιορείτικοι ψάλλουν το "Εξομολογείσθε τω Κυρίω".
Τα κέρατά τους, σαν τα κέρατα του
θυσιαστηρίου του Ναού του Σολομώντος, να αιωρούνται, να συγκρούονται, να
κροταλίζουν, ως κύμβαλα αλαλάζοντα που αινούν το Δημιουργό τους, ως τάλαντα μοναστηριακά
που σημαίνουν το μυστηριο. Και στο βάθος ο ήλιος να σβήνει, κάνοντας το ιερό
κατανυκτικό. Δόξα Τον!
Ιεραποστολή στην Επισκοπή Τολιάρας και Νοτίου Μαδαγασκάρης
proskynitis
