Όταν διψάσεις, θα
ανακαλύψεις τη γεύση του νερού, που αγνοούσες λόγω της συνήθειας. Βάλε το στόμα
σου στο τρεχούμενο νερό και γεύσου τις σταγόνες που σου έκαναν τη χάρη να
μείνουν για να σε δροσίσουν.
Όταν πεινάσεις, θα ανακαλύψεις τη γεύση του ψωμιού, που αγνοούσες λόγω της συνήθειας. Φάε το ψωμί σου αργά και ταπεινά. Δέξου το με ευγνωμοσύνη ως δώρο και θα σου είναι πιο γλυκό κι από το μέλι.
Με τη νηστεία που μας
διατηρεί σε κατάσταση πείνας, ασκούμαστε να λαμβάνουμε την τροφή και τη ζωή
ευχαριστιακά. Να τη λαμβάνουμε ως δώρο από τα χέρια του Θεού.
Η νηστεία -ως πείνα
και δίψα- ανοίγει άλλες προοπτικές, άγνωστες παντελώς στον κορεσμένο άνθρωπο.
Το ψωμί, τα φρούτα, το νερό γίνονται ξαφνικά τόσο όμορφα…εμπνέουν τόσο σεβασμό
που θέλεις να τα φιλήσεις… Τα απλά ακτινοβολούν μια αγνή ομορφιά που τα κάνει πιο
ποθητά από τα πολυποίκιλα και επιτηδευμένα…
Η νηστεία, ως πείνα
και δίψα, δίνει στην τροφή και τη ζωή τη γεύση της ευλογίας και της
ευχαριστίας. Βλέποντας το ψωμί και το νερό ως δώρο του Θεού, ανακαλύπτεις
τελικά παντού γύρω σου τα κρυμμένα Του δώρα… Έχει δίκιο ο π. Αλέξανδρος.
"Μόνο αυτός που ευχαριστεί ζει αληθινά"!
Η πείνα και η δίψα της
νηστείας είναι στο βάθος της πείνα και δίψα για τον Θεό. Αυτό το ζεις
πραγματικά στην εσπερινή λειτουργία των Προηγιασμένων Δώρων, όταν όλη μέρα
πεινάς και διψάς τον Άρτο και τον Οίνο της Ευχαριστίας.
π. Αλέξανδρος Σμέμαν
iereasanatolikisekklisias
