ΚΗΡΥΓΜΑ π. ΑΘΑΝΑΣΙΟΥ
ΜΗΝΑ
Ἀσπαζόμενοι σήμερα τό πάνσεπτο σημεῖον τοῦ Υἱοῦ τοῦ Ἀνθρώπου,
ἀποδεχόμαστε τήν ἀλήθεια καί πιστεύουμε ὅτι τρόπαιο καί σημαία τοῦ Χριστοῦ εἶναι
ὁ Τίμιος Σταυρός, τοῦ ὁποίου τήν προσκύνησιν, ἑορτάζομεν.
Αὐτός ὁ τύπος τοῦ Σταυροῦ καί προτοῦ γίνει τό πρωτότυπο, πολύ δοξάστηκε ἀπό τούς προφῆτες καί τούς πατέρες στήν Π.Διαθήκη, στήν πρό Χριστοῦ ἐποχή, ἀλλά καί κατά τήν Δευτέρα Παρουσία, θά προηγεῖται αὐτή ἡ μεγάλη καί φρικτή σημαία, τοῦ Μεσσίου Ἰησοῦ μέ πολλή δύναμη, λαμπρότητα καί δόξα.
Γνωρίζουμε ἀγαπητοί μου ἀδελφοί, ἀπό τήν πρός Γαλάτας ἐπιστολή,
κεφ.5, στίχος 17, ὅτι ἡ σάρκα ἐπιθυμεῖ ἀντίθετα πρός τό πνεῦμα καί τό πνεῦμα ἀντίθετα
πρός τή σάρκα. Γεννᾶται αἴφνης τό ἐρώτημα: Πῶς τό πνεῦμα μας, τό κατ’ εἰκόνα
καί καθ’ ὁμοίωση τοῦ Θεοῦ, ψυχή, νοῦς, λόγος, θά μποροῦσε νά ἁγιασθεῖ καί νά
συμφιλιωθεῖ μέ τόν Χριστό χωρίς τήν προσπάθεια νά καταργηθεῖ ἡ ἁμαρτία καί ἡ
ζωή κατά σάρκα; Ἡ ἀπάντηση δίνεται ἀπό τούς Ἁγίους· Λέγουν: «Ἀνανεώνεται ἡ ψυχή
μας μέ τήν θεία μέθεξη τῆς ἀγαθότητος καί ἁγιότητος τοῦ Θεοῦ καί μέ τήν ἐν Ἁγίῳ
Πνεύματι ἀπόκτηση κάθε χριστιανικῆς ἀρετῆς, τῇ δυνάμει τοῦ Ζωοποιοῦ Σταυροῦ ».
Γι’ αὐτήν τήν παραπάνω ἀλήθεια πρῶτα ἀπ’ ὅλα μᾶς διδάσκει ὁ
Κύριος Ἰησοῦς: « Πνεῦμα ὁ Θεός, καί τούς προσκυνοῦντας αὐτόν ἐν πνεύματι καί ἀληθείᾳ
δεῖ προσκυνεῖν ».[1] Ὁ Ἅγιος Ἀπόστολος
Παῦλος καί ὅλοι οἱ Ἅγιοι, ἀκολουθώντας τόν Χριστόν, κήρυξαν καί κηρύττουν: «
δι’ ἐμοῦ κόσμος ἐσταύρωται κἀγώ τῷ κόσμῳ ». Δέν εἶναι ἄραγε τοῦτος ὁ λόγος τοῦ Ἀποστόλου
δείκτης, δάκτυλος Θεοῦ ὅτι ὁ Τίμιος Σταυρός μᾶς ὁδηγεῖ στήν ἁγία ἀγάπη, τήν
σταυρική ἀγάπη τήν Πατρική ἀγάπη καί ἔτσι φυγαδεύεται ντροπιασμένος ὁ διάβολος;
Ναί ἀδελφοί μου.
Διότι, ὁ Σταυρός τοῦ Χριστοῦ, ὡς δύναμις Θεοῦ καί σοφία, μᾶς
ἐνισχύει τήν θέληση, τήν βούληση, νά σταυρώσουμε τό σαρκικό φρόνημα μαζί μέ τά
παθήματα καί τίς ἐπιθυμίες.[2] Ἀπό τήν Π. Διαθήκη ἀκόμη,
γνωρίζουμε ὅτι τό μυστήριον τοῦ Σταυροῦ ἐνεργοῦσε στούς προπάτορες καί
πατριάρχες πού μέσα ἀπό τίς δοκιμασίες βγῆκαν δυνατότεροι στήν πίστη, ταπεινότεροι
στό φρόνημα, ἁγιότεροι στό βίο. Ἐνδεικτικά ἀναφέρουμε ἐδῶ τόν πατέρα μας
Ἀβραάμ, πού τό ὄνομά του ταυτίστηκε μέ τόν παράδεισο καί ἔγινε πατέρας πολλῶν ἐθνῶν. Ποιός εἶναι ὁ πρῶτος
λόγος πού ἄφησε πρός αὐτόν ὁ Θεός; «Βγές ἀπό τήν γῆ σου καί τή συγγένειά σου
καί ἔλα στή γῆ πού θά σοῦ δείξω».[3] Αὐτός ὁ λόγος ἀδελφοί
μου φέρει μέσα του, τό μυστήριο τοῦ Σταυροῦ· διότι εἶναι αὐτό ἀκριβῶς πού λέει ὁ
Ἀπόστολος Παῦλος ὅταν καυχᾶται καί γράφει: « Γιά μένα ὁ κόσμος ἔχει σταυρωθεῖ»[4]. Ταυτίζεται ἡ ἀπομάκρυνση
τοῦ Ἀβραάμ ἀπό τήν πατρίδα καί τούς κατά σάρκα συγγενεῖς του μέ τήν καύχηση τοῦ
Ἀποστόλου:
« Γιά μένα ὁ κόσμος ἔχει σταυρωθεῖ ».
Ἀς ἔλθουμε τώρα καί στόν Μέγα Μωϋσῆ, πού ἡ ἐκκλησία τόν ἀποκαλεῖ
θεόπτη : Τί λέει ὁ πρῶτος λόγος τοῦ Θεοῦ;
« Λῦσαι τό ὑπόδημα ἀπό τά πόδια σου ».[5]
Αὐτό εἶναι ἄλλο μυστήριο τοῦ Σταυροῦ πού ἀκολουθεῖ τό προηγούμενο· διότι
σημαίνει νά ἀποθέσεις τούς δερματίνους χιτῶνας πού σέ ἐνέδυσε ἡ θυγατέρα τοῦ
Φαραώ, τουτέστιν τήν ἁμαρτία πού ἐνεργεῖ στά μέλη σου καί σέ ἀπομακρύνει ἀπό
τήν Ἁγία γῆ. Δηλαδή νά σταυρώσεις τόν ἑαυτό σου γιά τόν κόσμο. « ἐμοί κόσμος ἐσταύρωται,
κἀγώ τῷ κόσμῳ ».
Ἐμεῖς τώρα, σεβαστή γερόντισσα, πού ζοῦμε στήν Καινή
Διαθήκη τί νά ποῦμε; Ἄς ἀκούσουμε τούς θεοφόρους πατέρες μας, πού διαχρονικά μᾶς
δίδαξαν καί μᾶς διδάσκουν: « Φρόντισε μέ κάθε τρόπο ὥστε ἡ ἐσωτερική σου ἐργασία,
νά εἶναι κατά τό θέλημα τοῦ Θεοῦ καί θά νικήσεις καί τά ἐξωτερικά πάθη. Τίποτα
νά μή γίνεται χωρίς τήν γνώση, ὅτι ὁ Τριαδικός Θεός εἶναι παρών, πανταχοῦ καί
πάντοτε. Μιά ζωή γιά μιά στιγμή. Μιά στιγμή γιά μιά αἰωνιότητα ».
Μέ τήν συνείδηση ἐν ἐγρηγόρσει ἐν Πεύματι Ἁγίῳ, μέρα καί
νύχτα, ἄς εἶναι τό καύχημά μας ὁ Σταυρός τοῦ Χριστοῦ. Ἐξάλλου, ἀψευδής
βεβαιότητα εἶναι αὐτό πού αἰσθανόμαστε κατά τήν διάρκεια τῆς ἱερᾶς ἐξομολογήσεως
ἐνώπιον τοῦ πνευματικοῦ μας πατέρα. Ὄχι μόνον λύνονται τά ὅποια προβλήματα, μέ
τήν ὑπακοή, ἀλλά ἐπιπλέον νιώθουμε ἀνάπαυση καί εἰρήνη, ὑγεία στήν ψυχή καί στό
σῶμα, δῶρα οὐράνια μέσῳ τῆς καταλλαγῆς. Ὄντως μέγα τό μυστήριον.
Δηλωτική ἐπίσης τῆς δύναμης τοῦ μυστηρίου τοῦ Τιμίου
Σταυροῦ, εἶναι καί ἡ σημασία τῶν λόγων τοῦ Κυρίου, ὅπου ἔλεγε: « Ὅποιος δέν
παίρνει τόν σταυρό του, γιά νά μέ ἀκολουθήσει δέν εἶναι ἄξιός μου ».[6] Γνωρίζουμε τό
φοβερό γεγονός πού συνέβη ὅταν ὁ Ἀπόστολος Πέτρος, τόν παρακαλοῦσε νά ἀποφύγει ὁ
Ἰησοῦς τόν Σταυρό, τό μαρτύριο. Τότε ὁ Κύριος τόν ἐπετίμησε σφόδρα καί τόνισε
μέ νόημα: « Ὅποιος θέλει νά σώσει τήν ψυχή του ζώντας κοσμικά, θά τήν χάσει, ὅποιος
ὅμως χάσει τήν ψυχή του, ἐξαιτίας μου καί τοῦ Εὐαγγελίου, αὐτός θά τήν σώσει».
Σαφήνεια καί ἀκρίβεια ὁ λόγος Του, δέν ἐπιδέχεται παρερμηνεῖες.
Ἑπομένως ἀγαπητοί μου τό νά σταυρώσει κανείς τήν σάρκα
μαζί μέ τά πάθη καί τίς ἐπιθυμίες, τό νά καταστεῖ ἀδρανής σέ κάθε τί πού δέν ἀρέσει
στόν Θεό, αὐτός εἶναι ἐφ’ ὅρου ζωῆς, ὁ στόχος. Ὁ ἄνθρωπος ὀφείλει εἰς τέλος νά ἀγωνίζεται, ὥστε
νά ἀνεβάζει πάντοτε τό σῶμα καί τήν ψυχή στό ὕψος τοῦ Τιμίου Σταυροῦ. Αὐτός εἶναι
ὁ τελικός σκοπός.
Ἐμεῖς σήμερα, ἀδελφοί μου, προσκυνοῦμε τό
Τίμιο Ξύλο καί κηρύσσομε , Χριστόν Ἐσταυρωμένον, πού εἶναι γιά τούς Ἰουδαίους
σκάνδαλο καί στούς εἰδωλολάτρες - παγανιστές, μωρία. Ἀντίθετα σέ μᾶς, τούς
προσκεκλημένους φίλους καί ἀδελφούς τοῦ Ἰησοῦ, ὁπωσδήποτε Θεοῦ δύναμις καί Θεοῦ
σοφία.[7] Ἀναμένοντας μέ ἐλπίδα
τήν μέλλουσα παρουσία καί ἐπιφάνεια τοῦ Υἱοῦ τοῦ Ἀνθρώπου μέ πολλή δύναμη καί
δόξα, πιστεύουμε ἀκραδάντως, ὅτι τήν φοβερά ἐκεινη ἡμέρα τοῦ Κυρίου θά προηγηθεῖ
τό σημεῖο τοῦ Σταυροῦ, τό φοβερό καί φριχτό.
Ὁ γλυκύς μας Σωτήρας Ἰησοῦς, γεύθηκε τόν πόνο καί τήν
πικρία τοῦ Σταυροῦ καί τό πανάχραντο σῶμα Του κατέστη μιά πληγή γιά νά
γιατρέψει τό πληγωμένο πλάσμα του, τόν ἄνθρωπο, τόν Ἀδάμ-παγγενῆ. Ὅταν λοιπόν εἶναι
καιρός εἰρήνης κατά τήν εὐσέβεια, ὁ ὀρθόδοξος πιστός νεκρώνοντας μέ τήν ἀρετή,
τά πονηρά πάθη καί τίς ἐπιθυμίες, σηκώνοντας τόν Σταυρό του, ἀκολουθεῖ τόν
Κύριο. Ὅταν ὅμως εἶναι καιρός διωγμοῦ, περιφρονώντας τή ζωή του καί δίνοντας
τήν ψυχή του ὑπέρ τῆς εὐσεβείας, σηκώνει τόν Σταυρό καί, ὡς ὁμολογητής ἀμετακίνητα,
ἀκολουθεῖ ἐπάξια τόν Ἰησοῦν κληρονομώντας σύν Αὐτῷ τήν αἰώνιον ζωήν μή
φειδόμενος κόπων καί θυσιῶν.
Ἀδελφοί μου, γνωρίζουμε ἀπό τούς ἁγίους πατέρες μας, ὅτι ὁ
διάβολος μπορεῖ νά λάβει κατά φαντασία, πολλές μορφές καί εἰκόνες καί νά κάνει
τέρατα καί σημεῖα γιά νά μᾶς ξεγελάσει, εἰ δυνατόν. Ἀλλά ποτέ δέν μπορεῖ νά
προσλάβει τήν μορφήν τοῦ Τιμίου Σταυροῦ. Αὐτή εἶναι καί ἡ ἐγγύηση, ἀλλά καί ἡ
μόνη ἀλήθεια ὅτι ὁ Ἀντίχριστος καί τά ὄργανά του, οἱ σημερινοί, ἀλλά καί οἱ αὐριανοί
διῶκτες τοῦ Σταυροῦ καί τῆς Ἀναστάσεως δέν μποροῦν ποτέ νά μᾶς ξεγελάσουν διότι φρίττουν καί τρέμουν τήν δύναμη τοῦ
Σταυροῦ, ὁ ὁποῖος διαλύει κάθε πλάνη, κάθε πειρασμό, καθετί τό πονηρό. Ἀποκαλύπτεται
ἔτσι ἡ κακία του ἀλλά καί ἡ ἀδυναμία του· ἐπιπλέον, οἱ ἐν λόγῳ διῶκτες δέν
δύνανται νά κτυπήσουν καί νά καταστρέψουν τήν ἁγίαν ὀρθόδοξον ἐκκλησία, οὔτε ὡς
ἄνθρωποι, ἀλλά οὔτε καί ὡς δαίμονες, ποτέ, ποτέ, ποτέ !!!
Αὐτοί θά χαθοῦν καί θά ὁδηγηθοῦν στήν αἰωνία ἀπώλεια, ἡττημένοι.
Ἀντίθετα ὁ Τίμιος Σταυρός καί ἡ ἁγία ὀρθόδοξος ἐκκλησία, πού εἶναι τό σῶμα τοῦ
Χριστοῦ, διά τῶν φριχτῶν παθῶν καί τῆς λαμπροφόρου Ἀναστάσεως μένουν στόν αἰώνα.
Εὐλογημένη ἡ
συνέχεια τῆς νηστείας μας, εὐλογημένο τό στάδιο τῶν ἀρετῶν, καλή καί λαμπροφόρα
Ἀνάσταση.
Ἀμήν.
[1] ( Ἰωάν.δ’, 21—29)
[2] « …οἱ δέ τοῦ Χριστοῦ τήν σάρκα ἐσταύρωσαν σύν τοῖς παθήμασι καί ταῖς ἐπιθυμίαις». (Γαλ. ε΄,24)
[3]( Γένεσις, ιβ΄,1)
[4] « ἐμοί δέ
μή γένοιτο καυχᾶσθαι, εἰ
μή ἐν τῶ
σταυρῶ τοῦ Κυρίου ἡμῶν Ἰησοῦ Χριστοῦ, δι’ οὗ ἐμοί κόσμος ἐσταύρωται κἀγώ τῶ
κόσμῳ ».(Γαλ.στ΄, 14)
[5] (Ἔξοδος,γ΄,5)
[6] Ματθ.,ι΄,38
[7] Ἀ’ Κορ.1,23
