«ΚΑΘΕ
ΑΝΘΡΩΠΟΣ ΕΧΕΙ ΕΝΑ ΜΥΣΤΙΚΟ
Μιλάμε και ονειρευόμαστε όμορφα.
Δένουμε
με ανθρώπους, μέρη, πράγματα και όμορφες στιγμές.
Μοιραζόμαστε
όνειρα κάτω από τον ίδιο ουρανό και περπατάμε στην ίδια γη. Μας συγκινεί οτιδήποτε όμορφο, ένα λουλούδι,
ένα τραγούδι, ένα χαμόγελο, η φωνή ενός παιδιού, η τρυφερότητα ενός γέρου, η
ανάμνηση ενός αγαπημένου προσώπου... Δουλεύουμε με αφοσίωση. Κρύβουμε σωματικό και συναισθηματικό πόνο,
αμφιβολίες, φόβους, τύψεις, ανεκπλήρωση... Γινόμαστε και πάλι ενσυναίσθητοι, παρόντες,
προσεκτικοί.
Κλαίμε.
συγχωρούμε
αγαπάμε
Κρατάμε ιερές αναμνήσεις που κάνουν την ψυχή
μας να δονείται. Μαθαίνουμε να δίνουμε.
Σήμερα
κάνω λάθος και με συγχωρείς. Αύριο
κάνεις λάθος και σε συγχωρώ.
Μεθαύριο
κάνουμε λάθη και οι δύο και μας συγχωρούν οι άλλοι κ.ο.κ.
Και
πάνω απ' όλα και μέσα μας το Άγιο Πνεύμα λάμπει σε απαλό Φως.
Λοιπόν,
αγαπητή ψυχή, να είσαι ένα αναμμένο κερί, και με το παράδειγμα της δικής σου
ζωής, κάνε τον κόσμο γύρω σου πιο όμορφο.
Συγχώρεσε, αγάπησε, ευλόγησε!
Είσαι ένα θαύμα!».
Πατηρ Χρυσόστομος Φιλιπέσκου.
apantaortodoxias
