Κάποτε επισκέφτηκε κάποιος τον Άγιο Νεκτάριο και του είπε:
- Σεβασμιότατε, χρωστώ 25 δραχμές (πολλά λεφτά για την
εποχή εκείνη).
Αύριο το γραμμάτιο λήγει και πάω χαμένος...
Δεκάρα δεν έχω και σε παρακαλώ να με βοηθήσεις.
Ο Άγιος Νεκτάριος καλεί τον ταμία του και του λέει:
- Κωστή, δώσε 25 δραχμές στον άνθρωπο.
Και φωνάζει από μέσα ο Κωστής στον Άγιο και του λέει:
- Δεν έχουμε Σεβασμιότατε.
- Για κοίταξε Κωστή, γιατί είναι ανάγκη...
- Σεβασμιότατε το ταμείο έχει όλο και όλο 25 δραχμές και
είμαστε στην αρχή του μήνα. Πώς θα βγάλουμε το μήνα;
- Δώσε Κωστή και έχει ο Θεός...
Ο Κωστής μουρμουρίζοντας έδωσε τις 25 δραχμές και ο ξένος
έφυγε.
Δεν είχε όμως περάσει αρκετή ώρα και έρχεται μια
ειδοποίηση από την Αρχιεπισκοπή που έλεγε τα εξής:
«Παρακαλείτε ο Πενταπόλεως Νεκτάριος το απόγευμα της ιδίας
ημέρας να τελέσει γάμο (πλουσιοτάτης της εποχής εκείνης οικογενείας), έχοντας
μαζί τους 4 φοιτητές της Ριζαρείου Σχολής για να ψάλλουν Βυζαντινά, καθότι ο
Αρχιεπίσκοπος ασθένησε εκτάκτως».
Πράγματι ο Άγιος Νεκτάριος έκανε τη στέψη και το
αποτέλεσμα ήταν, αφού τους περιποιήθηκαν, τόσο τον Άγιο όσο και τους ψάλτες και
στο τέλος, τους πρόσφεραν από έναν φάκελλο.
Άνοιξαν οι 4 φοιτητές τους φακέλλους τους και βρήκε ο
καθένας τους από 20 δραχμές μέσα δηλ. σύνολο 80 δραχμές.
Άνοιξε και ο Άγιος Νεκτάριος το φάκελλό του και βρήκε μέσα
100 δραχμές. Έλαβαν λοιπόν συνολικά 180 δραχμές, οι οποίες παραδόθηκαν στον
Κωστή, στον ταμία, ο οποίος κατ' ομολογία του ιδίου κατεπλάγη και ουδέποτε
πλέον εξέφερε γνώμη στις εντολές του Αγίου Νεκταρίου.
Ο Άγιος Νεκτάριος έκανε επί τη ευκαιρία έκανε ένα σοβαρό
μάθημα, λέγοντας επιγραμματικώς στον Κωστή:
- Κωστή εμείς δεν έχουμε.
Ο Θεός όμως πάντα έχει και πρόσεχε...
Αυτά είναι και για εμάς, που πνιγόμαστε σε μια κουταλιά
νερό...
Δημήτριος Παναγόπουλος ο Ιεροκήρυκας (1916 - 1982)
