Ήταν αυτό που λέμε καλό παιδί! Αγνή ψυχή με φιλότιμο και πνεύμα θυσιαστικό! Μέσα σε όλα! Πρώτος σε όλα! Πρόθυμος να βοηθήσει , να συμπαρασταθεί, δίχως να προσμένει αντάλλαγμα, με αγάπη και ενδιαφέρον αληθινό για τους δικούς του ανθρώπους! Ο Γιώργης με την μαλαματένια ψυχή ! Ο καλός μας άνθρωπος που λάτρευε τις ταινίες του ΘΒ και πόσο του έμοιαζε όταν έτρεχε ασταμάτητα να μην αφήσει κανέναν παραπονεμένο … Αδέλφια, τους γέρους γονείς του που τους πρόσεχε σαν μικρά παιδιά, τους φίλους, τους συναδέλφους στο γραφείο ..Όλοι είχαν να το λένε ! Πρώτον τον Γιώργη θα φωνάξουμε στα ζόρικα ! Και εκείνος πάντα ήταν εκεί, πολλές φορές παραμελώντας τον εαυτό του και αγνοώντας όλους εκείνους που κάποτε-κάποτε του φώναζαν:
-Ξύπνα κορόιδο , φρόντισε
λίγο και σένα ! Όλα για τους άλλους !
Το μόνο που εκείνος ήθελε ήταν ένα ποτήρι καλό κρασί , δυο
χαμογελαστούς φίλους και το τσιγαράκι του για να ξεκουραστεί , να χαλαρώσει
όπως ο ίδιος έλεγε … Το τσιγάρο το χε αρχίσει από τα μικράτα του …Τριάντα χρόνια
περίπου καπνιστής , θεριακλής συνειδητός ! Μια απόλαυση έχω και γω βρε παιδιά !
Του Θεού είναι κι αυτό ! Έλεγε σε όσους τον συμβούλευαν χρόνια τώρα να το κόψει
! Τι κι αν για την υγεία του συνέχεια του έλεγαν , μιας και κείνος ο βαθύς
βήχας και το λαχάνιασμα στην σκάλα είχε γίνει πια καθημερινότητα απαράλλαχτη ,
αυτός γελώντας τους απαντούσε ..
-Τι σκιάζεστε βρε , ένα κεράκι υπόθεση είναι , να ρχεστε
να μου ανάβετε! Τι για τα χρήματα που τόσα χρόνια θα μπορούσε να χε
εξοικονομήσει ..
Σπίτι δικό σου θα χες τώρα με τόσα που χεις ξοδέψει για
αυτό το διαβολόπραμα του λεγε συνέχεια ο Κυρ-Σωτήρης ο πατέρας του !
Γελούσε ο Γιώργης και έβγαινε στην ταράτσα να καπνίσει ! Η
αλήθεια είναι πως πολλές φορές είχε προσπαθήσει να το κόψει … Μα πάντα ερχόταν
μια στεναχώρια , μια δυσκολία , ένα αγχωμένο πρωινό και το χέρι πήγαινε μόνο
του στο πακέτο …
Μέχρι που ρθε εκείνο το απόγευμα στο Μοναστήρι του βράχου
, στης Παναγιάς την αετοφωλιά , που αγάπαγε να πηγαίνει τις Παρασκευές των
Χαιρετισμών … Αγαλλίαζε η ψυχή του εδώ πάνω ! Ο μυρωμένος αέρας , της
αναγεννημένης γης με τα ευωδιαστά σπλάχνα της και τα ευσκιόφυλλα ξύλα της τον
μάγευαν …Ήταν κι αυτά τα λόγια που από μικρός άκουγε τα τόσο γνώριμα … «Άγγελος
πρωτοστάτης ουρανόθεν επέμφθη !»
Απ έξω τα γνώριζε τα περισσότερα , τουλάχιστον την αρχή
κάθε γράμματος των Χαιρετισμών της Παναγίας ! Δεν είχε βέβαια καθίσει ποτέ να
διαβάσει κάποια ερμηνεία τους …Που χρόνος για τέτοια , σκεφτόταν και έτσι είχε
κάποιες λέξεις που ούτε καν ήξερε τι σήμαιναν …
Τέλειωσε η ακολουθία , προσκύνησε την Εικόνα της Παναγίας
στο κέντρο του καθολικού και ύστερα βιάστηκε να βγει έξω να καπνίσει… Σχεδόν
δυο ώρες άκαπνος και είχε χαρμανιάσει που λένε… Είχε βγάλει ήδη και το πακέτο
με τα τσιγάρα όταν τον πλησίασε μια κυρία γύρω στα 60 …
-Να παιδί μου πάρε να έχεις και συ ευλογία του είπε και
του πρόσφερε ένα μικρό βιβλιαράκι ..
-Τι είναι αυτό κυρία ; την ρώτησε κάπως ξαφνιασμένος ..
-Είναι οι Χαιρετισμοί της Παναγίας μας παιδί μου ! Τους
εκτυπώνουν κάποιοι αγωνιστές αδελφοί μας , Βαστάζοι της Κυρίας Θεοτόκου και
τους μοιράζουν δωρεάν! Έτσι μου έστειλαν και εμένα αρκετά τεύχη και τα δίνω σε
όποιον αδελφό βλέπω ότι έχει την καλήν ανησυχία !
-Τι εννοείτε ; την ρώτησε ξανά …Δεν είχε καταλάβει κάποιες
φράσεις της όπως το Βαστάζοι , την καλή ανησυχία…
-Εννοώ πως υπάρχουν κάποιοι που κουβαλούν, που βαστάζουν
και διαδίδουν αυτά τα άγια λόγια που πολύ ευχαριστούν την Παναγία μας και
απίστευτα ωφελούν την ψυχή μας , αν Της τα προσφέρουμε σαν προσευχή καθημερινά
! Σε είδα πριν στην ακολουθία πόσο προσηλωμένα και κατανυκτικά στεκόσουν
παλικάρι μου και είπα μέσα μου ! Να μια ψυχούλα που αξίζει να της χαριστεί
τούτο το μικρό μα τόσο πολύτιμο δώρο ! Ορίστε λοιπόν λάβε το ! Και πάρε ακόμα
μερικά να δώσεις και σε άλλους , όσους εσύ θέλεις …
Ευχαριστήθηκε πολύ ο Γιώργης με το απρόσμενο τούτο δώρο …
Μάλιστα ένιωσε εκείνη την ώρα κάτι που πολύ τον παραξένεψε … Του είχε φύγει η
τεράστια επιθυμία να βγει γρήγορα έξω για να ανάψει τσιγάρο !Έβαλε το πακέτο
ξανά στην τσέπη. Η γαλήνια μορφή της γυναίκας, ο γλυκός και ήρεμος τρόπος που
του μιλούσε , τον έκαναν να θέλει να την ακούσει κι άλλο …
-Θα ήθελα να σας ρωτήσω κάτι της είπε …
-Ορίστε παιδί μου , ό,τι θες , έχω χρόνο ! Έλα να
καθίσουμε εδώ … και του έδειξε δυο καθίσματα δίπλα στο προσκυνητάρι του Αγίου
Χαραλάμπη…
Κάθισαν και άρχισαν να μιλούν .
–Είναι μεγάλη η ευλογία παιδί μου που πηγάζει απ τους
Χαιρετισμούς της Παναγίας μας ! Και ξέρεις για ό, τι σε απασχολεί μπορεί η
Παναγία μας να σου δώσει απάντηση μέσα από αυτούς τους στίχους της !
–Γι αυτό ήθελα να σας ρωτήσω ..Είναι κάποιοι που δεν τους
καταλαβαίνω καθόλου ! Θα μου πείτε τόσες μεταφράσεις κυκλοφορούν και στο
διαδίκτυο αλλά δεν μερίμνησα ποτέ μου ως τώρα ! Μιας όμως και σας βρήκα θα
ήθελα να σας ρωτήσω …
-Πες μου παιδί μου !
-Εκείνο το Υ πολύ ακαταλαβίστικο μου φαίνεται ! Το
ακούσαμε και σήμερα στους τέταρτους χαιρετισμούς ! Δεν το καταλαβαίνω καθόλου !
Άνοιξε το βιβλιαράκι και άρχισε να διαβάζει η αλήθεια κάπως δύσκολα και
παρατονισμένα : Ύμνος άπας, ηττάται, συνεκτείνεσθαι σπεύδων, τω πλήθει των
πολλών οικτιρμών σου, ισαρίθμους γαρ τη ψάμμω ωδάς, αν προσφέρωμέν σοι, Βασιλεύ
άγιε, ουδέν τελούμεν άξιον, ων δέδωκας ημίν, τοις σοι βοώσιν, Αλληλούϊα.
-Είδες παιδί μου σε ποιο γράμμα πήγες ; Όλα μας τα
ερωτήματα , όλα μας τα πάθη μ αυτό το γράμμα μπορούν να θεραπευθούν !
-Τι θέλετε να πείτε; ρώτησε απορημένος ο Γιώργης .
–Κατ αρχάς έλα να το μεταφράσουμε ! Ύμνος άπας, ηττάται
δηλαδή όλοι οι ύμνοι αποδεικνύονται μηδαμινοί, συνεκτείνεσθαι σπεύδων, τω
πλήθει των πολλών οικτιρμών σου , δηλαδή όσο και αν προσπαθούν να ανταποκριθούν
προς το πλήθος της απείρου ευσπλαχνίας Σου. Ισαρίθμους γαρ τη ψάμμω ωδάς, αν
προσφέρωμέν σοι, Βασιλεύ άγιε, δηλαδή και αν ακόμη προσφέρουμε εις Σε, ώ Άγιε
Βασιλέα , ψαλμωδίες τόσες σε αριθμό, όσος είναι ο αριθμός των κόκκων της άμμου,
ουδέν τελούμεν άξιον, ων δέδωκας ημίν, τοις σοι βοώσιν, Αλληλούϊα. Δηλαδή δεν
πράττουμε τίποτε το αντάξιο των ευεργεσιών που έκαμες εις ημάς, οι οποίοι
ανακράζουμε για Σενα : Αινείτε τον Θεό.
Όλο το νόημα βρίσκεται παιδί μου σε εκείνο το : Ισαρίθμους
γαρ τη ψάμμω ωδάς …Άπειρη , αμέτρητη η άμμος της θάλασσας! Ακόμα κι αν την
μετρούσαμε και αντιστοιχούσαμε ισάριθμες ευχαριστίες, με αίνους , με ύμνους ,
με δοξολογίες , πάλι μηδαμινό θα ήταν αυτό μπροστά στην θυσία του Χριστού μας
που έγινε άνθρωπος και ταπεινώθηκε και εξευτελίστηκε και Σταυρώθηκε για μένα
και για σένα προσωπικά ! Εσταυρώθης δι εμέ δεν λέμε την Μεγάλη Εβδομάδα ;
Και εμείς τι προσφέρουμε στην Σταυρωμένη ολάνοιχτη αγκαλιά
του που πάντα μας προσμένει ; Αμαρτίες αμετανόητες , πάθη καταστροφικά , το
θέλω και το εγώ μας ! Να για παράδειγμα, συνέχισε η γυναίκα με την γλυκιά φωνή
, είναι κάποιος που καπνίζει και μολύνει και φθείρει συνεχώς το σώμα του , τον
Ναό του Θεού και δεν μπορεί να το σταματήσει αυτό το πάθος όπως και άλλα πολλά
…το πιοτό το χαρτί την φιλήδονη ζωή! Κατέβασε τα μάτια ο Γιώργης σαν κατάλαβε
πως το θέμα πολύ τον αφορούσε .. Το ένιωσε η γυναίκα και συμπλήρωσε :
-Για μένα πρώτα τα λέω παιδί μου, που δεν μπορώ ούτε ένα
πάθος μου να σταματήσω και να Του το αφήσω στα ματωμένα Του πόδια ! Ούτε έναν κόκκο
άμμου δεν μπορώ να Του χαρίσω … Γιατί κάθε τέτοιο πάθος μας ,ένας κόκκος άμμου
είναι παιδί μου ! Αν για παράδειγμα ένας άνθρωπος βάλει αρχή και ξεκινήσει να
ζει κοντά στον Θεό , θα γεμίσει κάποτε μια χούφτα με άμμο… Αν ξεκινήσει να
εκκλησιάζεται, να προσεύχεται , να νηστεύει , να μετανοεί, να εξομολογείται, να
κοινωνάει το σώμα και το αίμα του Χριστού μας τακτικά , να ξεχνά και να
νεκρώνει τον παλιό του εαυτό και να γίνεται ένας καινούριος άνθρωπος, τότε
κόκκο τον κόκκο , θα γεμίσει την χουφτίτσα της ψυχούλας του ! Και μόλις ο
Κύριος τον καλέσει κάποτε, θα την αδειάσει μπροστά Του και θα του πει: Κύριε
αυτά τα ελάχιστα κατάφερα να σου φέρω ως δώρο για την δική Σου θυσία …
Και τότε Εκείνος λεβέντη μου θα ανοίξει ξανά την αγκαλιά
του και θα τον καλοδεχτεί .. Με μια χούφτα άμμο θα κερδίσουμε τον
Παράδεισο παιδί μου ! Με μια χούφτα άμμο!
Τα μάτια του Γιώργη δεν μπορούσαν να σηκωθούν …Ένιωθε την
καρδιά του έτοιμη να σπάσει …Τα σήκωσε μόνο για να δει το πρόσωπο εκείνης της
γυναίκας …Πίσω της πρόβαλε το προσκυνητάρι της Κεχαριτωμένης …Ένιωσε πως
ξεπρόβαλλε μπροστά του εκείνο το Υ των Χαιρετισμών …Ήταν αυτή η Θεόσταλτη
γυναίκα που στεκόταν όρθια με τα δυο της χέρια υψωμένα στον Ουρανό ! Δεν
κατάφερε να αρθρώσει λέξη ! Ούτε καν το ευχαριστώ που κραύγαζε η ψυχή του
..Σηκώθηκε κρατώντας τα μικρά τεύχη με τους Χαιρετισμούς.
Έκανε δυο βήματα προς την έξοδο και κοντοστάθηκε …Γύρισε έπειτα στην γυναίκα με
την γλυκιά φωνή , που ακόμα συγκινημένη στεκόταν σιμά στον Άγιο Χαραλάμπη.
-Να σας δώσω και εγώ ένα δώρο! της είπε χαμηλόφωνα .
Έβγαλε από την τσέπη του το πακέτο και τον αναπτήρα !
-Πάρτε τα! Σας ανήκουν! Είναι ο δικός μου πρώτος κόκκος
της άμμου … Θα ήθελα να σας τον δωρίσω !
Νώντας Σκοπετέας
Ίσως μια αληθινή Ιστορία … Απόσπασμα από ομότιτλη εκπομπή
sotiriapsixis
