Πίσω από Αγία Τράπεζα ήταν τα σκαλοπάτια,
που έφταναν ως τον Θρόνο Της και στου Θεού τα μάτια…
Θωρούμε την Βασίλισσα, Ουράνια Πλατυτέρα
Άδουμε το Άξιον Εστί για την Ενδοξοτέρα…
Άραγε είν’ αγγελόφωνοι όλοι οι υμνωδοί Της;
Μετανιωμένων οι φωνές
αγγίζουν το θρονί Της…
Κι έπειτα στον Αη Νικόδημο, στον Θείο
τον αστέρα
Αυτόν που’ λεγε πως η Κυριακή μόνο χαράς είν’
μέρα…
Μας ψιθυρίζει μυστικά πολέμου του Αοράτου,
αυτά που τον επλήρωσαν Δόξης
της ακηράτου …
Για αγρύπνια ετοιμάζονταν, στα μέρη της Καψάλας,
Άραγε θα αξιωθώ και εγώ ποτέ, ο άθλιος ο τάλας;
εις το κελίον του
Πρόδρομου με θέα του τον Άθω,
εκεί, που η ταπείνωση προσμένει για να μάθω,
πώς είναι να φιλάς αγνά το χέρι του αδερφού σου
και να εύχεσαι από καρδιάς για το καλό του εχθρού σου …
Στον Άγιο Ανδρέα μπήκαμε σαν τη φορά την πρώτη
κι είδαμε σχήμα αγγελικό σε όμορφο Σεραγιώτη …
Και ο Διάκος βηματίζοντας με πρόσωπο όλο χάρη
Μαθαίνει πώς να προσφωνεί φορώντας το στιχάρι …
